Wladyslawowo, Gdansk. Wladyslawowo

25 juni, Wladislawowo-Gdansk, 38 mijl

Gisterenavond konden we het vorige verslag op waarbenjij.nu verzenden, prima Wifi in de haven en er kwamen direct vele reacties. Voor ons is dit leuk om berichtjes te ontvangen van de lezers.

Zondagmorgen om negen uur uitgevaren en met een mooie wind langs het wel 15 mijl lange schiereiland Hel gevaren. Onderweg hadden we het er over dat we deze hele reis nog geen kustwacht hadden gezien en dat is iets wat je nooit moet zeggen. Prompt zagen we een paar mijl verderop de kustwacht varen en ja hoor, er werd een afgezant in een rubberboot op ons afgestuurd. Hij kwam gelukkig niet aan boord want dan moest hij tegen ons afmeren onder het varen en dat met z’n zwarte rubberen stootband. Hadden we geen behoefte aan gezien ervaringen in het verleden waarbij onze boot besmeurd bleek te zijn met zwarte rubberstrepen. Hij wilde van alles weten en André kon desgevraagd maar met moeite duidelijk maken dat we nu uit Wadislawowo vertrokken waren. We spreken het natuurlijk verkeerd uit. Lachen hoor! Maar hij was uiteindelijk tevreden.
Om de hoek van Hel moesten we heel hoog aan de wind varen. Dat werd motorzeilen. We dachten sneaky de shipping lane naar Gdynia– tegen de regels in - schuin over te steken (net zoals de Polen) maar natuurlijk kwam er een groot schip aangevaren met hoge snelheid dus hebben we de “snelweg” toch maar, volgens de regels, haaks overgestoken.
De invaart naar Gdansk is wel 5 mijl lang via een rivier, op de motor, zeilen geruimd. Halverwege moesten we van de havendienst stoppen voor een groot vrachtschip dat naar buiten werd gesleept. Toen we in de buurt van de jachthaven kwamen zagen we dat er slecht weer op komst was en we hebben onder het varen snel nog de huik over het grootzeil gebonden. Er volgde een enorme stortbui die ons behoorlijk wat zicht ontnam. Dat de zeilen droog bleven was wel prettig want we wilden een aantal dagen in Gdansk blijven en je zeilen hijsen om te drogen in een haven is niet zo praktisch.

We hebben afgemeerd in de jachthaven gelegen in de oude binnenstad van Gdansk (oude naam Dantzig), the place to be, staat bol van geschiedenis, we lagen tegenover het bekende Krantor. Een oud kraangebouw dat vaak als kenmerk van Gdansk wordt gebruikt. Er lag een Duitse boot (met Peter en Birgit) die we al in andere havens gesproken hadden, we werden uitgenodigd voor een drankje, daarna hapje eten in de stad en weer terug. Bij de boot kwamen er even later Nederlanders (Hans en Dorothy) bij ons. Sinds lange tijd hadden we geen Nederlanders meer gezien. We nodigden ze aan boord, zij hadden in grote lijnen hetzelfde vaarplan als wij. Echter zij lagen hier al vijf dagen, wij gaan de tijd nemen voor deze stad en daarna ons verdiepen in de oversteek naar Litouwen.


Gdansk

We zijn nu al een week in Polen en het bevalt ons zeer goed. Het weer blijft gewoon mooi, gisteren wel die enorme regenbui maar daarna is het ook weer warm. En dan nu Gdansk! De eerste dag hebben we de “altstad” verkend door er rond te wandelen, vele, vele kerken, vele musea, het Krantor, Solidarinoss museum, prachtige Mariabasiliek en veel historische gebouwen uit de renaissance. De architectuur van Gdansk lijkt heel veel op de grachtenpanden van Amsterdam omdat in het verleden Nederlandse architecten betrokken waren bij de bouw van de stad. Gdansk is nagenoeg geheel gerestaureerd na de Tweede Oorlog omdat bijna alles in puin lag en het is nog lang niet klaar. Zoveel historie hier, ze blijven bij het opbouwen zoveel mogelijk oude restanten behouden en zo mogelijk te integreren in de nieuwbouw.
In de avond slenterden we over de Lange straat, de hoofdstraat van Gdansk, en de Lange Markt. Hier heerst een haast Mediterrane sfeer. Allemaal terrassen, vele straatmuzikanten met een stukje muziek waar je U tegen zegt. Veelal viool, accordeon combinaties. Allemaal jonge mensen. Onder vele poortjes(akoestiek!) staan zij te musiceren. We hebben begrepen dat er hier in Gdansk een conservatorium is en op deze manier verdienen ze blijkbaar een zakcentje.

