Skudenes naar Leirvik/Hyllestad (Sognefjord)

2 juni, Skudenes

We zijn toch niet uitgevaren, er bleef een harde wind staan en het regende urenlang. Weer een dag van uitslapen, nou ja met die wind en regen ligt het niet echt comfortabel in een flink deinende boot. Veel gelezen en aangerommeld. Aan het eind van de middag werd het droog, natuurlijk gelijk naar buiten en richting zee gelopen, we wilden wel eens zien hoe hoog de golven nog waren. Nou, daar zeg je U tegen. We waren blij dat we toch niet geprobeerd hadden om uit te varen.

Weer op weg naar de boot kwamen we de duitse schipper (Jurgen) tegen, die aan de overkant lag en we hebben hem uitgenodigd voor een kop koffie bij ons aan boord. Dat is dan gezellig en je kunt ervaringen uitwisselen. Ook Jurgen vaart net als Jens alleen en is van plan om een paar maanden in Noorwegen rond te varen met ook als einddoel de Lofoten. We kregen een tegenuitnodiging om die avond bij hem een glas wijn te komen drinken. Leuk en niet verkeerd. Jurgen had heerlijke witte wijn, mooie cd’s, onze smaak, o.a. van Pink Floyd.
De heren konden het goed met elkaar vinden en ze besloten de avond met één of twee glazen whisky, ik heb de fles wijn maar leeggedronken. Inmiddels was het al één uur ’s nachts, dat heb je niet in de gaten, het wordt pas om half twaalf een beetje donker.


3 juni, Haugesund

We wilden nu echt hier weg, verder in noordelijke richting, was wel spannend hoe het buiten op zee zou zijn na die storm. Het was gelukkig maar een klein stukje open zee, als we de bocht om waren zaten we al in beschut water, waar de golven nog wel even mee zullen lopen maar dat is het ergste niet. En zowaar, het zonnetje scheen.

Net voor vertrek heeft André door een kleine onoplettendheid zijn hoofd flink gestoten aan de knop van het bovenluik. Iedereen die onze boot kent, weet wat ik bedoel en er zijn al een paar vrienden die er ook hard(hoofdig) kennis mee hebben gemaakt. Dit was trouwens heel heftig. Het bloedde behoorlijk op zijn hoofd. Nou, gat in zijn hoofd, hoofdpijn, veel tissues, deppers er tegenaan, petje er bovenop, ongestelde André maar dan op zijn hoofd.
Na dit oponthoud zijn we dan toch vertrokken, nog even langs Jurgen gevaren, die wilde ook weg maar we zagen hem niet. We zien hem dan wel in Haugesund, dat was ons en zijn plan voor die dag. Het liefst wilden we nog verder dan Haugesund maar dan krijgen we weer een stuk open zee, Sletta, dat berucht is om zijn hoge golven, we beslissen dus in Haugesund wat we echt gaan doen. We hebben nog even getankt en toen het stukje zee op. De golven kwamen van achteren, maar nog heel hoog, Ze liepen ook nog heel lang mee de fjord in. Het was wel goed te doen. De zeilen gezet en warempel we konden zeilen. Sjonnie moest goed zijn best doen , want we kregen met flinke windvlagen te maken, waardoor zowel wij als Sjonnie steeds moesten ingrijpen. Ook moest er weer een rif in het zeil gezet worden.

Door de harde aantrekkende wind besloten we om In Haugersund te stoppen. Aangelegd aan de kade in het centrum. Haugesund is een industriestadje, het is er een beetje rommelig, water is vies en ook is het heel druk aan de kade, veel geloop langs je boot, niet altijd even fraai. Twee uur na ons kwam Jurgen ook binnenlopen, hij kon achter ons liggen. We hebben hem geholpen met aanleggen en volgens traditie moet je dan een borrel drinken op de veilige aankomst, de heren namen een glaasje whisky, het was twee uur ´s middags, ik heb vriendelijk bedankt.
De grootzeilval van Jurgen was onderweg losgeraakt en hing hoog in de mast. Zelf was hij nog nooit de mast in geweest, had ook wat hoogte vrees. Natuurlijk hebben we hem geholpen. Moedig besloot hij om toch zelf omhoog te gaan, en wij hebben hem omhoog gelierd en een veiligheidslijn mee laten lopen. Missie geslaagd, Jurgen opgelucht, ze moesten weer een borrel drinken. Ik gauw naar de Rondo. In onze boot stonk het verschrikkelijk naar diesel, we hadden helemaal volgetankt en waarschijnlijk omdat we door de windvlagen behoorlijk scheef waren gegaan, is er wat diesel via de nieuwe inspectieluiken, die we voor vertrek in de tank hadden laten maken, gelekt. Deze sluiten blijkbaar niet goed af. De diesel was onder ons bed gelopen waar een gedeelte van de voorraad ligt. Tijd voor klussen dus. Schoonmaak, maar de diesellucht is er voorlopig niet uit.


