Polen naar Stockholm

Polen, nabeschouwing.

Ruim drie weken hebben we langs de Poolse kust gevaren. Veel haventjes bezocht. We hebben praktisch de hele kust zeilend kunnen doen en enkel de motor hoeven aanzetten bij het in- en uitvaren van de haventjes. De hele kust van Polen waarlangs we voeren was strand, duinen en bossen. Eén lange strook. Tot onze verbazing redelijk goed voorziene kleine, maar nog steeds als zodanig in gebruik zijnde, visserijhaventjes. Echter nu is ook toerisme daar een bron van inkomsten. Ietwat rommelige badplaatsjes, veel terrasjes en kleine winkels.

Polen was in onze ogen erg goedkoop en we zijn dan ook bijna iedere dag uit wezen eten. Dat hield in géén luxe restaurants maar eenvoudig doch bijzonder gezellig. Iedere dag dronken we wel een piwo(bier) op een terras. Het zonnige weer droeg daaraan ook zeker bij. Opvallend was voor ons ook de mediterrane sfeer die er heerste.

Poolse dorpjes waarvan de naam voor ons bijna niet uit te spreken was. Wat ook heel verwarrend was dat hier ook nog de Duitse plaatsnaam wordt gebruikt. Zeker door Duitsers zelf waardoor wij soms niet wisten welk haventje er nu bedoeld werd. Een groot deel van deze Poolse kust behoorde vroeger nog bij Duitsland.
De bevolking zelf was nogal moeilijk te benaderen waarschijnlijk door het taalprobleem. Van de “collega zeilers” kreeg je bijna geen boeh of bah, echter de jongere mensen hadden Engels geleerd en dan lukte het wel. Bv. in Gdansk de havenmeesters, zéér jonge mensen beheersten het Engels uitstekend. Verder nagenoeg geen Nederlanders hier gezien wel wat Duitsers.


Polen naar Zweden.

7 juli, Wladislawowo-Vandburg (Zweden), 130 mijl

Slecht geslapen en André helemaal niet en dat is niet handig als je zo’n lange trip van dag én nacht van Polen naar het eiland Gotland (Zweden) voor de boeg hebt. Er was een feest gaande met stampmuziek op het strand en bovendien ging er om twee uur ’s nachts gedurende tien minuten een loeiharde sirene (zoals bij ons op de eerste maandag van de maand) af. Het leek wel alsof hij op de steiger afging. We hebben niet kunnen achterhalen wat de reden was maar je schrikt je lam en de slaap is over.

Om half zeven uitgevaren. Het weerbericht gaf aan dat er weinig wind zou zijn. Eerst een uur op de motor gevaren daarna stak de wind op, het werd een schitterende zeildag, in het zonnetje met weinig scheepvaartverkeer.
Onderweg om de beurt geprobeerd wat te slapen maar dat lukte niet. Mooie cd’s gedraaid. Je kunt dan lekker meegalmen. De dag en nacht duren lang, bij het lezen werd ik wat misselijk dus dan maar andere dingen verzinnen. Dré heeft nog met de telefoon een filmpje gemaakt van mij met op de achtergrond muziek van de Schellevissen, het viswijvenkoor waar ik ook in zing.
Op de grens van Polen en Zweden hebben we een wijntje genomen en geproost op het vervolg van onze reis.

Terwijl André in de kajuit bezig was knapte er opeens iets in zijn knie, misse boel, pijnlijk, vocht erin en hij kon de knie niet meer belasten. Dikke, dikke pech.
’s Nachts viel de wind wat weg en hebben we de motor zachtjes bijgezet. Ik heb nog een uurtje kunnen slapen op de bank in de kajuit. André had de kookwekker gezet om het kwartier, er was nagenoeg geen scheepvaartverkeer om ons heen en hij kan dan iedere keer even om zich heen kijken en dan z’n ogen weer sluiten maar slapen lukte hem niet. Hij heeft ’s nachts toen maar zitten lezen op de e-reader.
De deepwater route konden we vrij ongestoord oversteken. André had de radar, met radaralarm, ook ingesteld op de plotter dus we konden het overige scheepvaartverkeer goed inschatten. Wat later, toen het wat lichter werd, moesten we nog wel op een shipping lane uitwijken voor grote vrachtschepen.

