Sassnitz naar Makkum

24 en 25 augustus, Sassnitz

We zijn twee dagen blijven liggen omdat er een stevige wind was voorspeld. We hebben donderdag in de vroege ochtend Bob naar de trein gebracht en twee dagen lekker aangerommeld. Sassnitz is een vrij toeristisch plaatsje op het Duitse eiland Rügen met nog een leuk visserijhaventje. Daar waren uiteraard ook de plaatselijke vissers hun verse gevangen, vaak gerookte, vis aan het verkopen. Het deed heel gezellig aan met leuke terrassen en restaurantjes. Die hebben we wel met een bezoek vereerd.

Rondom Sassnitz aan de zeekant hoge witte kliffen, deed een beetje denken aan de krijtrotsen van Dover. Bovenlangs de kliffen kon je een mooie wandeling door het bos maken en dan regelmatig het uitzicht op zee. Genieten was het. Kortom we hebben hier weer goed uitgerust van de vaak lange trips die we hebben gemaakt om uit Zweden weg te komen en nu weer verder met ons tweeën.


Sassnitz-Darsser Ort, 52 mijl

We hadden een route uitgestippeld naar Vitte, dat ligt een eind naar binnen op de Bodden (een binnenzee met leuke eilandjes), schijnt heel mooi te zijn maar nogal een nauw vaarwater om te bevaren en vrij ver naar binnen vanaf zee. We gingen het proberen. Echter, het was wederom prachtig zonnig weer, maar geen wind dus op de motor. En morgen zou het hetzelfde zijn. We besloten om plan B in werking te zetten. Niet naar binnen maar om op de motor verder te varen naar Darsser Ort, een paar uur verderop.
Darsser Ort is een vluchthaven en eigenlijk niet toegankelijk als passantenhaven. Je kunt er ook maar zelden binnenvaren want de toegangsgeul verzandt hevig. We hadden op internet gelezen dat hij op 16 augustus weer opengesteld was (alleen voor noodgevallen natuurlijk). Er was dus blijkbaar weer gebaggerd. De ingang was betond maar toch met samengeknepen billen er heel langzaam ingevaren vanwege de ondieptes. Het ging goed en ik zag al snel wat meer mastjes boven het haventje uitsteken dus het kon wel. Er zijn daar een aantal hekboeien bij een steigertje waar je aan vast mag maken en gelukkig was er nog eentje voor ons vrij.
Er lagen meer passanten dan ik verwacht had (allemaal nood???) Bij het betalen moet je hier ook invullen waarom je deze haven hebt aangelopen. André heeft er deze keer oogproblemen van gemaakt. Géén woord gelogen dus. Mooi plekje, zee, bos, camping en mooi weer. Nog een fijne wandeling gemaakt maar ’s avonds kregen we gezelschap van zwermen muggen. Zweden staat erom bekend (geen last van gehad daar) maar hier waren ze.


27 augustus, Darsser Ort- Warnemünde, 33 mijl

Het zou weer een rustige zeiltrip worden maar niets was minder waar. We kregen het flink voor onze kiezen: harde wind en grote golven. Maar wel (hoog aan de wind) zeilen, dat wel weer. Eerst maar een rif erin. Toen de fok gereefd, even later weer een rif erbij. Tjonge, dat waren we niet meer gewend. Maar het ging wel snel. Dit hadden we niet zien aankomen terwijl Dré toch alle weerberichten nauwlettend in de gaten houdt.
We kwamen zo wel snel aan in Warnemünde. Je hebt daar voor de ingang een grote moderne haven maar ook één in het dorpje waar het altijd helemaal vol ligt en je vaak met de boten tegen elkaar aan moest liggen. Maar het geluk was met ons, we vonden een plekje nabij het centrum in de Alte Strom bij een zeilclub, gewoon in een box. De grote rondvaartboten lagen tegenover ons en moesten steeds hun boot keren pal voor onze boot maar we hadden er geen hinder van.
Zeer sfeervol en toeristisch dorp, ruikt volop naar gerookte vis. Je moet je echt beheersen om niet bij ieder viskraampje wat te kopen. We zijn hier weer een dag gebleven. Ofschoon ik graag terug wil naar Nederland, merken we wel dat we ons samen prima kunnen redden met het zeilen. Een beetje rust inbouwen kan echter geen kwaad en het is hier nog leuk ook en mooi weer.
We kregen een telefoontje van Peter en Ria, onze steigerburen in Makkum. We volgen elkaar via de app FindShip en zij voeren eigenlijk een paar dagen voor ons aan en waren net aangekomen in Cuxhaven. Ze boden aan om met de trein terug te gaan naar Warneműnde om ons zo te helpen om het Kieler kanaal door te komen. Wat een aanbod, geweldig. Dré en ik hebben hun voorstel doorgesproken en besloten dat we het samen wel konden fiksen gezien de ervaring van de afgelopen dagen. Maar zo’n aanbod doet je goed. Dezelfde dag belde Bob ook nog om te horen hoe het ging en of hij terug moest komen.


