Cherbourg naar Camaret sur Mer

10 juni, Cherbourg naar Guernsey, 44 mijl

We konden vandaag uitslapen, heerlijk.
Hoewel we gisteren een behoorlijke zeiltocht hadden gemaakt, wilden we toch vandaag nog een stukje verder. Het doel was Guernsey, één van de Engelse Kanaaleilanden. Van daaruit zou de oversteek naar Bretagne goed mogelijk zijn. De stroom ging meelopen vanaf half twee dus we hadden alle tijd. En het was heerlijk weer. Eerst maar eens samen het stadje ingelopen om vers brood te halen. Ofschoon Cherbourg een moderne marina had was er daar geen shop te bekennen. Nou ja, wat beweging kan geen kwaad. Onderweg lopend naar de stad passeerden we o.a. het grote standbeeld van Napoleon te paard die Cherbourg heeft uitgebouwd tot een grote vlootbasis tegen de overburen aan het Kanaal. Jammer dat we niet meer tijd hadden, Cherbourg was zeker een stadswandeling waard, mooie basiliek, oude koopmanshuizen, prachtige parken. We hebben de bakker gevonden en heerlijk vers brood gekocht.

Terug op de boot werd ons door diverse boten gevraagd wat wij vandaag deden. Iedereen was zeer vermoeid na de trip van gisteren. De Duitse boot, Jamie, wilde eigenlijk pas morgen verder gaan naar Guernsey, maar toen ze ons plan hoorden veranderden ze snel van gedachten. Ze gingen mee en gezamelijk zijn we om half twee uitgevaren. Er stond weinig wind, motoren dus, een beetje mistig maar er staat daar een sterke, beruchte stroom - de Race van Alderney met zulke enorme stroming dat je hem alleen met meegaande stroom kunt bevaren – en dat gaat dus snel.
Bij Guernsey, marina Victoria in St. Peter Port aangekomen word je door de havenboot begeleid naar een wachtsteiger. Er zit een drempel voor de haveningang en je moet dan wachten totdat er weer genoeg water staat om binnen te varen. Dat zou zeker nog twee á drie uur duren. Gauw eten gekookt en daarna is André bij de Duitsers op de Jamie: Ulli en Marion, aan boord gaan voetbal kijken. Om half tien kregen we het seintje dat we binnen konden varen. We kregen een klein plekje tussen andere boten aan een langsteiger toegewezen. Dat was nog een hele toer om hem er tussen te persen. Een hele horde Engelsen, vrouwen en mannen, stonden op de steiger om te helpen. Iedereen wist hoe het moest (maar vooral waren ze bang dat hun bootjes beschadigd zouden worden). André was er stoïcijns onder en legde de boot netjes aan. Eenmaal op de steiger kregen we complimenten dat we het zo goed gedaan hadden. Inmiddels hadden ook Marion en Ulli hun boot ook afgemeerd en we zijn er gauw naar toe gegaan om de voetbal af te kijken. Ik kreeg heerlijke witte droge wijn met verse aardbeien erin. Lekker hoor.


11 juni, Guernsey, St. Peter Port

En zo ben je dus ineens weer op Engelse bodem, vreemd hoor al die landen wisselingen. Vandaag werd de verjaardag van koningin Elizabeth in heel Engeland gevierd. Op Guernsey hield dat in dat er vanaf het kasteel Cornet om twaalf uur 21 saluutschoten werden afgevuurd. Indrukwekkend om te zien (en horen). Het kasteel was vandaag gratis toegankelijk. We hebben er een hele tijd rondgelopen. We zagen weer bekenden, Engelsen notabene. Deze mensen hadden wij vorig jaar ontmoet in Bergen (Noorwegen) toen zij en wij de boot daar achterlieten om twee weken naar het thuisfront te gaan. En dan kom je elkaar hier weer tegen. Wonderlijk en leuk. Zij vertelden ons dat er de volgende morgen om tien uur nog een parade zou plaatsvinden in verband met de viering voor Queen Elizabeth.