Een uur voordat we het haventje van Vandburg op het eiland Gotland binnenvoeren begon het te miezeren wat overging in een hoosbui van een paar uur. Alzo aangelegd in een piepklein natuurhaventje. Het was half zeven in de morgen, 24 uur gevaren. Zeer vermoeid, kleddernat, we dropen, maar zeer voldaan!
Tegen de verwachting in ontdekte ik een stroomkast in het haventje en heb ik ons erop aangesloten. Nu kon de elektrische kachel aan en natte spullen onder de sprayhood gelegd, ruimen we later wel op, beiden een borrel genomen. Kids geïnformeerd dat we er waren en te kooi voor een paar uurtjes slaap.
Een paar uurtjes slaap is genoeg je moet immers weer proberen in een normaal ritme te komen.

De knie van André is pijnlijk, dik. Na, via whatsapp, advies aan schoonzoon/fysiotherapeut Lodewijk te hebben gevraagd heeft Dré besloten om de knie minimaal te belasten en dus rustig aan te doen. Oei, rustig??? Wie André een beetje kent weet dat dat nog wel het moeilijkste zal worden maar de pijn dwingt hem wel.

We lagen in een prachtig natuurhaventje maar konden nu niet al wandelend de omgeving verkennen door die slechte knie. Niets aan te doen, dan maar even een paar dagen aanpassen. Met rustig weer kunnen we wel verder varen en er komen natuurlijk nog mooie haventjes, eilandjes genoeg.
In de avond kwam de havenmeester langs op een quad, hij int blijkbaar niet alleen geld bij de boten maar ook bij de campers die vlak bij de haven langs de kust staan. Wij hadden gelukkig nog Zweedse kronen bij ons van twee jaar geleden. Maar dat bleek een misrekening van ons. Ons “oude” Zweedse geld bleek per 30 juni 2017 te zijn vervallen en volgens hem ook niet meer inwisselbaar. Shit, ik had voor 100 euro aan kronen. Ik mocht hem in euro’s betalen. Ik besloot ter plekke dat ik het bij ieder haventje ging proberen om het oude geld kwijt te raken.


9 juli, Vandburg-Klintehamn, 40 mijl

Vandaag bleek er een goede wind te staan om het eiland langs de westkust omhoog te varen. Doel was Klintehamn. Daarna de volgende dag door naar Visby, hoofdstad van dit eiland.
Wederom een prachtige zeildag, om 10:00 uur vertrokken en om 18:00 uur aangekomen. Klintehamn is eigenlijk een industriehaventje maar er is een kleine haven voor locals en een paar passantenplekken. Ook deze havenmeester kwam langs op een prachtig gemotoriseerd karretje. Spannend even bij de betaling maar hij accepteerde ons (oude) geld zonder commentaar. Ik heb een hapje eten gemaakt en verder hebben we niets meer gedaan, kan ook niet want rust is nu even belangrijker.


10 juli, Klintehamn-Visby, 20 mijl

Zonnig , warm weer, geen wind. Toch gaan we verder, op naar Visby, de hoofdstad van Gotland. En ja, de gehele trip op de motor moeten varen. Wel grootzeil bijgezet en die hielp nog een klein beetje mee.
De kustlijn van Gotland is mooi, krijtrotsen, strandjes. Het eiland Gotland is 150 kilometer lang en 50 kilometer breed en bestaat uit een ongeveer 50 meter hoge kalksteenplateau dat zeer steil uit de zee oprijst. Je ziet hier de “Rauka’s” dat zijn grillige zuilvormige kalksteenformaties en ze zijn op vele plekken aan de kust op Gotland te vinden.
We verheugen ons er wel op om, straks na de oversteek naar het vaste land van Zweden, de scheren weer in te varen en dan ankeren bij de mooie kleine eilandjes die daar langs de hele kust van Zweden liggen.

We voeren om 13:00 uur de haven van Visby binnen, we moesten nog wel even uitwijken voor een grote veerboot die met grote snelheid de aanloop van de haven binnenvoer. Juli en augustus zijn de vakantiemaanden van de Zweden en deze haven is dan ook overvol. Door de havenmeester werden we verwezen naar de voorheen oude visserijhaven en daar moesten we, met een hekboei achter, met de punt aanleggen aan een steiger. De havenmeester hielp mee. Dit plekje was ons ook al geadviseerd door Zweden, veel rustiger dan de eigenlijke passantenhaven dus we waren dik tevreden.


