Van Ierland naar Zuid Engeland

Dun Laoghaire

We hebben twee heerlijke, zéér warme, weken in Almelo doorgebracht in gezelschap van onze drie kleinkinderen. We zijn er druk mee geweest maar we hebben er enorm van genoten maar op 2 augustus was het voor ons tijd om weer terug te vliegen naar Ierland.
Gelukkig lag de boot er netjes bij en konden we vanaf hier onze reis weer vervolgen.

De volgende dag hebben we besteed aan schoonmaken, dinghy c.q. rubberbootje klaarmaken, dat waren o.a. André zijn klusjes, en ik ben een paar keer op en neer gelopen naar de supermarkt om onze voorraad eten, drinken en diversen weer aan te vullen. Ook hier was het nog steeds mooi weer hoewel 15 graden frisser dan in Almelo.

Ons vaarplan zag er als volgt uit: de komende dagen richting Cork varen (In Zuid-Ierland) en van daaruit een goed weergat afwachten om over te steken naar de Scilly’s. Dat is dan een overtocht van twee dagen en een nacht maar met de weerberichten zoals ze nu waren moest dit lukken. Dan lekker een tijd op de Scilly’s doorbrengen en vanuit daar een oversteek naar Zuid Engeland. Het gebied van Lands End tot aan het eiland Wight kennen we niet dus daar willen we ook nog een tijdje doorbrengen. Dan is het daarna hoppend richting Makkum.

Op vier augustus zijn we om drie uur ’s middags uitgevaren met als bestemming Arklow. Een haventje ca. 35 mijl zuidelijker. Nog snel even diesel getankt. Het is weer puzzelen met het getij, stroming, wind (André zijn geliefde klusje). Ik blijf er maar geen verstand van hebben. In aanvang was het even motorzeilen maar later de zeilen binnengehaald omdat ze begonnen te klapperen en verder op de motor. We kregen de wind pal van voren. Om half negen konden we afmeren in een klein vissershaventje. We werden vriendelijk geholpen door leden van de reddingsmaatschappij. Direct kregen we een folder in de hand gedrukt i.v.m. een maritiem festival dat de volgende dag in de haven werd gevierd en wij lagen er als passant middenin. Ze vroegen nog of we onze boot ook wilden versieren maar wij hadden de slingers thuisgelaten. Onze Nederlandse vlag was al bijzonder genoeg.

De volgende ochtend kwam de havenmeester langs om te vertellen dat hij ’s avonds terug zou komen om de vereiste havengelden te innen. Prima, echter hij kwam niet meer, dat was dus lekker goedkoop twee nachten liggen. Het werd ’s middag een heel spektakel in het piepkleine haventje. Er kwam een doedelzakband langs, ontzettend veel spellen voor de kinderen, zoals klimbaan, springkussens, Disney figuren. Vooral demonstraties van de reddingsmaatschappij, rookpotten, helikopter demo, en een echte priester die met zijn gevolg op de reddingsboot meevoer en langs de schepen voer en deze zegende. Wij waren net even weg maar we hopen dat de Rondo ook een zegen heeft mogen ontvangen. De rookpotten werden door de reddingsdienst in de haven gegooid en bleven daar drijven terwijl ze dikke oranje rookwolken uitbraakten. Eén van de rokende potten dreigde tegen onze boot te drijven en, omdat we niet wisten of ze heet waren, heeft André hem snel met een roeiriem weer richting het midden van de haven geduwd.

Op maandag zes augustus om half zeven uitgevaren. We moeten waarschijnlijk onze plannen bijstellen. De weerberichten zijn veranderd en helaas niet ten gunste van ons zeilplan. Vandaag 43 mijl naar het zuiden gevaren naar Rosslare en daar voor het strand voor anker gegaan. We hebben een deel kruisend gedaan zodat we toch konden zeilen. Tot onze grote verbazing ontvingen we voor anker een sterk wifi signaal vanuit een hotel op de kant. We konden nu heel goed de weerberichten, gribfiles binnenhalen. En op grond daarvan de knoop doorgehakt. Vanuit hier steken we over naar Milford in Wales en laten we Zuid-Ierland met Cork maar schieten. Als we dit nog zouden willen dan hadden we dagen de wind pal tegen gehad. Naar Milford is een dagtocht van 60 mijl met gunstigere wind.
Na een gedeeltelijk onrustig deinende nacht voor anker zijn we ‘s morgens om acht uur uitgevaren. Het was een lange dagtocht en gelukkig hebben we er een groot deel van kunnen zeilen. Maar wat is het rustig op de Ierse zee, bijna geen scheepvaart te bekennen. Het laatste stuk duurde vreselijk lang, fikse stroom tegen. Maar uiteindelijk afgemeerd aan een mooring in een baai bij Milford. Engeland (weer) bereikt.

