Makkum - Cherbourg

Overwegingen:

Al vorig jaar in Noorwegen werd er tussen ons tweeën gediscussieerd : wat doen we het volgend jaar? Over één ding waren we het eens: daar waar het warm is. Verder hadden we nog een paar maanden de tijd om uit te zoeken wat we samen wilden. Als opwarmertje hebben we toen een reis naar Bali gedaan.

Langzamerhand kregen we een doel voor ogen: het werd richting Spanje/Portugal, niet een strak vertrekplan maken, gewoon heel relaxed beginnen. Marktplaats was weer onze grote vriend, veel zeekaarten ed. kunnen overnemen, zelf een nieuwe Reeds (zeebijbel) gekocht en van onze steigerburen, Peter en Ria konden we een vaargids lenen.

Eind april hebben we de boot op de kant laten zetten in Workum zodat er geklust(met John) en gepoetst(met Hans) en André helemaal alleen kon worden. Half mei het water weer in en de boot kon bevoorraad worden en werd het wachten op beter weer. Ondertussen liep de agenda weer vol, nog even daar heen ed. Ook natuurlijk nog de kinderen bezoeken. Op 29 mei was het zover.


29 mei, Makkum –Den Helder, 25 mijl

Om half tien zijn we met de auto vertrokken uit Almelo. Sander ging mee, hij nam de auto weer mee terug. Het was heel gezellig op onze steiger, vele steigerburen waren toevallig aanwezig. Daarop besloten we om een vertrekborrel te geven op de steiger en daarna werden we uitgezwaaid.
Om twee uur zijn we uitgevaren, het sluizen bij Kornwerderzand duurde lang maar eindelijk waren we toch op de Waddenzee. Een mooi begin, heerlijk windje 5-6, noord, noordoost. De eerste etappe naar Den Helder helemaal kunnen zeilen en om half zeven de touwtjes vastgelegd. Helaas het bekende nasi eten bij de marine in Den Helder kon niet doorgaan, restaurant gesloten. Lianne kwam ’s avonds aan boord, zij wilde graag een dag meezeilen. Ik ga morgenvroeg met de auto van Lianne naar Bergen om op de kids te passen (geen straf hoor) en De Rondo vaart dan van Den Helder naar Scheveningen.


30 mei, Den Helder

Om kwart over zes ging de wekker en voor de vertrekkers heb ik thermoskannen met koffie en heet water gemaakt voor de lange dagtocht die ze gingen maken. Echter, ze gingen niet. Het weer was dermate slecht dat André besloot, vandaag niet uit te varen. Daar zaten we dan om zeven uur. Eerst maar eens de koffiepot leeggedronken, inmiddels hoorden we ook de misthoorn klinken. Het bleek ook achteraf een goed besluit gezien het weer.
We bedachten dat we maar met ons allen naar Bergen zouden gaan waar Lianne woont en we hebben daar een heerlijke dag gehad, het werd daar warm, niets van die harde wind te merken, we hebben met de kleinkinderen in de duinen/bos gespeeld en nog een flinke fietstocht gemaakt. Lianne heeft ons ’s avonds samen met Kaatje weer naar Den Helder gebracht.


31 mei, Den Helder-Scheveningen, 58 mijl

Nu gingen we echt, we hebben een uurtje kunnen zeilen, lekker weer echter de stroom ging tegen staan en de wind was niet sterk genoeg dus motorzeilen. We kwamen langs het strand van Bergen en een uurtje ervoor hebben we Lianne gebeld. Zij kwam met Kaatje op de fiets naar het strand en warempel we konden naar elkaar zwaaien, heel bijzonder. We voeren met de Rondo wel akelig dicht langs de zandbanken, maar het ging goed.
Het was een lange dag motorzeilen, met onderweg last van vliegen, hele zwermen, vreemd op zout water. Om half zes lijntjes in Scheveningen vastgelegd langszij een Dehler, bleek toevallig ook als thuishaven Marina Makkum te hebben.