10 juli- 14 juli Visby,

We wilden een paar dagen in Visby blijven; ook Visby is weer een pracht van een historische Hanzestad en het is tevens de hoofdstad van het eiland Gotland. Nog steeds een oude stenen stadswal om de stad met vele poortjes, vele gebouwen uit de Hanzetijd.
Omdat André niet kon lopen hebben we de fietsjes maar gepakt en gelukkig ging dat wel. Echter in het stadje bleek het zeer moeilijk fietsen ook voor mij. Allemaal kronkelige, met kinderhoofdjes geplaveide straatjes die steil omhoog liepen. Dus dat werd lopen met de fiets. We hebben dit één keer gedaan om toch een indruk van de stad te krijgen. Maar het was niet de beste ondergrond voor Dré om te lopen.
Visby is een grote toeristisch trekpleister, vele veerboten meren hier af met dagjesmensen. Heel veel terrasjes waar gegeten en gedronken wordt. Zweden is nog steeds duur en zeker waar het alcoholische drank betreft, een pilsje op een terras kost gauw zes euro of meer.
Door een beetje rond te fietsen, o.a. langs de kustlijn, zie je ook vrij veel van het eiland. Af en toe uitrusten op het strand, lekker liggen kijken naar de zee, een blikje bier meegenomen in de fietstas en bijna altijd mooi weer. Daar staat Gotland ook bekend om, het heeft meer zonuren dan de rest van Zweden. Ook hebben we een dag een auto gehuurd, een oude Toyota Carina, en zo hebben we ook een groot deel van het eiland gezien.


14 juli, Visby-Lickeshamn, 16 mijl

We vonden het wel tijd voor de oversteek naar het vaste land van Zweden, dan de scheren invaren op weg naar Stockholm. Wind- en afstand-technisch gezien vonden we het een goed plan om eerst nog op dit eiland naar het noorden te varen. Tijdens de verkenningstocht met de auto hadden we gezien dat er nog een klein haventje noordelijker lag waardoor we de oversteek naar het vaste land wat in mijlen konden bekorten.
Na eerst nog diesel getankt te hebben en ook de watertank gevuld, zijn we vertrokken voor een drie uur durende zeiltripje. Dicht langs de kust, zeilen gezet en de motor zachtjes bijstaand. Het haventje was bijna vol maar gelukkig nog een plekje voor ons. Hier in Zweden is het gebruikelijk dat je een boeihaak gebruikt…….. achter leg je de boot daarmee vast aan een meerboei en de boeg aan de steiger met twee lijnen aan de kant. Met rustig weer is het totaal geen probleem om je haak goed te bevestigen terwijl je langs de boei naar de kade vaart.

We hebben de middag lekker relaxed doorgebracht, de route naar het vasteland voor de volgende dag uitgestippeld en daarna hebben we bij het strand de barbecue aangezet, pilsje erbij, zonnetje. Hoe mooi kan het zijn. Om half tien lagen we in bed, een lange dag morgen en zéér vroeg op.


15 juli, Lickeshamn-Utö, 75 mijl

Om vier uur werden we wakker van de Duitse boot naast ons, zij hadden hetzelfde doel als wij vandaag, ze vertrokken echter een half uur eerder. Wij hebben ons ook snel klaargemaakt, thee en koffie in de thermoskannen en voor ontbijten hebben we onderweg genoeg gelegenheid. De voorspelling was weinig tot geen wind vandaag. Langer wachten had ook geen nut want er zou de komende dagen (te)veel wind komen en dan was deze oversteek niet zo fijn.

Toen we de haven verlieten heb ik de fenders en lijnen opgeruimd en daarna ben ik in de kajuit in een slaapzak op de bank gaan liggen en heb nog een paar uurtjes geslapen. Het zou een lange motordag worden maar met heel mooi weer. We begonnen met truien en broeken aan en in de middag hadden we alleen nog een zwembroek aan.
In de middag werden we door de Duitse boot opgeroepen via de marifoon. Hij dacht via de AIS te zien dat we weer terugvoeren en hij vroeg of we soms ”iets vergeten”waren. Dat was niet het geval, we hadden het grootzeil gezet en daarvoor is het nodig dat je de boot recht in de wind vaart. Echter dat kon hij niet zien van zo’n afstand. Hij zat toch wel 5 mijl voor ons. De Duitser had ook gezien dat onze koers afweek van de zijne en dat klopte, Dré had kans gezien om een route uit te zetten door de scheren via een hééél smal geultje met maximaal 1 meter water onder de kiel. Dat durfde de Duitser niet aan (ik eigenlijk ook niet) maar we zouden omkeren als het te kritiek werd beloofde André trouw. Nou, het is gelukt maar ik vond het heel spannend. Het grappige was nu wel dat wij de Duitsers nu hadden ingehaald, wij hadden de kortste route.