4 juni, Smedaholmen

Om acht uur vertrokken uit Haugesund, we hadden plan A en plan B gemaakt voor wat betreft onze bestemming. We wisten niet goed hoe het zou gaan op open zee. We moesten eerst een stukje van 8 mijl op open zee overbruggen, genaamd Sletta, een berucht stukje waar de golven bij harde wind flink tekeer kunnen gaan door de zeer grote diepteverschillen. Daarna weer de fjord in waar het rustiger is. Maar het ging prima, we konden zeilen en na een paar uurtjes waren we al bij plan A: Mosterhamn. Jurgen was al een uur voor ons vertrokken, we zagen hem in de verte varen, hij ging de Hardangerfjord in, deze willen wij op de terugweg aandoen. We houden via whatsapp contact. Wij besloten om verder te varen dan Mosterhamn, het ging zo lekker met zeilen , jammer om nu al te stoppen. We voeren langs en door prachtige fjorden, het was groen natuurlijk door alle regen maar we zagen ook besneeuwde bergtoppen.

Na een paar uurtjes hebben we een baai opgezocht met een steigertje, voorzichtig varend tussen de rotsen door, goed op de plotter kijkend waarop André de route had uitgestippeld. Ging goed, wat een stilte, helemaal alleen in een baai, alleen water en rotsen en vogeltjes zongen het hoogste lied. We hebben nog wat op de rotsen rondgestruind en foto´s gemaakt van de boot in de stille baai. Eenmaal terug op de boot was het inmiddels eb geworden, dit waren we niet meer gewend omdat in zuidelijk Noorwegen bijna geen getijverschil is en ik zag tot mijn schrik langzamerhand rotsjes boven water komen waar we gevaren hadden. Dit is maar net goed gegaan. Ai, door het zoeken hoe we aan moesten leggen, waren we van koers geraakt. Niet meer doen zo. Op onze gezamenlijke reis met de Tai Pan naar Zweden in 2010 hebben we al pijnlijk ervaren hoe rotsen aanvoelen.


5 juni, Bergen

Om zes uur werd ik wakker door gestommel in de boot. André was al bijna gereed om te vertrekken, kon niet meer slapen, nou dan ga je maar varen. Ik kon wel blijven liggen zei hij, maar bij de gedachte aan die rots die daar lag en de dieptemeter die ik al hoorde piepen was ik er snel uit. Het is allemaal goed gegaan. We konden vandaag afwisselend, zeilen, motorzeilen. Door mooie stukjes fjorden. Weer besneeuwde bergtoppen en prachtige natuur. Het weer werd steeds beter, zonnetje kwam erdoor.

We kwamen tegen twaalf uur aan in de stad Bergen, het was er heel druk, dat belooft wat voor het weekend. Gelukkig hadden we nog een plekje aan de kade. Bergen is samen met Oslo één van de dichtstbevolkte gebieden van dit land. Vroeger is Bergen een Hanzestad geweest. Er is van die tijd nog een stadsdeel over, het oude Bergen met pakhuizen aan de kade en daarachter straatjes en steegjes nog echt in de stijl van toen, houten huisjes. Het is aan deze kade, waar wij ook liggen, verschrikkelijk druk, zoveel mensen, toeristen, een visserijmarkt om de hoek, wat een tegenstelling met de baai waar we vanmorgen vertrokken waren. Voor het eerst zagen we ook twee Hollandse boten. De haven werd steeds voller, het was vrijdag, dus de weekend bootjes kwamen ook. De boten lagen drie, vier rijen dik, het leek op het oude Vlieland gebeuren. Daar werd vroeger de haven ook helemaal volgepakt.

