Stralsund naar Wladyslawowo

12 juni t/m 14 juni: Stralsund


Stralsund is een prachtige stad, meer dan 700 jaar oud, helemaal ommuurd en je ziet de mooie, grote kerktorens van de Nicolaikerk en de Mariakerk er boven uitsteken. Stralsund staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Er staan nog veel mooie oude gebouwen en de muur met vele poorten ademen nog altijd de sfeer vanuit de Hanzetijd. In 2010 waren we hier ook al maar we hebben nog lang niet alles gezien. De verwaaidagen komen ons nu goed uit. We liggen op het juiste moment op een goede plek om wat cultuur te snuiven.
Vandaag hebben we het Meeresmuseum bezocht dat zich gevestigd heeft in het Dominikanenkloster, heel bijzonder. We hebben hier een paar uurtjes doorgebracht, er waren vele thema’s: visserij, koraalriffen, milieu (denk aan alle plastic/afval wat wordt gedumpt in de wateren). Grote zeeschildpadden werden er gevoerd.
Ook hebben we nog een werelderfgoed tentoonstelling bezocht: betrof Hanzesteden Stralsund en Wismar. Het ging vooral over de geschiedenis en ontstaan van Stralsund.
Daarna werd het tijd voor een biertje op een terras aan een groot plein waar we nietsvermoedend net overheen waren gelopen. Wel stelden we ons de vraag wat raar dat het hier zo nat is, zou het geregend hebben? Even later bleek dat daar een waterfontein tussen de straatstenen op onregelmatige tijdstippen steeds water omhoog sproeide, we hebben dus geluk gehad dat we niet nat zijn geworden.
Terwijl we genoten van het lekkere weer en natuurlijk van het biertje werd er op ons terras door een plotselinge windvlaag een zeer grote zware parasol gelanceerd. Gelukkig werd zijn vlucht gebroken door een buffetkastje vol met glazen en peper- en zoutstelletjes dus er was wel wat glasschade en schade aan het kastje maar verder is het goed gegaan. Wat blijkbaar niet helemaal goed is gegaan is het invaren van een zeiljacht in de ligplaats naast onze boot. We werden door de schipper opgewacht en hij vertelde dat een windvlaag hem net te pakken had toen hij wilde invaren. Daarbij had hij onze vlaggenstok gebroken. Hij stond al klaar met een andere stok van hemzelf, hij had altijd reserve aan boord??? Zegt dat iets over zijn kunde, wij denken dat hij gewoon domme pech had door de windvlaag en André heeft onze vlag aan de nieuwe stok bevestigd en iedereen weer tevreden.

De volgende dag hebben we heerlijk gerelaxed en nog een mooie wandeling gemaakt door de “altstat “ in Stralsund. ’s Avonds nog gegeten in een gezellig oud aandoend eetcafeetje waar ik een gigantische schnitzel voorgeschoteld kreeg. Ik heb hem niet helemaal opgekregen.


14 juni, Stralsund naar Freest, 30 mijl

Om half negen door de brug van Stralsund, deze brug opent maar een paar keer per dag dus het is opletten geblazen dat je er op tijd voor ligt. We (ikke vooral) wilden naar Freest. Een mooi klein vissersplaatsje. In 2010 zijn we er geweest en ik heb dat toen uitgeroepen als één van de mooiste plekjes dus dit ging ik nu echt niet overslaan. Het werd een schitterende zeildag, westenwindje, bulletalie aan de giek vastgezet en zeilen maar.
Aangekomen in Freest was de enige pier al bezet met boten. Dat is snel zo want er kunnen maar 5 boten liggen. Gelukkig mochten we afmeren aan een Duits zeiljacht (een logge, stalen bak) maar dat geeft niet. We lagen. Anders zouden we iets verderop moeten varen naar Kroslin maar dat is zo’n grote marina en dat was niet de bedoeling.
De havenkosten waren 10 euro per nacht met stroom, daar houden we wel van maar er was verder ook niets aan sanitaire voorzieningen, water ed. Gelukkig kunnen wij ons aan boord prima zelf redden.
Freest is een zeer klein en heel mooi authentiek vissersplaatsje, waar de vissersboten nog iedere dag de zee opgaan om te vissen. Dit wordt steeds minder en minder hier in de omgeving maar hier blijven ze nog volhouden. De vis wordt ook door de vissers zelf bij hun boot verkocht en ze roken de vis hier ook. Een klein bedrijvig haventje, sfeervol. Er vaart ook een pontje één keer per uur op en neer naar Peenemunde(noordelijkst punt van Usedom, het gebied waar we nu zijn). Peenemunde is een historisch zeer beladen plaatsje uit de tweede wereldoorlog, hier schreef ik in 2010 al over. We zijn toen met het pontje er naar toe gegaan.