Het natuurhaventje waar we in wilden lag bomvol dus zijn we omgekeerd naar een baaitje ernaast waar je kon ankeren. Wij vonden tot onze verbazing een vrije mooring en de Duitsers zijn iets verderop gaan ankeren. Het was inmiddels 17:00 uur en na zo’n lange dag moteren met warm weer was een pilsje wel verdiend. Achter ons lag een Nederlandse boot, een Hutting, en jawel uit Makkum, dat zagen we toen we erlangs voeren. Wij hadden onze bijboot nog niet opgeblazen dus we konden niet even buurten.

We zijn heel blij dat we nu in de Zweedse scheren zijn. Rotsen rondom, dichtbij ons een rotseilandje waar allemaal meeuwen opzitten. Waarschijnlijk hebben ze jonkies of nesten met eieren. Het is ieder keer een hels lawaai als er vreemde vogels op afkomen. Alle meeuwen krijsen dan en verjagen de vreemdeling. Het is geweldig om te zien hoe ze het voor elkaar krijgen om zelfs een grote zeearend te verjagen. Het is hier genieten.


16 juli, eiland Utö

We lagen hier heerlijk en stevig vast aan de mooring. Haast om verder te gaan was er ook niet dus nog maar een dag blijven liggen. We moesten nog een vervelend klusje doen. De dieseltank had weer gelekt aan de bovenzijde, dit gebeurt wanneer we de tank te vol tanken. We dachten dat het bij de werf gerepareerd was maar weer niet goed dus. En diesel stinkt. In Makkum tanken we altijd GTL diesel en dat stinkt in ieder geval niet. Maar ja, dat is nog maar op weinig plekken te koop. Het was zelfs tot onder ons kooi gedruppeld dus er stond mij een schoonmaaktaak te wachten. De meter van de dieseltank deed het ook niet goed dus André de bakskist in om van daaruit aan de tank te werken. Hoort erbij dacht ik maar eigenlijk weet ik wel leukere dingen.

We waren amper begonnen of er kwamen twee kanoërs aan. Twee Nederlanders die wel in het haventje afgemeerd hadden. Gezellig gekletst, leuk detail ze waren net getrouwd op Vlieland en daarna direct een zeilvakantie begonnen van drie maanden. Leuke huwelijksreis dus. Ook zij hadden ongeveer dezelfde vaarroute in gedachten als wij dus we zullen ze nog wel tegenkomen en zeker op de app "Findship" blijven volgen. Na deze onderbreking maar weer aan het klussen en voldaan konden we een paar uur later onder het genot van een wijntje genieten van wat erom ons heen gebeurde. De vogels hadden het nog steeds druk met wegjagen van hun vijanden en de veerbootjes voeren af en aan langs ons heen maar we hadden er geen hinder van.


17 juli, Utö-Fjördling, 10 mijl

Vandaag maar wat verder varen, het maakte niet zoveel uit waar we uit zouden komen. Hier in de prachtige scheren vind je altijd wel een plekje. Echter toen we onze baai uitvoeren hadden we tot onze stomme verbazing opeens windkracht zes erop staan. Golven, waaien! Daar merkten we in de baai helemaal niets van. We hebben alleen het fokje opgezet en we gingen als een speer. Gelukkig konden we al vrij snel weer aan de beschutte kant van de eilandjes varen, daar hadden we wel steeds windvlagen maar het water was rustiger. Al met al vond ik niet helemaal lekker gaan en André heeft snel op de plotter een natuurhaventje opgezocht en daar hebben we ons anker uitgegooid.

We lagen vast en het was alsof er geen wind bestond. Het was ook hier druk in de baai en warempel zagen we een Hollander liggen. André is er heen geroeid met de bijboot. Hij kwam terug met twee zakjes vanillesuiker voor mij. Het was een tip van de Hollanders, vanillesuiker neutraliseert de geur van diesel en ik moest het uitsmeren daar waar het gelekt had onder ons bed. Een prima tip die ik inmiddels ook alweer aan andere Hollanders heb doorgegeven. Bovendien hebben we nu een heerlijk zoet ruikende kooi.


18 juli, Fjördling-Lökholmen, 22 mijl

Vandaag wilden we richting Sandhamn, maar we hadden al begrepen dat de marina zelf in Sandhamn erg druk was, vrij mondain en groot. Veel grote, luxe motorjachten liggen hier afgemeerd. Sandhamn trekt veel dagjesmensen die hier met een ferry vanuit Stockholm aankomen. Daar hadden we geen zin maar er tegenover zou ook een haventje zijn (Lökholmen) en er was een pontje om naar de overkant te komen. Dat gaan we dus doen.