Naast ons lag een Duits zeiljacht, genaamd “Namastee” met als crew een echtpaar met drie meiden van 6, 8 en 10 jaar. Aan alles kon je merken dat de kids gewend waren om aan boord te zijn en jezelf te vermaken. We kwamen wat meer met hun in contact en ze vertelden dat ze een paar jaar geleden met de kinderen 14 maanden met de boot onderweg waren geweest, Azoren, Canarische eilanden, Kaap Verdische eilanden, wat een durf, de jongste kon toen nog niet zwemmen en de oudste was leerplichtig en moesten ze zelf les geven. Dat bleek niet altijd heel gemakkelijk als je weken achtereen vaart om de volgende haven te bereiken. Het was leuk om hun ervaringen te horen.


29 augustus, Warnemünde- Grossebrode, 41 mijl

Met mooi weer vertrokken. Het echtpaar met de kinderen was de avond ervoor al uitgevaren. Zij varen graag ’s nachts, dan slapen de kinderen. We hadden dezelfde baai in gedachten om te ankeren dus waarschijnlijk zouden we ze weer zien. Het was mooi weer, beetje wind dus zo’n dag : beetje zeilen, motorzeilen, zeilen weggenomen van alles wat.
Toen we de baai binnenvoeren werden we via de marifoon opgeroepen door de Namastee. Vader en de drie kids waren met hun bijboot onderweg maar de motor was uitgevallen en hij zag ons aankomen en riep ons op om hun te slepen naar de plek waar ze voor anker lagen. Pa was zo slim geweest om een noodmarifoon mee te nemen in de bijboot. Natuurlijk deden we dit en de kids hadden de grootste lol. Direct werden we ook uitgenodigd om bij hun aan boord te komen eten ’s avonds. Maar eerst maar ons anker uitgegooid dichtbij de Namastee. Gelijk kwam de hele familie naar ons toe zwemmen en hebben ze bij ons aan boord wat gedronken. Een andere Duitse solo zeiler probeerde bij ons te ankeren maar dat lukte pas na vele keren. Gelijk nodigde de Namastee hem ook uit voor het eten ’s avonds.

Op de afgesproken tijd voeren wij met onze bijboot naar de Namastee, we mochten alleen een paar biertjes meenemen. Erg gezellig, zo met samen voor anker liggen en dan bij elkaar op bezoek gaan. De meisjes wilden graag met onze bijboot varen, dat mocht van ons maar ze kregen van hun ouders ook de opdracht mee om de Duitse solozeiler op te halen voor het eten. Prachtig hoe ze dat deden, ze namen hem mee in onze bijboot en brachten hem naar de Namastee. Daarna gingen ze verder roeien en spelen met ons bootje. Géén ruzie, niets, dan mocht de één roeien en dan de ander.
In het donker moesten we later terugroeien, dat was wel een dingetje (wat bier en wijn gedronken) en bovendien hadden we vergeten het ankerlicht van onze boot aan te doen, ook de solozeiler moesten we nog terugbrengen. Dankzij het bijschijnen met een grote lamp vanaf de Namastee konden we in het donker onze boten vinden. Het is gelukt.