Eenmaal weer bij de boot heeft André geholpen bij het afmeren van een Duitse Dehler 36 en is hij bijna doodgedrukt. De Dehler remde niet op tijd en André kwam klem te zitten tussen voorkant van de boot en een trap achter hem. Een benauwd ogenblik voor hem maar gelukkig kon de boot niet verder omdat hij tegen de steiger kwam. Gelukkig heb ik het niet gezien, was denk ik gaan gillen. Een vrouwelijk bemanningslid die voor op de boot stond gilde dat de schipper moest stoppen. Bij de schipper kon er nauwelijks een woord van verontschuldiging af behalve “mein Boot bremmst etwas schwierig”.

’s Avonds hebben we Fish and Chips gegeten in een restaurantje en daarna naar de pub waar Ulli al was om EK-voetbal te kijken. Gezellig. En een heerlijke Guinness gedronken.


12 juni, Guernsey

Om tien uur begon de militaire parade, het was best leuk om te zien. Erg groots was het natuurlijk niet op dit eiland maar toch interessant, die oude Engelse tradities. Wij waren van plan om een grote wandeltocht te maken maar het weer zat niet mee. Daarom besloten we om samen met Marion en Ulli de bus te nemen en een rondtour te gaan maken over het eiland. Dit was erg leuk we hebben zo een goede indruk van Guernsey gekregen. Tussendoor uitstappen hebben we niet gedaan vanwege het slechte weer.
Na de bustocht nog gezamelijk een ijsje gegeten bij het kasteel en afgesproken dat we ’s avonds weer bij hen voetbal gingen kijken, Duitsland moest spelen. Duitsland won en daar moest op gedronken worden, wij hadden een redelijk volle pak rode wijn meegenomen en die was aan het eind van de avond praktisch leeg. Dit moet je niet te vaak doen. Wel gezellig. We hebben gezongen, toen ik vertelde dat ik in een viswijvenkoor zong, werd het echt leuk. Stomverbaasd dat ik Hein Mück zo kon meezingen (zij hadden daar muziek van). Verder zetten ze een cd op van Santiano, Ierse shantys, prachtig maar helaas niet geschikt voor ons koor. We gingen vrolijk weer naar onze boot.


13 juni, Guernsey – Lezardrieux, 45 mijl, Frankrijk

Vandaag wilden we dan die mooie wandeltocht gaan maken, er zijn prachtige routes uitgezet. Maar eerst de weerberichten bekijken. We keken er een beetje van op dat er zoveel boten vertrokken. Na wat heen en weer geklets met anderen is André even goed gaan kijken en berekenen van stroming ed. Onverwacht kwam hij tot de conclusie dat we ook snel moesten vertrekken, de komende dagen zou de wind verkeerd gaan staan en dan kwamen we hier voorlopig niet weg. Binnen 20 minuten waren we vertrekklaar. Lastig was het dat we zo geen afscheid meer van Marion en Ulli konden nemen. Zij bleven sowieso nog een paar dagen hier en gingen dan naar het noorden, naar Engeland. We zijn nog gauw langs hun boot gevaren en ze waren er. Gelukkig, vanaf de boot hebben we geroepen waarom en hoe en als zeilers begrijp je dat. Wel jammer, we hadden veel plezier met elkaar, we hadden wel telefoonnummers gedeeld dus het contact blijft nog wel even.

Om twee uur zijn we uitgevaren, de eerste uren op de motor, daarna motorzeilen. Tot onze grote schrik midden op zee opeens een harde knal, de motor ging zachter lopen en begon flink te roken. We hadden dus iets geraakt en waarschijnlijk iets in de schroef. Dré zette snel eerst de motor in zijn vrij en even later in de achteruit. Ik zag wel ineens iets wegdrijven achter de boot en even later deed de motor weer normaal. Met flinke schrik in de benen maar weer verder. We zaten midden op een grote eenzame zee, echt gelukkig ben ik dan niet hoor. De wind trok flink aan en de motor kon uit, we hadden inmiddels dubbel gereefd, het werd windje 6 - 7. Even later moest zelfs de fok nog gereefd worden. Ik vond het niet fijn meer maar gelukkig hadden we vrij snel land en de ingang van de rivier in zicht. Op de rivier moest de motor weer aan en zowel schroef als motor reageerden gelukkig normaal. Wel was de speling in het roer meer dan normaal.
Het was inmiddels tien uur in de avond en we besloten een meerboei op te pikken en op de rivier te overnachten. Het was weer wennen om aan een boei vast te maken maar het lukte zonder gemopper. Het was onderweg te heftig geweest om te koken dus snel een klein warm hapje klaargemaakt en dan te kooi.