De volgende dag hebben we onze fietsen gepakt om naar het Europees Centrum van Solidariteit te gaan. In feite een museum over Solidarinoss dat gebouwd is op het terrein van de voormalige Lenin-scheepswerf waar de eerste onafhankelijke vakbeweging van het communistische Oostblok is ontstaan. De alom bekende geschiedenis van de stakingen en het vervolg onder Lech Walesa wordt hier op een indrukwekkende manier uitgebeeld en verwoord. Dit heeft toch heel wat te weeg gebracht. In feite was dit de eerste aanzet tot de ondergang van het communistisch systeem in Oost-Europa. Bij ons werkte dit ook even na toen we eruit waren.
Op woensdag zijn we naar het maritiem museum gegaan met daarbij het eerste in het naoorlogse Polen gebouwde stoomschip genaamd Soldek. Het maritieme museum was voor mij niet zo geweldig maar André was natuurlijk erg geïnteresseerd. We konden daarna het stoomschip Soldek bezichtigen en ook met het pontje overvaren om het bekende Krantor in te gaan. Dit markante gebouw was in het verleden de grootste scheepskraan in Europa. De aandrijving werd verzorgd door mensen die in grote wielen liepen. Het is teveel om allemaal te beschrijven maar op internet is hier desgewenst heel veel over te vinden.
We hebben ook nog een wandeling door de markthallen gemaakt, veel groente, fruit, kleding en daarna moed verzameld om de Mariabasiliek te beklimmen. Naar verluid de hoogste bakstenen basiliek van Europa. Je kon helemaal bovenop komen. Voor de geplande beklimming durfden we, ondanks de warmte en de lokkende terrasjes, géén pilsje vooraf te nemen. Het was een enorme klim, 409 treden omhoog waarvan de helft via een heel smalle wenteltrap. Maar de beloning was er wel, wat een uitzicht over de oude stad, jammer alleen dat de zon net op dat moment wegbleef. Een hapje en drankje hadden we wel verdiend.

Iedere avond slenterden we over de Lange Markt met de mooie muziek en levendigheid. Toch hebben we ook de achterafstraatjes bezocht. André is nog één keer alleen wezen fietsen en dan in de buitenwijken en is wel geschrokken van de vaak armoedige manier van wonen aldaar.

Na een verblijf van vier dagen voeren we op donderdag uit, op weg naar een haventje op Hel, om van daaruit de oversteek naar Litouwen te maken. Het uitvaren duurde precies 7 minuten. André hoorde dat de motor geen goed geluid maakte, de waterkoeling deed het niet. Snel terug naar onze ligplaats, doorvaren betekende de motor in de soep draaien. André bekeek wat er defect was aan de waterpomp van de motor en zag dat hij dit niet zelf kon repareren. Ik intussen naar de havenmeesters om te vertellen dat we niet uit konden varen vanwege malheur. Ze reageerden heel adequaat door direct een monteur voor mij te bellen, ik kon de monteur gelukkig in het Engels spreken, maar wat betreft de technische vragen over de motor had ik natuurlijk geen antwoord. André heeft hem daarna gebeld, hij kwam vrij snel; Dré had het handboek van de motor op de computer, ze konden het bekijken en hij beloofde het onderdeel wat kapot was te repareren of, als hij het had, te vervangen. Het aandrijfwiel van de waterpomp was op de bevestiging van de as uitgesleten waardoor de pomp niet meer mee kon draaien.
Zelf hebben we een lange wandeling gemaakt en toen we terugkwamen op de boot kwam de monteur ook alweer. Hij had helaas geen reserve onderdelen doch had een tijdelijke oplossing bedacht én gemaakt door iets op het aandrijfwiel te lassen waardoor hij weer goed vastgezet kon worden (volgens hem was dit zelfs beter als nieuw) en André leek zeer tevreden. De monteur heeft daarna de pomp weer ingebouwd en getest. De prijs was 100 zloty’s: 25 euro, ongelooflijk, kom daar in Nederland bij de watersport eens mee aan.


We bekijken steeds de weerberichten voor de oversteek naar Litouwen maar het lukt nog niet. Bij deze oversteek willen we goede wind hebben want we moeten ook ‘s nachts doorvaren gezien de afstand. Bovendien moeten we met een ruime koers om een stuk Russisch gebied heen. Er komt harde wind met daarbij grote golven en we besluiten om ook de volgende dag hier te blijven liggen vooral ook omdat we hier rustig liggen en van de andere haventjes hier in de buurt hoorden we dat je daar behoorlijk ligt te deinen. Zaterdag zien we wel weer.
En zo gaat het van dag tot dag, weerberichten bekijken,met anderen erover praten en het schiet niet op. Met Hans en Dorothy hebben we via de whatsapp contact gehouden, zij hebben immers hetzelfde plan als wij. Zij liggen inmiddels in Gdynia een paar mijl verderop. Echter, hier in Gdansk liggen we rustig, geen deining, er is dit weekend van alles te doen i.v.m. “Baltic Sail”. De Sail manifestatie vinden wij nogal tegenvallen maar de muziek ’s avonds is geweldig. Zo mooi zelfs dat we rustig in wat regen bleven zitten en luisteren. Eén avond was er een Poolse band die Ierse volksmuziek vertolkte, echt prachtig, wat een genot om naar te luisteren en kijken. Zaterdagavond een Pools Shantykoor, petje af, wat een muzikanten, wat een zang. De geluidsapparatuur was daar prima in orde, de optredens waren allemaal buiten, volop publiek. Om elf uur stopten ze even want het vuurwerk begon. Maar even later, nog tijdens het afsteken van het grote vuurwerk, zongen ze weer, wat een combi, shanties met vuurwerk!!! Spetterend dus.