We hebben een heerlijke zonnige zeiltrip gehad. We hebben het hele traject kunnen zeilen tussen honderden eilandjes door en de motor alleen aan en uit bij uitvaren en afmeren.

De ingang voor het haventje Lökholmen hadden we gemist, waarschijnlijk door alle drukte van in- en uitvarende boten, maar dat was geen probleem we konden ook via de andere kant het haventje bereiken. Hier ook bomvol maar we vonden nog een plekje, hekanker uit en dan voor met lijnen aan de steiger vastmaken. Gelijk heb ik de stroom aangesloten, dat was wel even handig dacht ik, we hadden immers al drie dagen voor anker gelegen en dan kunnen de accu’s even goed opladen. Vrij snel kwam de havenmeester voor de betaling. Het bleek dat ik 8 euro per dag voor stroom moest betalen. Abnormaal en de rest was ook duur, we lagen er mooi maar deze prijs was het niet waard. Echter we hadden natuurlijk ook al dagen gratis en voor niets gelegen in de baaien, dus we werden er niet zenuwachtig van.

We konden met een pontje naar het tegenoverliggende Sandhamn. We wilden we daar graag naar toe omdat we het kenden van de serie "Sandhamn Murders" die we via Netflix hadden gezien. Dat was daar opgenomen en dat leek ons leuk om de dingen weer te zien. Terwijl we stonden te wachten op het pontje zagen we een zeilboot keihard op een rots klappen. (Hey, hey, Taipan!!! Dat geluid kennen we van 2010, toen onze beide boten de rotsen raakten en dat is niet prettig.) Deze zeilboot raakte de rots op de plek pal voor de eerste ingang van de haven die wij hadden gemist. Wat was ik blij dat wij die ingang gemist hadden want de kans was groot geweest dat ons hetzelfde was overkomen, de situatie aldaar was erg onduidelijk. Wat wel opviel was dat de opvarenden onverstoorbaar bleven, zetten de boot in de achteruit en voeren rustig terug. Het was géén klein tikje op de rotsen maar blijkbaar waren ze het gewend.

Op het eilandje Sandhamn hebben we even rondgewandeld, niet te ver want dat lukt met de pijnlijke knie van Dré nog niet maar hij loopt gelukkig weer. Er was een kleine supermarkt dus ook flink inkopen gedaan want het liefst willen we niet meer in haventjes liggen maar in de scheren ankeren.
De volgende dag maar verder want dit was toch niet helemaal wat we ons voorgesteld hebben. Wel hebben we informatie gevraagd aan onze Zweedse buurman over haventjes in de buurt van Stockholm om onze boot achter te laten als we twee weken naar Nederland willen. Hij was bereidwillig en heeft tips gegeven en heeft gebeld voor ons. Ben benieuwd.


19 juli, Lökholmen-Störon, 21 mijl

Weer een stukje in de richting van Stockholm. Zeilen zat er niet in. Er was wel wat wind maar natuurlijk tegen. Weer via de plotter naar een leuk baaitje gezocht, de eerste twee stonden mij niet aan maar de derde was raak. Nu moesten we het hekanker uitgooien en dan moest ik met een lange lijn aan de kant op de rotsen springen om daar een lijn te bevestigen aan een boom of grote rots. Het mislukte echter, het hekanker pakte niet, de baai bleek te diep, dus ik weer losgemaakt en snel aan boord geklommen.
De volgende plek die we vonden was het wel raak. Toch wel griezelig hoor, zo dicht naar de rots toe varen en dan eraf springen. Maar we hebben het toch maar weer gedaan. Echter ik kon niet meer aan boord komen, de rots waarop ik stond was te laag en de boot te hoog. André heeft gegoocheld met de lijnen en dergelijke en zo kon ik omhoog klimmen. We besloten om er niet meer af te gaan, was ook niet goed voor Dré zijn knie. Een mooi plekje en algauw kwamen er meer boten bij. Als je ergens al een boot ziet liggen dan trekt dat blijkbaar aan.
We concludeerden dat we alle vormen van ankeren nu wel hadden gedaan. Vooranker, hekanker, hekboei achter, mooringboei, mooringlijn. Dré wil graag dat ik ook nog een keer zelf de rots-pinnen in de rots tik en daar mijn lijn aan vastleg. Ik geloof het wel, mag hij zelf fixen.