14 juni, Lezardrieux

We werden op tijd gewekt door vissersboten die uitvoeren en daarbij nogal golfslag veroorzaakten. We lagen te schudden in bed. André is er niet helemaal gerust op of de schroef of het roer ook beschadigd zijn geraakt dus besluiten we ’s middags om naar de jachthaven te varen en daar bij een werf om raad te vragen en dat moet natuurlijk in het Frans. We kennen wel wat Frans maar kennen niet alle technische boottermen. We hadden het boekje bij ons van: TIENtalenscheepswoordenboek. Geweldig, Dré heeft alle woorden opgezocht zoals: schroef, roer, roerlager, lagerbus enz. en dan opgeschreven in het Frans. En zo zijn we bij de werven langsgegaan. Een mevrouw van een werf wilde ons iets uitleggen en nam ons mee naar haar computer en vertaalde alles via Google translate. We werden verwezen naar een andere werf wegens drukte bij hen en het verliep allemaal vriendelijk en goed. Er kwam iemand van de werf even kijken op de boot en besloten werd de boot morgenvroeg uit het water te halen voor inspectie. Wij hebben de boot vast bij de werf afgemeerd. André heeft inmiddels contact gehad met de verzekeraar in Nederland.


15 juni, Lezardrieux

Precies op de afgesproken tijd wordt de Rondo uit het water gehaald. Niet met een kraan maar vanaf een helling met een soort schepwagen opgetild en dan voortgetrokken door een tractor. Heb ik nog nooit eerder gezien. De tractor rijdt met onze Rondo over de weg naar de werf. Bij inspectie zien we dat de schroef wel wat geraakt heeft maar niet kapot is; we zien ook dat er wel iets langs de onderkant van de boot is geschampt. Jammer van de antifouling Hans!! In het roer was wel de lagerbus door de klap losgekomen en veroorzaakte wat speling en gerammel, dat moest verholpen worden. Het roer werd eruit gehaald. Af en toe gaf de Franse taal toch wat moeilijkheden echter er was een Engelsman met zijn boot bezig en hij beheerste de Franse taal goed dus hij hielp steeds. In ieder geval werden we goed en vriendelijk geholpen.

We moesten nu ook op de boot slapen, op de parkeerplaats gewoon met de tractor er nog voor. Het is allemaal wat behelpen, we konden niets gebruiken aan boord, geen water, geen wc. Het gaf weer een mooi excuus om een havenrestaurantje te bezoeken. Koken was te lastig aan boord.


16 juni, Lezardrieux

De afspraak was dat ze het gemaakte roer er weer in zouden plaatsen om half tien en zo gebeurde het ook. Niets Franse slag hier, alles gebeurde zoals afgesproken. Om half elf werd de Rondo weer naar het water gereden en te water gelaten. Dit haventje konden we nu niet uitvaren i.v.m. laag water omdat de drempel in de toegang daardoor te hoog was, het zou nog uren duren voordat het water voldoende gestegen was. Geen probleem, ik heb me met de was beziggehouden en André is de boot gaan schoonmaken. Hier was ook een prima gelegenheid om de bijboot, “Dankie”, op te pompen en achter op de Rondo te bevestigen. We willen straks toch meer gaan ankeren en aan meerboeien vastleggen waardoor we de bijboot wel nodig zullen hebben. We zijn, en met ons vele Nederlanders, wel wat geschrokken van de havengelden.

In de middag hebben we nog wat internet opgepikt dicht bij het havenkantoor en André is gaan kletsen op een Hollandse boot, de Zeline. Er zijn hier ook weer een groep Nederlandse boten en die hebben allemaal min of meer dezelfde route, dus het kan niet anders of je vaart samen op. Iedereen wilde de volgende morgen vertrekken naar Roscoff.
Toen het water hoog genoeg stond hebben we het kleine haventje verlaten en zijn we weer teruggevaren naar de meerboei van enkele dagen geleden. We hadden geen zin om nog een nacht in een jachthaven te betalen.