30 augustus, Grosserbrode- Büdelsdorf, 61 mijl

Op tijd vertrokken want we wilden graag in de buurt komen van het Kielerkanaal. Uitgezwaaid door de bemanning van de Namastee. Het was weer moteren, beetje zeilen weer van alles wat maar meer op de motor dan zeilen.
Dichtbij het eiland Fehmarn kwam een Nederlands zeiljacht ons tegemoet. Het bleek de Breerus te zijn die we in Bösön hadden ontmoet. Leuk is dat, even zwaaien en roepen en voorbij is het weer.
Dit keer hadden we gelukkig geen hinder van het schietgebied in de buurt van Kiel zoals op de heenreis en bereikten we al tegen vier uur het Kielerkanaal. Ter plekke besloten we om de sluis al door te gaan. Er leken nu geen wachttijden te zijn. Zo konden we nog een stuk Kielerkanaal opvaren. We hoefden weer geen sluisgeld te betalen, altijd prettig. Na zonsondergang mag je als plezierjacht niet meer varen op het kanaal maar een kwartier ervoor konden we afmeren bij het haventje van Büdelsdorf, daar hadden we al een paar keer eerder gelegen dus bekende plek voor ons. Niets meer gedaan daar, eten gemaakt en slapen.


31 augustus, Büdelsdorf-Brünsbuttel, 36 mijl

De volgende morgen maar weer verder. Het is een lange trip op het Kielerkanaal maar je kunt niet anders. Gelukkig is er wel wat te zien, gigantische grote zeeschepen passeren je rakelings en op de oever veel fietsers, vissers en wandelaars en iedereen groet je.
Op tijd meerden we af in Brünsbuttel nog voor de sluis bij de uitgang van het kanaal naar de Elbe. Vanaf nu moeten we weer met het getij rekening houden en wel direct als je de sluis uitkomt. De stroming is vaak enorm op de Elbe en daar kun je alleen uit met de stroming de goede kant uit. Na ons zagen we ineens twee Nederlandse jachten binnen komen varen en jawel hoor uit Makkum, ook nog uit onze haven. Toevallig hè, bijna geen Nederlanders getroffen en nu opeens twee uit Makkum.


1 september, Brünsbuttel-Helgoland, 52 mijl

Om tien uur ’s morgens door de sluis, dat ging vlot en eenmaal op de Elbe kregen we langzamerhand de stroom mee. Deze wordt dan na verloop van tijd bijzonder sterk en dan maak je flinke snelheid. De wind zat niet zo mee, we hebben geprobeerd te zeilen maar veel bijzonders was het niet.
Bij de uitgang van de Elbe moesten we nog de, normaal erg drukke, vaargeul oversteken maar dat ging vrij gemakkelijk. Niet veel scheepvaartverkeer.
Tegen zes uur voeren we Helgoland binnen, een rotseiland midden in de Duitse bocht. Uit de voorhaven zagen we opeens een ouderwets lichtschip komen varen. Dit hadden we nog nooit gezien. Ze lagen vroeger voor anker op één plek als drijvende vuurtoren en daar bleven ze ook. Dré dacht eerst dat hij het verkeerd zag (dat zou natuurlijk zo maar kunnen met z’n scheel oogje), maar ik zag het ook. Vreemd maar hij voer echt de zee op.
Er bleken nog behoorlijk wat schepen op Helgoland te liggen en we moesten langszij een Duitse Dehler afmeren. Iets later kwam er nog een Nederlands zeiljacht (de Eigenwijs) tegen ons aan liggen. In de avond hebben we nog een kleine wandeling gemaakt, even de benen strekken. Morgen blijven we hier en dan gaan we het dorp in.


2 september, Helgoland.

Helgoland is een eiland in de Duitse bocht dat van verre vanaf zee al te herkennen is aan een hoog rotsplateau uit rode steen(het Oberland). Daar woont de plaatselijke bevolking. Hier rijden geen auto’s, alleen electrische karretjes (of steps) van de inwoners zelf. Je mag hier ook niet fietsen. Je kunt op dit eiland belastingvrij winkelen, dat doen we dan hier ook graag, het bier was bijna op en ook sterke drank had onze voorkeur. Het wordt gewoon op de boot bezorgd. Gemakkelijker kan het niet. André kreeg bij de aankopen ook nog sterke drank om te proeven, prima maar het was nog geen tien uur ’s morgens.
We hebben hier weer de wandeling langs de klippen gemaakt. Nu veel Jan van Genten, prachtig om te zien maar wat stinken. Uiteraard een biertje op het terras genomen en in de avond bij restaurant de Bonte Kuh heeft Andre weer kniepers (krabbescharen) gegeten en ik een lekkere schnitzel.