Om negen uur ’s avonds zagen we ineens een bekende boot aan komen varen, het was Jens, en hij kreeg nog een plekje dicht bij ons. We hadden hem na Egersund niet meer gezien, wel gemaild, dus dat was even leuk. Gauw koffie voor hem gezet en even bijgekletst.


6 juni, Bergen

Eerst met ons drieën koffie gedronken en daarna Bergen verkend en inkopen gedaan. Het was goed weer, soms zelfs warm. We zijn lopend naar het visserijmuseum gegaan, een flinke tippel maar dat was wel goed voor ons. Onderweg nog een watersportwinkel bezocht waar Andre wat materiaal heeft gekocht om de lekkage van de dieseltank enigszins te verhelpen. Het museum was leuk, maar niet geweldig.
Op de terugweg hebben we nog even uitgezocht waar een optreden van Toto zou plaatsvinden vanavond. Dit bleek vrij dicht bij de boot te zijn dus waarschijnlijk konden we in de kuip wel meegenieten. In de middag zagen we nog een “Gayparade” door de stad gaan. Hoop lawaai, muziek, maar het stelde niet zoveel voor.
We hebben een hapje gegeten op de visserijmarkt. Hadden we beter niet kunnen doen, op een plastic bord en het was niet echt lekker. Daarna koffie gedronken bij Jens op de boot.

We hadden ons voorgenomen om ’s nachts om twaalf uur naar een lichtshow te gaan kijken op een vijver in het centrum, dit zou uitgevoerd worden met muziek van Grieg. Bergen is de geboortestad van Grieg. Echter het heeft de hele avond zo verschrikkelijk geplensd, dat ik het wel geloofde en op tijd naar bed ben gegaan. André is er nog wel heen geweest, tussen de buien door, maar het was blijkbaar geen succes. Van Toto hebben we niets kunnen horen door het lawaai van de regen.


7 juni, Vikingvagen

We zijn vanmorgen een beetje onvoorbereid de haven uitgevaren. Niet eens fatsoenlijk afscheid van Jens kunnen nemen. Maar we blijven contact houden. Onze buurman die met zijn boot tegen ons aanlag (weer een Duitser, die alleen vaart) vertrok op tijd, zodat wij ook weg konden. Dus lijntjes los en varen maar. Nog wel even naar Jens gezwaaid. Weer plan A en plan B voor vandaag, heeft te maken met steeds veranderlijke weeromstandigheden. Nu, het weer was drie keer niks, regen, regen, enz. Plan A hadden we al na anderhalf uur bereikt, dit stukje hebben we kunnen zeilen, maar om nu al een haven binnen te lopen en dan daar in de regen te zitten, nat waren we toch al. Hoewel, ik niet zo erg, ik mag van André onder de buiskap blijven zitten en dan doe ik de kuiptent zo dicht dat ik niet nat word.
Dan maar plan B. weer anderhalf uur verder op de motor, dit haventje zag er niet echt lekker uit, zelfs een beetje louche. We konden er benzine tanken voor de buitenboordmotor van ons rubberbootje en besloten om maar weer verder te gaan. We hebben toen een mooie baai gezocht en gevonden met tot mijn geluk een mooie nieuwe steiger erbij. Het was wel een privé-steiger, we hebben vissers die daarnaast bezig waren gevraagd of aanleggen wel mocht en ze gaven aan dat het wel kon. Weer een pareltje, echter onvoldoende rekening gehouden met de steeds groter wordende verschillen tussen eb en vloed. Onder het eten merkte ik dat we flink zakten en ja hoor, het dieptealarm ging af. Normaal niet zo erg maar hier was sprake van een rotsbodem. Het ging erom spannen, ik had echt geen zin om alsnog midden in de baai te gaan ankeren. We hebben zelfs het fokje nog opgezet, zodat de wind ons van de steiger af zou houden, want daar werd het echt ondiep. Maar we hebben het gered, nog 20 cm over.