17 juni, Lezardrieux – Roscoff, 50 mijl

Om half zes werden we opgeschrikt door een vissersboot die langs voer, het was niet erg want we moesten toch vroeg vertrekken. Een lange zeiltrip, hoog aan de wind gezeild, hoge golven en de wind nam behoorlijk toe en daarom maar een rif gezet. Daar werd het zeilen wat geriefelijker van. Veel hinder ondervonden van de vissersboeitjes, ze werden onder getrokken door de stroming en het is goed opletten geblazen of je er niet overheen vaart. Op het laatst zakte de wind in en moest het rif er weer uit. Om goed twee uur ’s middags voeren we de haven van Roscoff binnen, er stond in de haven een sterke stroming en dan is het moeilijk om een box binnen te varen echter mijn schipper verstaat de stuurkunst goed.

Roscoff is een oud vissersplaatsje en is één van de granieten pareltjes van Bretagne, we hebben dan ook even een mooie, stevige wandeling naar het dorp gemaakt. De ijstent konden we niet voorbijlopen, Andre bestelde twee italiaanse ijsbolletjes maar kreeg een lekker softijsje. Zou z’n Frans toch niet zo goed zijn? ’s Avonds weer afgesproken met de bemanning van de Zeline om de volgende morgen naar L’Aberwrac’h te varen.


18 juni, Roscoff – L’Aberwrac’h, 24 mijl

Om kwart over zeven uitgevaren, We moesten eerst onder Ile de Batz door, een zeer nauwe doorgang tussen vele rotsen. Dus dat was nauwkeurig op de plotter c.q. kaart varen en je ogen goed de kost geven. Daarna een mooie wind maar helaas uit de verkeerde hoek. We wilden wel zeilen en zijn gaan kruisen, heerlijk voor een paar uur. Uiteindelijk duurde het te lang en hebben we de motor erbij gezet. Om ons heen vele schepen (veelal Hollanders) die met ons dezelfde route varen.
Bij de aanloop van de haven hadden we de keus om een stuk af te snijden tussen vele rotsen door of om een stuk verder te varen en de brede riviermonding te bevaren. Rotsen hebben we een beetje hekel aan, dus we kozen voor de veilige weg. Dan duurt het maar wat langer. In de buurt van de haven hebben we de havenmeester opgeroepen op de marifoon voor een plekje in de haven.
Even later kwam ook de Zeline binnen en zij kregen een plekje tegenover ons. ’s Middags hebben we een supermarkt opgezocht deze bleek twintig minuten verderop te zijn daarbij een flinke wandeling de bult op. Dat geeft niets, goed voor onze spieren.


19 juni, l’Aberwrac’h – Camaret sur Mer, 34 mijl

We varen vandaag toch weer verder, we willen dit hoekje van
West-Bretagne zo snel mogelijk om want aan de zuidkant van Bretagne verwachten we beter weer. Het weer wil nog steeds niet wat wij willen hoewel de temperatuur af en toe wel wat aangenamer wordt. Samen met de Zeline rustig de rivier weer uitgemotord, daarna wind tegen maar toch hoog aan de wind kunnen motorzeilen en uiteindelijk zelfs de motor uit. Heel rustig zeilend, de deining veranderde in lange deining nadat we een heel woelig stuk langs rotsen hadden gehobbeld. We voeren zo ontspannen dat we niet meer op het tij letten en ik opeens tegenliggers zag aankomen. Vreemd, wie vaart hier nu tegen de stroom in. Nou wij dus, we hadden geen snelheid meer en hadden allang de motor bij moeten zetten. Ook de Zeline had liggen snurken, dus het gas er maar op totdat we een hoekje omgingen, daar ging juist de stroom weer meelopen (een samenkomst van stromingen) de motor weer uit en zo heerlijk varend naar Camaret sur Mer. Afgemeerd in het dorpje. Vandaag was er een kunstmarkt langs de kade, leuk . Toen we door het dorpje liepen zagen we veel ateliers. Een kunstenaarsdorpje dus. Morgen maar eens beter bekijken. Weersvoorspelling is voor morgen windje 5-6 tegen, dus we blijven hier wel even liggen.