15 juni, Freest

Er staat geen wind maar het is prachtig weer. We blijven hier. Onze bootbuurman gaat weg dus we moeten even verhalen maar nu liggen we dan ook zelf tegen de kant. Prima, uitzicht is zo mooi, als we van de boot afgaan over het hekje klimmen dan staan we op het strand. Hier gaan we vanavond ook barbecueën. Mooier kan niet.
Vandaag de fietsen gepakt, we moeten contanten zien te krijgen. Hier kun je echt niet met je bankpasje betalen, bij de havenmeester niet, bij de supermarkt niet en ook niet bij de dieseltank. Een pinautomaat is hier ook niet maar we mopperen niet, dit willen we toch, de charme van die kleine oude vissersplaatsjes. In 2010 was er 4 kilometer verderop nog een bank waar je geld kon pinnen. Stond nu leeg ontdekten we met een briefje erop dat 7 kilometer verder in het dorp Wolgast wel te pinnen viel. Ok, tijd genoeg en mooi weer. We kwamen over mooie bospaden te fietsen, dus genieten totdat één van de fietsbanden toch wel problemen kreeg. Heel voorzichtig doorgefietst en in het dorp Wolgast bij de VVV om een fietsenmaker gevraagd. In het dorp was een feest, hier werd integratiedag gevierd en op het marktplein een live band met mooie muziek en er omheen allerlei kraampjes met koffie en verschillende baksels die je voor een habbekrats kon kopen. Hier hebben we gezellig wat genuttigd en daarna naar de fietsenmaker. Na wat aandringen wilde hij ons direct wel helpen, ondertussen kwamen wij aan de praat met een Duitse voorbijganger, toen wij hem vertelden dat we uit Almelo kwamen zei hij onmiddellijk: “Almelo, Heracles, Martin Pieckenhagen”. Te gek hè, zo ver van huis en dan krijg je dit. We hebben gepind bij de bank en toen weer terug naar Freest. En aldaar hebben we bij het strand, voor de Rondo, in het zonnetje zitten barbecueën.


!6 juni, Freest

Het waait te hard en verkeerde windrichting dus we blijven nog een dagje. Grappig detail, de havenmeester kwam langs, een aardig oud baasje en hij vroeg aan ons: oh, wat heb je gisteren betaald? Een tientje? Nou dan vandaag ook maar een tientje. Hij meende ons nog te herkennen van zeven jaar geleden.
Vandaag weer gefietst nu naar het plaatsje Lublim. Gedeeltelijk door het bos, zo’n tien kilometer. Daar aangekomen zagen we bijzonder slecht weer aankomen vanaf de zeekant dus snel een cafeetje opgezocht om droog te blijven. We hebben lang moeten doen over onze vertering, want de buien waren stevig. Uiteindelijk hebben we het erop gewaagd en dit alsnog moeten bekopen met een bui op onze kop. Dus flink nat teruggefietst. Morgen varen we weer en dan naar Polen.


17 juni, Freest-Dziwnow, 45 mijl

De weersvoorspelling klopte toch niet helemaal. Gisterenavond trok de wind hard aan en was bij ons opstaan nog niet rustig. Daarbij komt dat de hoge golven dan nog lang door blijven zetten. We namen het besluit om eerst naar Kroslin, 2 mijl verder op de rivier, te varen om daar diesel te tanken. Op weg naar Kroslin merkten we al dat er hoge golven stonden. Niet fijn. We hebben in Kroslin eerst getankt en daarna een ligplaats gezocht in deze grote marina. Eerst maar eens onder het genot van een kop koffie overlegd wat we gingen doen. Ook konden we daar onze watertank vullen want daar was in Freest geen mogelijkheid toe. Uiteindelijk zijn we om 11:00 uur vertrokken op weg naar Polen. We moesten eerst een gedeelte van de Bodden helemaal ronden om dan uiteindelijk op open water koers naar Polen te zetten.
Het eerste stuk op de motor gevaren, het was geulenwerk, hoge golven en stevige wind. Daarna de zeilen erop. Het viel niet mee, westenwind pal van achteren, hoge nare golven. Bulletalie erop, fok uitgeboomd en de tijd maar uitzitten. Ik voelde me er deze keer niet echt lekker bij. Gelukkig wel zonnig. Er waren nauwelijks schepen op zee en ja hoor, bij de shipping lane hadden we natuurlijk wel een cruiseschip op ramkoers dus moesten we uitwijken.