8 juni, Eivindvik

We wilden graag blijven in deze baai zodat André eindelijk kon gaan vissen. Maar er stond een zeer koude , harde noordenwind. Niet aangenaam en zeker niet het geschikte weer om in je rubberbootje te gaan vissen. Alle boeken er weer bij om een mooi plekje te zoeken. Wat zijn we blij met de havengidsen die André van zijn collega’s van het UWV cadeau heeft gekregen bij zijn afscheid. Veel mooie plekjes staan erin met duidelijke beschrijvingen en foto’s. We gaan naar Eivindvik, een mooi beschut haventje bij een klein lieflijk dorpje.

Weer niet zeilen, wind tegen en veel te koud, ik krijg er wel een beetje genoeg van. Gelukkig waren we er na drie uur varen al. Het was daar heel mooi, lagen aan een steiger van een hotelletje, de steiger was nog niet klaar, geen stroom, maken we zelf wel met de windgenerator en met hulp van de wind, en geen water, hadden we ook nog genoeg. We hoefden ook niet te betalen. Dat gaat goed, al drie nachten op rij geen liggeld. Dat geeft een beetje compensatie voor de dure boodschappen die we hier doen.
Tegelijk met ons kwam er nog een zeilboot aan de steiger liggen, 4 Australiërs die een boot gehuurd hadden in Noorwegen. En natuurlijk weer een Duits schip met alleen een man alleen aan boord. Waarom toch die Duitse vrouwen thuis blijven? Dit is de vierde al! Vanmiddag hebben we hier nog wat gewandeld en ’s avonds in de kajuit in de warmte gebleven.


9 juni, Leirvik/Hyylestad

Vandaag willen we de Sognefjord een klein stukje invaren naar Leirvik. De Sognefjord is het langste fjordenstelsel van Noorwegen. Hij voert 206 km landinwaarts. De grootste diepte is 1308 meter. Hij heeft ook vele zijtakken die op zich weer een fjord vormen. Wij doen er maar een klein stukje van want we proberen nog iets noordelijker te komen.

In tegenstelling tot gisteren is het nu windstil dus is het weer op de motor varen. Maar het is ook niet zo koud meer gelukkig. Maar, wat een prachtig uitzicht weer, de bergen met sneeuw erop, hoge steile rotsen. Onderweg zagen we een helikopter met een soort bak eraan. Het bleek dat hij op het ene punt van een vrachtauto cement kwam halen en dat iets verderop op een ander punt op een eilandje ging storten voor bouwwerkzaamheden. En dat deed hij talloze malen achtereen. Zo gaan die dingen dus als je niet over land kunt en er geen boot kan aanleggen.

Leirvik staat bekend als natuur- en vissersparadijs, dus eindelijk voor André een kans. De Australiërs hadden deze haven ook uitgezocht en liepen net voor ons binnen. Weer eens onduidelijk hoe we hier moeten betalen en waar we mogen liggen, maar we maken ons er niet zo druk over en meren gewoon ergens af.
Dré wilde vissen en heeft de rubberboot klaar gemaakt, de buitenboordmotor deed het , handmarifoon mee, zodat hij mij kan waarschuwen als er iets is. Ik heb de bootmarifoon aan en we luisteren beiden uit op kanaal 77. Na een uurtje een oproep van André , een kabeljauw gevangen en helaas één grotere net naast de boot van de haak gevallen. Morgen eten we in ieder geval verse vis. Niet gek voor eventjes uitvaren, hoop voor André dat het weer morgen ook goed is zodat ik het vriesvak kan vullen met vis. Tijdens het vissen hoorde André opeens een vreemd gesis: oh jee, bootje lek. Maar het bleken twee bruinvissen te zijn die even kwamen kijken of André al een maaltje voor hun had gevangen. Wel nog een tegenslag bij terugkomst bij de Rondo. André had de handmarifoon in een plastic zak gestopt om hem droog te houden in de rubberboot. Dit is mislukt, er is veel zout water in de boot gekomen en de marifoon dreef erin. Echt balen, André heeft hem gelijk uit elkaar gehaald en met zoet water gespoeld, daarna met de föhn gedroogd. Morgen proberen weer in elkaar te zetten en aan te zetten. Ik geef het weinig kans.
De laatste week zijn er overigens voor ons steeds minder plekken waar we internet kunnen krijgen, dus de whatsappjes worden niet zo gauw beantwoord, wordfeud doe ik maar af en toe, jammer en het verslag laat daardoor soms ook wat langer op zich wachten.