3 september, Helgoland-Norderney, 46 mijl

De wekker ging om half zeven. De Duitse Dehler waar we nog tegenaan lagen wilde uitvaren en daarom moesten wij ook losgooien. We waren blijkbaar een beetje laat, de andere boten die weer tegen ons aanlagen hadden al losgemaakt. Wij besloten om niet meer aan te leggen maar om te varen naar het tankstation en daar zolang te gaan liggen. Deze ging pas om acht uur open. Dit hebben we ook aan de Nederlandse boot die tegen ons aan lag, de “Eigenwijs”, gemeld. Zij wilden ook nog tanken. De diesel is ook belastingvrij dus het is fijn als je hier kunt voltanken.
Voorzichtig naar de pomp gevaren want het was halftij en we wisten niet precies hoeveel water er stond. Allemaal weer gelukt en met volle dieselbuik op weg naar Norderney met de Eigenwijs achter ons aan. Het wordt saai maar weer een beetje zeilen, motorzeilen en moteren. Wat niet saai is dat is het steeds maar mooie weer dat we hebben.

Om vier uur voeren we Norderney binnen via het Dovetief. Norderney staat bekend om zijn soms moeilijke invaart tussen de zandbanken en de soms slechte zichtbaarheid van de betonning die bovendien om de haverklap verlegd moet worden. Maar het ging probleemloos want het zicht was prima.
We hadden al op de AIS gezien dat Jens eraan kwam met zijn boot. Jens hebben we twee jaar geleden verschillende keren mee opgevaren zowel in Denemarken als in Noorwegen en altijd hebben we contact gehouden. Hij was al vanaf mei onderweg en lang in Nederland geweest. Hij wilde ons steeds ontmoeten. Echter wij gingen de andere kant op dan hij. En nu op het laatste stukje lukt het toch nog. Het werd een hartelijke begroeting en we hebben ’s avonds samen gegeten in het restaurant en bijgepraat. We hebben geproost op de geboorte van het eerste kleinkind van Jens en op de verjaardag van Ties en Taeke. Het moest bij één ontmoeting blijven want wij wilden echt verder. Op naar Nederland. Samen met de Eigenwijs.


4 september, Norderney- Lauwersmeer, 60 mijl

Tegen negen uur zijn we vertrokken en uitgezwaaid door Jens. De bemanning van de Eigenwijs (Karijn en Bart) voeren later uit. Zij steken 1.90 m. en wilden liever met wat meer water onder de kiel door de Schluchter, de andere uitgang van Norderney. Bij ons ging het allemaal prima en met een mooi, rustig windje gingen we naar buiten. Het was wat motorzeilen, motor zachtjes bijstaan maar ook voor een groot deel heel rustig kunnen zeilen. Met wederom prachtig weer.

Op een gegeven moment kreeg ik een enthousiast appje van Lianne: “jullie hebben de Nederlandse bodem bereikt, je vaart al boven Uithuizen” (mijn geboorteplaats)! Leuk dat als iemand je zo zit te volgen.

We lagen amper een kwartier voor de sluis van Lauwersoog te wachten of de Eigenwijs kwam er al aan. Wij kunnen hun niet volgen omdat ze géén AIS hebben. Zij hadden het gas erop gezet want we konden nu door de laatste sluisschutting binnen varen. Besloten werd om gezamenlijk nog een stukje verder te varen om vervolgens bij een Marekriteplek (gratis ligplaatsen zonder voorzieningen langs de staande mastroute) af te meren. Wij hebben voor deze route binnen door Friesland naar Harlingen gekozen omdat er op zee zeer harde wind werd voorspeld voor de komende dagen.
Het werd bijna donker toen we tegen elkaar aan afmeerden. We werden door de Eigenwijs uitgenodigd voor een drankje om vervolgens er om half elf achter te komen dat nog niemand van ons gegeten had. Dit hebben we ook maar niet meer gedaan. Nog een stukje kaas op onze eigen boot en te kooi gegaan.