Om 18:45 uur afgemeerd in Dziwnow, Polen. Vanaf nu is alles nieuw voor ons. Er was een nieuw aangelegd haventje en plek genoeg. De havenmeester sprak geen woord Engels of Duits. Het werden komische handen-voetenwerk gesprekken. Poolse zloty’s hadden we nog niet maar we mochten met euro’s betalen. Het koste 12 euro, mooi. Nog even het dorpje ingelopen voor een hapje eten en uiteraard een Pools biertje. Bij het bestellen schoot een Duits sprekende Pool ons te hulp en dat was wel zo gemakkelijk. Het smaakte heerlijk en het kost bijzonder weinig.


18 juni, Dziwnow-Kolobrzeg, 33 mijl

Vanmorgen eerst het dorpje ingelopen om verse broodjes te kopen. We zagen veel mensen lopen en ik dacht dat ze naar de kerk gingen. Niets was minder waar, allemaal naar een klein winkeltje waar je in een lange rij moest staan voor de broodjes. We kochten zes harde broodjes en moesten daar 75 eurocent voor betalen.
Weer op de boot heb ik snel de thermoskannen gevuld met heet water en koffie; broodjes klaarmaken kan ik onder het varen wel. Om 09:15 uur lijntjes los op weg naar Kolobrzeg. Weer westenwind pal van achteren echter de golven waren een stuk rustiger. We gingen als de tierelier.

Onderweg kregen we filmpjes en foto’s van de kids uit Bergen. Sander was dit weekend ook in Bergen en André kreeg dus – i..v.m. vaderdag - een vader/opadag groet vanaf het strand van Bergen aan Zee. ’s Avonds nog gefacetimed met het hele spul.

Vroeg in de middag liepen we al de haven binnen, deze invaart wordt gekenmerkt door een smalle haveningang waar de golven zich opstuwen vaak vergezeld met een flinke dwarsstroom. Maar mijn schipper doet dit netjes, hij is ook Vlieland gewend met dezelfde problemen. Je moet je hier ook melden bij “port control” en toestemming vragen voor het invaren.
Uiteraard hebben we veel informatiemateriaal aan boord over de havens waar we heen willen, pilots, boeken. Toch is er veel veranderd, nieuwe jachthaventjes, gebouwd met Europese gelden. Deze staan nog niet beschreven en is dus steeds een verrassing. Ook hier was communicatie lastig met de havenmeester, heeft ook zijn charmes.

Kolobrzeg is een oude Hanzestad, heeft een visserij- en handelshaven geschiedenis. Ook is het bekend vanwege het kuuroordgebeuren. Het hele gebied langs de kust waar we nu varen was vroeger Duits. In de Tweede Wereldoorlog is er veel vernield, steden en dorpjes in puin. De Duitsers zijn gevlucht en het hoort nu bij Polen.
We hebben nog wel een wandeling gemaakt en gelijk een hapje gegeten. We blijven ons verbazen over de (lage) prijzen. Morgen willen we weer verder en gaan op tijd te kooi.


19 juni, Kolobrzeg-Darlowo, 24 mijl

Eerste uren kunnen zeilen, westenwind bijna pal van achteren. Daarna viel de wind praktisch weg dus het zeil gestreken en het laatste uurtje op de motor. Weer melden bij het invaren van de haven. We werden bij het binnenvaren door iemand luid aangeroepen vanuit het wachttorentje van de port control. Hij wilde weten met hoeveel personen we aan boord waren en vertelde dat we een half uur moesten wachten voor de opening van de brug voordat we verder naar binnen konden. We konden aan de kant afmeren om op de opening te wachten, het lag daar erg onrustig vanwege inlopende golven vanuit de zeekant. We konden, toen we door de brug waren, afmeren in een keurig haventje, oud maar uitstekende voorzieningen. Douche, gratis wasmachine, alles was aanwezig.

Darlowo ligt aan de monding van het riviertje Wieprza. Het staat ook hier weer helemaal in het teken van de visserij, wel allemaal hele oude vissersschepen maar toch varen ze steeds uit. De vis wordt ook rechtreeks verkocht aan de straatkant. Ook veel gerookte vis. Darlowo is bijzonder toeristisch, heeft ook een heel mooi strand. Voor de toeristen varen hier kitscherige Viking- en piratenschepen. Ze varen een klein stukje de zee op en dan weer terug.


