Delfzijl naar Makkum

1 september: Vanaf Delfzijl hebben we de staande mast route gevolgd tot aan Lemmer. De eerste stop was in Groningen, daar zijn we een dag blijven liggen, is altijd leuk daar. Daarna Dokkum, weer bij een zus op bezoek geweest, dan Grou, hier zijn we gestopt omdat het zo verschrikkelijk hard regende en dat de hele dag al. We waren er helemaal klaar mee en we hadden immers nog steeds geen haast. Van Grou naar Lemmer. Weer flinke stortbuien gehad. In Lemmer werd het weer wat beter.
We zijn er een dag blijven liggen. De ouders van Lodewijk kwamen ons ophalen om met de auto naar Amsterdam te rijden. Ties en Taeke waren jarig geweest en dat werd vandaag gevierd. Voor ons een buitenkansje, hier hadden we niet meer op gerekend. Het was heerlijk om iedereen weer te zien.

Op 7 september van Lemmer naar Volendam gezeild (eindelijk zeilen) en de dag erna afgemeerd in Amsterdam, dichtbij Lianne en Lodewijk. We zijn er een week blijven liggen. Kaatje heeft al die tijd bij ons op de boot geslapen en overdag hebben we ook veel tijd doorgebracht met de jongetjes.
Deze week was het ook prachtig weer, echt nog een cadeautje zo op het laatst van onze reis.

14 september naar Enkhuizen gevaren en van daaruit naar Harlingen. Heel gek om Makkum voorbij te varen maar we hadden met Lianne en Lodewijk nog een weekend afgesproken op Vlieland, zij hadden daar een huisje gehuurd en wij hebben natuurlijk ons eigen boot(huisje) bij ons. Het was overigens een schitterende zeildag, wel bij aanvang vervelende grote IJsselmeer golven maar in de beschutting van de wal na Stavoren zwakten deze weer af.
De volgende dag van Harlingen naar Vlieland gevaren. Qua varen viel dit echt tegen. Veel golfslag door wind tegen stroom, tegenwind. We hebben wel het grootzeil gezet, maar de fok erbij was al helemaal geen succes. We waren blij dat we er waren.

De dag erna kwamen Lianne en Lodewijk met de drie kindjes. Kaatje sliep weer bij ons, ze zei ook steeds: ik woon op de boot. We hebben allemaal fietsen gehuurd en hebben heerlijke dagen gehad, met best wat mooi weer. Met de kinderen op het strand gespeeld, gewandeld, gewinkeld en gefietst. Een hele mooie afsluiting van onze reis. Op 22 september zijn we naar Makkum gevaren en 23 september komt Sander ons met de auto ophalen om weer huiswaarts te gaan. We hebben onze zeilreis naar de Noord afgesloten met een heerlijk etentje in Makkum.

Een nawoord.


Een reis van vijf maanden, lang zijn we, vooral André, met de voorbereidingen bezig geweest. Heel lang lagen de plannen er al en we hadden er zin in. Maar toen het dichtbij 1 mei was bedacht ik wel dat vijf maanden weg wel een hele tijd was. Oei, afscheid nemen was wel pittig hoor, de tweeling nog zo klein, ze veranderen zo snel, Kaatje die de Rondo zo mooi vindt en ook wel mee wil. We kunnen gewoon niet uitleggen dat we lang weggaan.
Dan onze drie kids, die we lang niet zien en zo kan ik wel door gaan. Echter wat wij gingen doen was toch ook wel uniek. De knop moest omgedraaid en we begonnen aan onze reis. Iedereen heeft het kunnen lezen, we wilden in een paar dagen oversteken van Makkum naar Tananger, we deden er echter bijna vier weken over. Bob is meegevaren tot Thyboron.
We hoopten op een mooie zomer, maar helaas, in Noorwegen bleef het de gehele zomer veel te koud. We hebben de elektrische kachel veelvuldig gebruikt. Maar ik wil het nog één keer zeggen: wat is Noorwegen mooi. Wat hebben we veel gezien, wat zijn de Noren vriendelijke mensen. We hebben de Lofoten dan wel niet bereikt, dit was ook een beetje een doel maar niet een must. Wel hebben we prachtige eilandjes bezocht en in mooie fjorden gezeild.
Noorwegen is een duur land, de Noren zelf zeggen het ook al. Maar met een beetje goed rondkijken in de supermarkten is het wel te doen. Uiteraard géén bier en wijn kopen daar, geen terrasje pikken en niet veel uit eten gaan.
Bier en wijn hadden we meegenomen uit Holland en met een beetje beleid van mijn kant uit zijn we daar goed mee uitgekomen. We hadden zelfs over maar dit komt omdat wij iets vroeger uit Noorwegen zijn vertrokken dan eigenlijk weer de bedoeling was.

Opvallend deze reis is dat we nauwelijks Nederlandse boten hebben gezien in Noorwegen. Ook apart is: wel wat Duitse boten echter vaak alleen de schipper aan boord. De vrouwen gingen blijkbaar niet mee op reis. We zijn op deze reis, onafhankelijk van elkaar, met twee Duitsers opgetrokken, Jens en Jurgen. Jurgen op weg naar de Lofoten (ook gehaald) en Jens tot Bergen. Vanaf het moment dat ieder zijns weegs ging bleven we elkaar op de hoogte houden via mail/whatsapp over hoe de reis verliep en waar we waren.

Mooie plekjes/pareltjes die er uitsprongen: Kvitsoy, Espevaer, Bakkasund, Hardangerfjord, de Folgefonna-gletsjer, de eilandjes in het Ryfylke gebied bij Stavanger en Blind Leia.

Malheur: in het begin van onze reis hebben we in Egersund de Rondo laten kranen omdat het roer vreemde geluiden gaf. Dit is door André en Jens gerepareerd.
Diesellekkage: de dieseltank sloot niet goed af en met een volle tank en flink onder helling zeilen was er diesel gelekt tot onder ons bed. Balen. André heeft dit kunnen verhelpen.
Bij Dré zijn eerste vistochtje is de handmarifoon te nat geworden, hij kon niet tegen zout water dus einde verhaal.
De vuilwatertank is verstopt geraakt, ook weer opgelost.
De dop van de watervulopening is in Stavanger overboord gegaan. Die zie je nooit meer terug. Gelukkig uiteindelijk in Norderney eentje kunnen lenen van Sonja en Wieke.
De AIS-ontvanger hield er in Hanstholm mee op. Ook vervelend. André heeft hem niet kunnen maken doch dit was alleen maar lastig bij tochten met slecht zicht zoals in mist en ‘s nachts.
Al met al heeft de Rondo zich prima gedragen en zijn dit zaken die eigenlijk tot de normale defecten/reparaties bij langere zeiltochten horen. Gelukkig hebben we verder geen enkele schade opgelopen zowel niet aan de boot als ook niet aan onszelf!

In juli zijn we tien dagen thuis geweest en hebben we kunnen bijpraten met de kinderen en genoten van de kleinkinderen. Wat was het warm in Nederland, heerlijk. En bovendien een fijne onderbreking van onze langdurige afwezigheid.
Eind juli kwamen Sander, Lianne en Kaatje een week meevaren. Dit heeft ons goed gedaan.

Vijf maanden lang verslag maken was leuk, veel werk maar de reacties van jullie deden ons goed. Het was niet altijd eenvoudig om het te versturen, ook de foto’s erbij lukte niet altijd. Dit had te maken met de beperkte beschikbaarheid van Wifi aldaar.
Eenmaal thuis zal ik alles eens nalezen en laat ik er weer een mooi album van maken.