5 september, Lauwersmeer-Burdaard, 14 mijl

Op ons gemakkie de volgende ochtend weer verder gevaren. Er kwam eerst nog een kleine sluis, wij besloten om in Dokkum te stoppen om bij mijn zus en zwager op bezoek te gaan. De Eigenwijs voer door naar Burdaard en wij spraken af dat we daar later op de dag ook zouden komen.
We hebben met de familie heerlijk geluncht in de stad en bijgepraat. Daarna heeft mijn zus Jenny ons op de kade van Dokkum weer uitgezwaaid.
In Burdaard afgemeerd bij de Eigenwijs, daar hoorden we dat zij motorproblemen hadden en voorlopig niet verder konden varen. Balen maar ok, er was een bakker en een supermarktje. Er zijn slechtere plekken om vast te komen liggen. Op de Rondo hebben we geborreld met ons vieren. We ontdekten dat Bart vroeger ook bij de marine had gezeten en ach, dan weet je het wel waar de gesprekken over gaan. Het was bij enen toen we te kooi gingen.


6 september, Burdaard- Leeuwarden, 8 mijl

Na afscheid te hebben genomen van de bemanning van de Eigenwijs zijn wij een klein stukje verder gevaren naar Leeuwarden. Dit vinden we een leuke stad en je ligt er met de boot in de gracht van het stadspark.
Het mooie weer was nu echt voorbij. Regen, veel regen was er gevallen en het gras in het stadspark was één grote modderpoel. Onze boot zag er dan ook al snel behoorlijk smerig uit. Maar ja, we moesten en wilden toch af en toe van boord met de regenjassen aan. De stad doorslenteren hebben we dan ook even gedaan maar echt leuk met dit weer was het niet.


7 september, Leeuwarden-Makkum, 25 mijl

De bedoeling was om vandaag naar Harlingen te gaan. Vinden we altijd leuk. Echter onder het varen hoorden we de weerberichten en het was ons al snel duidelijk dat het beter was om nu maar direct door te varen naar Makkum. Dus de sluis bij Harlingen door en de Waddenzee op richting de sluis van Kornwerderzand. Dat is maar een paar uurtjes en we konden ook nog eventjes zeilen alleen op de fok.
We hadden de havenmeester van Makkum al gebeld of onze plek wel vrij was na onze lange afwezigheid. Op FindShip zagen we dat onze steigerburen Peter en Ria een paar uur voor ons waren gearriveerd in Makkum en ja hoor,zij stonden al op de steiger om onze lijntjes aan te nemen en hadden de bubbels klaar staan om met ons vieren te drinken op een behouden thuiskomst en op de mooie reizen die we dit jaar gemaakt hebben.



Nawoord:

Op 1 juni 2017 zijn we vertrokken, André, Bob en ik
Rondje Oostzee was de bedoeling: Nederland, Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Finland, Zweden, Denemarken, Duitsland.
Het is geworden: Nederland, Duitsland, Polen, Zweden, Denemarken, Duitsland en Nederland.

De Rondo heeft maar één keer een technisch probleem gegeven. In Polen ging de waterpomp van de motor stuk. Monteur erbij gehad die een tijdelijke oplossing heeft gemaakt. Wat mij betreft mag dit permanent zo blijven.

Alle vormen van afmeren gedaan: ankeren, aan een mooring, hekanker met lange lijnen naar de kant, mooringlijn enz.

Dit jaar hadden we voor het eerst een zonnepaneel : heeft goed gewerkt.

2000 mijl gevaren, jammer genoeg waren daar ook veel motoruren bij.

Polen is ons zeer goed bevallen.
Zweden natuurlijk prachtig met zijn mooie scheren. Stockholm een prachtige stad.
Polen was bijzonder goedkoop, Zweden is vrij duur echter door het vele ankeren in baaitjes geef je aan havengeld weer weinig uit.

André heeft nauwelijks gevist deze reis en géén vis gevangen. Daarentegen hebben we veel vis gegeten in Polen en Duitsland.
Slechts een paar zeehonden en bruinvissen gezien.
Leuke ontmoetingen gehad: de Namastee, de Eigenwijs, Dorothea.

Eind juli Rondo achter gelaten in Böson, Zweden, en twee weken naar huis gegaan. Hebben we van genoten.
André onverwachts in de “lappenmand” maar hij heeft alles op alles gezet om toch tijdig terug te keren naar Zweden.

Hulp en gezelligheid van Bob gehad, op de heenreis 4 dagen en op de terugreis 11 dagen.
Op 7 september weer veilig afgemeerd in Makkum.