20 juni, Darlowo

We wilden een stukje verder maar moesten wachten tot in de middag. Ook hier allemaal schietoefeningen voor de kust. Van 14:00 uur tot 19:00 uur was er schietpauze en dan zouden we er net langs kunnen varen. Maar desondanks zijn we toch niet vertrokken omdat het weer ons ook parten ging spelen. Behoorlijk zonnig maar de wind zette zo hard door dat ik er weinig zin in had. We wisten ook dat in de haven waar we heen gingen, er veel golven naar binnen zouden lopen zodat de nachtrust daar niet geweldig zou zijn. Gingen we dus niet doen, we bleven. Een flinke wandeling gemaakt en vandaag weer voor het eerst zelf een maaltijd aan boord gemaakt. Een ontspannen dagje, morgen zien we verder.


21 juni, Darlowo-Utska, 24 mijl

Het weer was weer wat gekalmeerd dus we besloten om uit te varen. Dit kon wederom pas om twee uur vanwege de schietoefeningen. Wel waren de golven behoorlijk opgezweept door de harde wind en die stonden vooral bij de uitgang van de haven. Gigantisch wat een bulk water waar wij doorheen moesten, ik durfde bijna niet te kijken. Er werd vanaf de pier volop gefilmd door voorbijgangers. Respect voor mijn schipper.
Er staat al dagen een westenwind dus weer wind van achteren. Bulletalie en boom voor de fok worden dus veel gebruikt en niet te vergeten ook vaak nog de giekrem erbij. Het is voor mij heel fijn dat we hier zo veel gebruik van maken dit alles ter voorkoming van een klapgijp en daar heb ik diep ontzag (angst) voor.
We liepen lekker maar zagen wel regelmatig grote drones boven ons vliegen en hadden echt het idee deze schieten ze straks uit de lucht en wij varen eronder. Even later werden we inderdaad opgeroepen door een walstation, we moesten onmiddellijk het schietgebied verlaten. Hij zei dat het hele gebied gesloten was. Ons protest dat het van 14:00 uur tot 19:00 uur vrij zou zijn hielp niet. We moesten een paar mijl omvaren.

Om 18:00 uur voeren we Utska binnen, we kregen van de havenmeester via de marifoon te horen dat de jachthaven vol was en dat we na de invaart aan een kade aan de zijkant moesten afmeren. We protesteerden onmiddellijk want er stond veel swell (deining ) in de inloop. Het kon niet anders zei hij. We hebben toen afgemeerd en binnen twee minuten weer losgegooid. Dit was niet te doen, het zou ook ten koste gaan van onze boot. We dansten tegen de kade aan. André heeft weer de havenmeester opgeroepen en gezegd dat het niet ging en dat we zelf wel een veilig plekje gingen zoeken. Toen bond hij in en vroeg ons naar de jachthaven te komen. Hij vond toch nog een ligplaats in een hoekje van de haven voor ons en bood zijn excuses aan. Iedereen weer tevreden.


22 juni, Utska-Leba, 29 mijl

Vandaag gelijk weer door. We houden nauwkeurig een paar keer per dag de weerberichten bij en aan de hand daarvan beslissen we of we kunnen varen. Het werd weer hetzelfde verhaal, flinke westenwind, snel varen, soms was het genoeg om alleen maar het fokje op te zetten en deze uit te bomen. We hebben eigenlijk de gehele kustlijn van Polen alleen maar gezeild, de motor ging alleen aan bij het in- en uitvaren van de havens.

Opeens werden we (weer) opgeroepen via de marifoon op kanaal 16, De Rondo werd verzocht om 3 mijl uit de kust te gaan varen. We bevonden ons te dicht bij een natuurgebied. Balen, ze moeten ons wel hebben. Niet één keer werden de schepen om ons heen –die geen AIS-transponder hadden - opgeroepen. Het was ons ook niet helemaal duidelijk hoe groot het gebied was maar natuurlijk hebben we onze koers aangepast. André had er genoeg van en heeft de AIS uitgeschakeld. Ze kunnen ons nu niet meer op naam benaderen. Bij het naderen van de haven hebben we hem weer aangezet.
Het bevaren van de ingang van de haven van Leba ging gemakkelijk, de ingang was niet vanaf de kant waar de wind op stond zodat er deze keer eens géén hoog inlopende golven waren. We kregen in het jachthaventje een kant van een steiger aangewezen en verder was het van je red je maar. Dit deed niet vriendelijk aan, maar ach, we kunnen het zelf ook wel. Dit gedrag zagen we trouwens steeds in deze haven, een zwaaiende havenmeester die de schepen aangaf aan welke kant je ongeveer kunt liggen en dan droop hij onmiddellijk af.