Inmiddels was het acht augustus, we lagen hier heerlijk aan de mooring, goed geslapen. Er was veel swell (deining) van andere schepen voorspeld hier maar wij hebben er nauwelijks hinder van ondervonden. Vandaag blijven we hier, even weer bijkomen. We hadden plannen om af te meren in Milford haven of met de dinghy te gaan varen. Niets van dit alles hebben we gedaan. Gewoon geluierd, gelezen en ‘s middags de barbecue aan.

Op donderdag om vier uur ’s morgens uitgevaren voor de lange oversteek naar Noord-Cornwall. Heel voorzichtig, pikkedonker, er lagen veel visboeitjes in de baai, en nog van alles meer. De avond ervoor hebben we in daglicht nauwkeurig bekeken hoe we hier het veiligst in het donker konden vertrekken zonder iets te raken. Ik stond voor op de boot op uitkijk me goed vasthoudend aan de fokkestag en André voer heel voorzichtig weg. Voor het eerst ook weer dik aangekleed want het was nog koud. Het is goed gegaan en kwamen veilig uit de baai, goed de boeien volgend. Eenmaal op zee volgde wel een tegenvaller, de stroming van opzij was sterker dan verwacht en we moesten op tijd in Padstow in Cornwall aankomen. Daar is een groot verval door getij en de haven ligt achter een sluis en die is alleen even open tijdens hoogwater. Het kwam er echt op aan dat we op tijd over zouden zijn. Het was wel een afstand van 72 mijl. Voornamelijk motorzeilend dit afgelegd. Onderweg veel en vaak dolfijnen rond de boeg gehad. We zien hier steeds een klein soort dolfijnen, nooit in grote groepen. Ze zwemmen even voor de boeg en weg zijn ze weer. Blijft fascinerend om naar te kijken. Foto’s maken lukt niet. Ze zijn zo snel. Ook was het leuk om te zien dat op grote hoogte een vliegtuig door een ander vliegtuig werd bijgetankt. Het was ook een leuke afleiding op zo’n grote tocht.

We bereikten op tijd het haventje in Padstow, even een cultuuromslag voor ons. De laatste dagen alleen maar in alle rust gelegen en overnacht en nu: een klein, zeer toeristisch, haventje en we kwamen in het havenkommetje aan de kade te liggen pal tegenover een pub. Dat was natuurlijk wel weer leuk. Binnen no time zag ik André de boot afstappen, de pub in en hij kwam terug met twee heerlijke pinten die we op de Rondo opdronken.
Padstow bleek een zeer druk, toeristisch maar gezellig dorpje te zijn. Alles concentreerde zich om het haventje, volwassenen, kinderen, de hele dag zaten ze op de kade om krabben te vangen met netjes en lijntjes. Veel live Music. Hier zijn we drie dagen blijven liggen, we konden vanwege verkeerde wind ook niet weg. We hebben ons prima vermaakt. Gewandeld, geslenterd, winkeltjes bekeken. Ook een middag een zeer lange wandeling gemaakt langs een kustwandelpad en halverwege besloten om via het drooggevallen strand terug te keren. Hierdoor wel met natte voeten aan boord teruggekomen want zo droog was het nu ook weer niet.

Een Franse boot met een echtpaar lag tegen ons aan en we hebben daar ook nog een paar uurtjes geborreld. Gelukkig sprak zij Engels, want ons Frans was dit jaar weer een beetje weggezakt. Maar al met al heel gezellig en lekkere Franse wijn.

Gezien alle weersvoorspellingen besluiten we om de Scilly’s maar over te slaan. Je kunt daar alleen aan een mooring afmeren of ankeren en er komt een paar dagen lang meer wind. Bovendien zouden we de wind weer pal tegen hebben.
Morgen 13 augustus vertrekken we naar Newlyn of Penzance. We moeten dan de kaap van Land’s End omvaren, een heikel punt. Veel gereken en gedoe, twee stromingen komen elkaar daar tegen. We mogen er niet te vroeg zijn, ook niet laat en we hebben te maken met springtij. Dat houdt ook weer in dat ons sluisje maar beperkt opent anders komt er teveel water in de haven. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. In ieder geval om zes uur uitvaren.