Op zondag besloten we dat het woensdag misschien wel de dag zou zijn om over te steken. We wilden maandag een klein stukje verder varen om uiteindelijk dinsdag bij het schiereiland Hel te komen om van daaruit de oversteek aan te vangen. De havenmeesteres meldde ons dat we goed de schietgebieden van de Russen in de gaten moesten houden en ze stuurde ons een mail met info erover. En ja hoor: bingo! De hele week een groot zeegebied gesloten waar door wij tenminste 30 mijl moeten omvaren en het was al zo’n 120 mijl. Daarbij de wind die steeds verandert, de golven te hoog. Ik ben er een beetje klaar mee. Op maandag besloten we om toch uit Gdansk weg te gaan, 8 mijl verderop naar Sopot. Een wat modernere badplaats tot onze verbazing. Hans en Dorothy meldden dat ze met de bus vanuit Gdynia naar ons toekwamen en dat ze de nautische kaarten en laptop meenamen om zo met z’n allen (lees de twee mannen) eens goed de mogelijkheden voor de oversteek te bekijken. Het was erg gezellig en de uitkomst leek nu te zijn vrijdagavond te vertrekken, nog een week dus maar ja, de weersomstandigheden veranderen hier zo snel. ‘s Avonds zijn we met ons vieren gaan eten bij de Peruviaan, lekker en heel gezellig en daarna hebben we ze naar de bushalte gebracht.
Dinsdag zijn wij nog in Sopot blijven liggen, wat wandelen, terrasje pakken waar gelukkig verwarming was omdat het behoorlijk afgekoeld was.

André keek een paar keer per dag naar de gribfiles, niets was stabiel. Dinsdagavond hebben wij de beslissing genomen om de Baltische Staten te laten schieten. We bleven uitstellen en uiteindelijk willen we toch over een paar weekjes even naar huis en dat doen we in principe vanuit Stockholm. Nieuw plan dus. Dit houdt in dat we vanuit Wladislawowo oversteken naar Gotland (Zweeds eiland), dit is ook een oversteek van 2 dagen en één nacht doorvaren. Vanuit Gotland dan verder varen in dagtochtjes richting Stockholm.
We hebben Hans en Dorothy geappt dat wij afhaken en ons eigen plan volgen. Zij blijven het nog even aanzien. Woensdag zijn we vertrokken vanuit Sopot naar Hel (13 mijl). Maar eerst nog even uitgebreid met Lianne gebeld omdat ze jarig was. Dit zou een gezapig tripje worden van drie uurtjes, niets was minder waar. Net toen we wilden uitvaren trok er een gigantische bui langs en die hebben we maar in de haven nog voorbij laten gaan en dan de lijntjes los. Zeilen gezet en het leek lekker. Dat was maar ventjes, dan windvlagen, golven en regen. In de verte zag ik het flitsen maar daar hadden wij geen last meer van.
Eenmaal aangekomen op het schiereiland Hel werd het gelukkig weer mooi weer. Een vanouds visserijhaventje met nu heel veel toerisme. Mede ook door het mooie weer vonden we het erg leuk in Hel. Na een paar uurtjes kwamen ook Dorothy en Hans vanuit Gdynia binnenvaren. Zij gaan toch naar Litouwen en wachten hier op de juiste omstandigheden.
’s Avonds zijn we met ons vieren bij de Italiaan gaan eten (kabeljauw, met frites en veel groente), niet echt Italiaans maar dat maakt hier blijkbaar niets uit.
Donderdagmorgen afscheid van hen genomen en zijn wij weggevaren naar Wadislawowo (een afstand van ca. 25 zeemijl) om van daaruit vrijdagmorgen 7 juli de oversteek naar Gotland te maken.
Omdat de verwachting is dat er bij deze lange oversteek niet al teveel wind zal zijn was het wel nodig dat onze dieselvoorraad goed op peil zou zijn. In Wladislowowo bleek helaas geen tankstation voor jachten te zijn zodat André hierdoor, op het vouwfietsje, een paar keer op en neer moest met jerrycans naar een pompstation langs de weg.