20 juli-24 juli, Störon- Bosönhamn, 20 mijl

Inmiddels waren we al aardig in de buurt van Stockholm en werd het tijd om definitief een haventje te vinden waar we de Rondo veilig en betaalbaar achter konden laten en waar de verbinding naar het vliegveld niet al te ingewikkeld zou zijn. We hadden veel rondgevraagd en zelf gezocht op de kaarten en gidsen maar je moet het toch zelf zien.
De eerste haventjes die we aandeden waren niet echt hoopvol, je mocht niet langer dan 5 dagen ergens blijven liggen en het waren privé haventjes. Uiteindelijk zag Dré er één achterin een baai en ja hoor, een paar gastenplaatsen, het was geen probleem om hem hier achter te laten en ook nog betaalbaar. Bingo!
We kregen van de havenmeesteres ook nog tips hoe we naar het vliegveld konden komen.

Onmiddellijk zijn we een vlucht gaan boeken. We vliegen 25 juli naar Nederland en dan gaan we eerst naar Bergen want onze auto staat daar bij Lodewijk en Lianne. Woensdag of donderdag komen we dan thuis. 9 augustus vliegen we weer terug naar Stockholm en vervolgen onze reis richting Nederland.

Bosönhamn bleek een gezellig haventje. Er kwam een Nederlandse boot naast ons liggen en zij waren helemaal verbaasd dat wij dit haventje hadden gevonden. Hij komt namelijk niet voor in de gidsen. Zij komen hier al vele jaren en hebben ons het bus/betaalsysteem (dat via de smartphone werkt) uitgelegd om in Stockholm te komen.
We hadden besloten om niet meer uit dit haventje weg te gaan en Stockholm was per bus en metro goed te bereiken. De Wasahaven (Wasahamn) in Stockholm, waar we in eerste instantie naar toe wilden om Stockholm te bekijken, bleek n.m. bij navraag overvol en peperduur en je moest eigenlijk reserveren. Om ons zo vast te leggen daar hadden we geen zin in. Hier was het leuk, een baai, bossen rondom, met openbaar vervoer goed te bereiken en in het dorp een grote supermarkt.

Dat we nu Stockholm binnen bereik hadden dat moest gevierd worden met een fles champagne die we voor deze reis van Peter en Lidia hadden gekregen. Tevens zit nu de helft van onze reis erop. Van hieruit wordt over twee weken de terugreis aanvaard.

We zijn twee dagen met het openbaar vervoer naar Stockholm geweest. Stockholm is gebouwd op een aantal eilanden. Stockholm betekent stameiland, dat komt voort uit een sage waarin boomstammen door de eerste bewoners in zee zijn geworpen en waar ze zouden aanspoelen daar zou de eerste stad gebouwd worden. Dat was Stockholm.

Wat we vooral wilden zien en bezoeken dat was het Wasamuseum dat dichtbij de Wasahamn, passantenhaven, ligt. In het museum ligt het 69 meter lange Wasa schip, te vergelijken met onze Batavia. Dit schip is bekend vanwege het feit dat hij onmiddellijk na de tewaterlating in de scheren is gezonken, twee windvlagen bleken genoeg om hem te doen kapseizen, dit was in de zeventiende eeuw. Het schip was onder aanvoering van een Hollander gebouwd. 333 jaar later is het schip geborgen en na vele jaren drogen ed. ligt het schip nu in een museum. Voor 98% procent origineel. Ook vele dingen die aan boord waren zijn daar tentoongesteld. Zeer de moeite waard om in dit museum een kijkje te nemen.
Ook hebben we de oude binnenstad, Gamla Stan bezocht, het koninklijk slot, een expositie van klassieke boten bekeken met de Koninklijke sloep van weleer. Onmogelijk om alles te beschrijven want Stockholm is een zeer mooie stad met vele bezienswaardigheden maar wij zijn er geweest, hebben veel gezien en zijn er voldaan over. Wat ook een opluchting was dat de knie van André steeds meer belast kon worden, wel steeds gewandeld maar alles in een rustig tempo.

De andere twee dagen die ons nog restten voor ons vertrek naar huis hebben we benut door te relaxen maar ook wassen, opruimen, boot poetsen. Naast ons lag een jong, Duits stelletje met een BM’er. Ze sliepen ook op dit bootje, dektent erover heen. We hebben het gezellig gehad met ons vieren, samen gebarbecued op de steiger. Morgenvroeg 25 juli tas inpakken, naar het vliegveld en naar huis. We hebben er zin in.