Het werd een zeiltrip van 60 mijl, bijna alle boten gingen nu verder. Dat vind ik nu wel leuk, we hebben nu al heel vaak alleen gevaren op de grote zee en nu kunnen we een beetje naar andere zeilboten kijken. Een groot deel hebben we weer motorzeilend afgelegd, er stonden hoge golven. We moesten precies om 13:00 uur in de buurt van Lands End zijn anders konden we door zeer sterke tegenstroom Lands End niet ronden. André had er een flinke studie van gemaakt en gelezen dat we uiteindelijk zeer dicht bij de rotskust moesten gaan varen om zo min mogelijk tegenstroom te krijgen. Dat hebben we gedaan en we zagen dat de andere twee boten die bij ons in de buurt waren dit niet aandurfden en zij kwamen uiteindelijk op grote afstand van ons. We konden ze niet meer zien.
Ik vond de hele zeiltrip best spannend, veel erover gelezen hoe heftig deze Kaap kan zijn. Trots ben ik wel op ons echter er komen nog een paar beruchte kapen.
Rondom kaap Lands End was het ook behoorlijk uitkijken naar visboeitjes. Bij deze ondieptes liggen er veel en de sterke stroming trekt ze voortdurend onder.

Om half zeven ’s avonds voeren we de haven van Penzance binnen, mooi op tijd met hoogwater. Ook deze haven is maar een paar uur geopend rondom hoogwater. Een klein haventje, in eerste instantie zag het er niet uit. We kwamen tegen een zeiljacht aanliggen en waren de vijfde in de rij. Dat werd klimmen over de boten om aan de kant te komen. Even later kwam er nog een boot tegen ons aanliggen. We waren zo vermoeid dat we in een pub in het dorp een pubmeal hebben gegeten met een lekkere pint en dan snel te kooi. Morgen blijven we hier liggen.

Inmiddels is het 14e augustus, een bijkomdag. Uitgeslapen, het dorp verkend en later op de dag via de boulevard een stevige wandeling gemaakt naar Newlyn. We wilden graag het haventje bekijken waar we ook wel hadden kunnen afmeren. Dit is een echte vissershaven waar je soms tegen een vissersboot moet aanliggen. Zeer onrustig want de hele dag en nacht is het een gaan en komen van vissersschepen. Wel leuk om te bekijken en het was een mooie wandeling.

Woensdag 15 augustus weer uitgevaren. De havenmeester had gezegd dat hij de sluis openzette om kwart over zes. We hadden onze Franse buren, die tegen ons aan lagen, gewaarschuwd dat we er dan uit wilden dus zij moesten ook opstaan en losgooien. De sluis opende echter pas om kwart voor zeven, we hadden nog een half uur langer kunnen slapen. De havenmeester verontschuldigde zich wel, hij had het getij niet goed berekend.
Bij de sluisopening konden we nog diesel tanken en water bijvullen en dan zeilen maar. Het ging heerlijk. Maar we hadden weer een kaap te ronden: kaap Lizards Point. Het ging eerst heerlijk en Dré stelde de koers een beetje bij maar al gauw bleek dat de zee ruw werd hoe dichter we bij de Kaap in de buurt kwamen. Weg wezen dus en de koers een stuk verder de zee opgezet en met een hele wijde boog eromheen. Dan afdraaien en we kregen een windje van achteren, zonnig en gingen heel langzaam. Maar we hadden tijd genoeg. Dolfijnen kwamen weer langs, nu zijn het wat grotere. Blijft leuk om dat om je boot te hebben.

We voeren richting Helford River en kregen opeens stevige wind met forse windvlagen. Echt even heel andere zeilomstandigheden en ik was blij dat dit maar 5 mijl duurde.
Op de rivier wilden we een visitors mooring nemen maar allen waren bezet. We wilden liever niet ankeren vanwege de sterke wind en stroming die op de rivier stond. Uiteindelijk vonden we een gewone, naar wij dachten een lang niet gebruikte, mooring en we hebben brutaalweg vastgemaakt. We merken het wel of we weggejaagd worden. We konden jammer genoeg niet met de dinghy de rivier op want de wind werd steeds sterker en het regende. Jammer maar misschien blijven we hier morgen wel liggen.


NB: Het kan zo zijn dat we op Findship niet meer te vinden zijn onder sy Rondo, probeer dan ook eens alleen Rondo.