We kregen klachten uit Nederland dat we via de AIS niet meer goed te traceren waren via Marinetraffic op de naam Rondo of via Findship op de naam sy Rondo. Dit hadden we zelf ook gemerkt waarschijnlijk hebben ze hier geen walstations om deze gegevens door te linken. Toevallig belde Bob ons en hij vertelde dat hij ons nu kon traceren met de app: Ship info.


23 juni, Leba

Een verwaaidag, de wind kwam uit de verkeerde richting. We hebben de fietsen tevoorschijn gehaald en maken er een toeristisch dagje van. Ondanks dat het een verwaaidag is blijft het lekker warm en is het zonnig. Bij dit visserstadje ligt ook het 13 mijl lange Lebameer dat achter hele hoge stuifduinen ten westen van het stadje ligt. Wij besloten dit gebied op te gaan zoeken per fiets. Op goed geluk de richting gekozen en ineens stonden we voor de slagbomen voor een natuurgebied, betalen voor je verder mocht. Het was niet duur. Dit was dus het beschermd natuurgebied dat zich ook nog een stuk over zee uitstrekt waar wij voor moesten omvaren. We zijn eerst maar een uitkijktoren opgegaan, een klein klimmetje en we hadden een prachtig uitzicht over het lang gestrekte meer. Daarna kilometers gefietst door heerlijk ruikende dennenbossen. Uiteindelijk kwamen we aan bij de beroemde stuifduinen van Leba (Sahara van het Noorden).Dit zijn zich steeds verplaatsende stuifduinen. Al enkele malen in de geschiedenis is het voorgekomen dat bewoners van de kust moesten verhuizen omdat hun huizen werden bedolven door het stuifzand. Bij onze (zeer hoge) klim op de duinen zagen we dit ook met de bomen gebeuren. Ze werden onder gestoven en bedolven door het zand. Het is nog steeds in werking. Indrukwekkend. Wat ook bijzonder was, het zand was fijn maar er lag ook geen takje, steentje of schelpje. Helemaal fijn, schoon wit zand.
Na het fietstochtje was er behoefte aan een pilsje op een terras en wat later hebben we in het dorpje nog een heerlijk vishapje gegeten.


24 juni, Leba-Wladyslawowo, 34 mijl

Om acht uur uitgevaren, even bij het uitvaren door de golven heen, daarna de fok gezet en varen maar. De weerberichten kwamen niet helemaal uit er stond veel meer wind dan gezegd en regelmatig hadden we er in het begin windje 7 opstaan, daarbij hele hoge golven. Als we zoiets vooraf weten dan gaan we niet, hoewel de wind kwam weer van achteren en de golven liepen keurig onder de boot door. Ondanks dat we alleen de fok gebruikten gingen we als een speer. Regelmatig tilden de golven het kontje van de boot hoog op en surfden we op de golven. Na een mijl of twintig kwamen we in de beschutting van de kust die naar het zuiden afboog. We hebben toen nog even de motor bijgezet om vaart te houden omdat we geen zin hadden om voor dat laatste kleine stukje het grootzeil bij te zetten.

Wladyslawowo is de grootste vissershaven van Polen en we zagen we hier ook weer vele oude roestige vissersbootjes waar iedere dag mee uitgevaren wordt om vis te vangen. Het griezelt me soms toe dat ze hier mee de zee opgaan om vis te vangen, de vis die ik, zowel gebakken als gerookt, wel met smaak eet. Deze ene week in Polen hebben we veel vis gegeten, allemaal even lekker.
In deze haven hebben we verder niet zoveel te zoeken, hij dient meer als tussenstop voor onze laatste Poolse haven: Gdansk. Daar willen we morgen heengaan en een paar dagen blijven. Dan de oversteek naar Litouwen maken. Leuke anekdote: de havenmeester kwam net en hij vertelde dat we alleen voor de stroom hoefden betalen omdat er teveel wind stond. Bij veel wind is de haven gratis. Wij verbaasd want we lagen hier heerlijk rustig. De stroom kostte dan wel weer 3,75 euro. Maar toch!