1 juni, Scheveningen

Dré had al een paar dagen enige kiespijn, dus naar de tandarts, hij kwam terug met een kies minder en probleem opgelost. Volgende probleem: André zijn telefoon hield er opeens mee op, morgen wordt het slecht weer, kunnen we niet uitvaren, dus dan Den Haag maar in en een nieuwe kopen.
We zitten ’s middags heerlijk in de kuip als er ineens van de kade wordt geroepen waarom we nog niet in Portugal zijn. Staan daar Peter en Ria weer, ze waren in Den Haag vandaag en besloten te kijken of we nog in Scheveningen lagen. Ze hadden ons gevolgd via Marinetraffic.nl. Gezellig en we blijven afscheid nemen zo.


2 juni, Scheveningen

Het is slecht weer vandaag, veel regen. Met de tram naar Den Haag gegaan en een nieuwe telefoon gekocht. Terug op de boot, kacheltje aan en een leesdag van gemaakt. ’s Avonds laat nog wel een grappig voorval: ik kijk nog even naar buiten en zie voor me op de kade 2 politieauto’s met veel politieagenten staan. Ze schijnen met een zaklamp op een kaart die op de motorkap ligt. Ze moeten bij ons op de haven zijn, eindelijk zijn ze er klaar voor en met z’n allen komen ze met veel vertoon naar de ingang van de steigers. Ze wisten echter niet dat er een codeslot op het hek zat, lachen voor ons. Ze konden er niet in, havenmeester was er niet meer. Ze schenen uiteindelijk met zaklampen de boten in en ontdekten André in de kuip en vroegen hem de deur open te maken, Dre heeft toen maar de code geroepen. Eenmaal binnen zochten ze blijkbaar naar een bepaalde boot. We zijn gaan slapen.


3 juni, Scheveningen- Blankenberge, België, 63 mijl

Om zeven uur uitgevaren, het zicht was in het begin erg slecht en we hebben de radar bijgezet. Het werd voornamelijk motorzeilen. Bij het oversteken van de Maasmond voor Hoek van Holland moesten we nog wel uitwijken voor enige grote schepen maar het verliep verder vlekkeloos.
We twijfelden aan de diepte van de ingang van Blankenberge omdat het laag water werd, maar een telefoontje naar de havenmeester stelde ons gerust. De volgende morgen zouden we verder varen naar Duinkerken, we waren echter moe en niets moet, dus besloten tot een rustdag in Blankenberge.


4 juni, Blankenberge

Goed dat we niet zijn uitgevaren: de gehele dag mistig. Ons eerste Belgische biertje gedronken. Blankenberge heeft een leuke boulevard, beetje ouderwets met veel lelijke hoge appartementen erlangs. In de avond een hapje gegeten in een klein Belgisch restaurantje samen met een Hollands echtpaar. We liepen met hun op de steiger en zijn samen het eettentje binnengestapt en besloten toen maar om samen te eten. Gewoon leuk.


5 juni, Blankenberge-Duinkerken, Frankrijk

Om kwart voor zeven vertrokken, zo krijgen we de meeste stroom mee en daar moet van geprofiteerd worden. Gelukkig was de mist verdwenen. Er stond een beetje wind maar genoeg om er een heerlijke zeiltocht van te maken. Al om kwart over twaalf konden we de lijntjes in Frankrijk vastleggen. De hele middag hadden we nog om de omgeving te verkennen, wandelen.
Nog een lugubere anekdote van vandaag, we zaten heerlijk in het zonnetje in de kuip toen er opeens veel politie, brandweermannen, ambulancemedewerkers op de steiger voorbij renden. Het bleek dat een zeilboot in de haven een lijk had zien drijven en zij hadden het met een pikhaak opgehesen en de politie gebeld. De Fransozen gaan er ons inziens niet zo zorgvuldig mee om. Toen ze langs ons liepen met de brancard was het lijk van een man alleen met een plastic zeiltje gedeeltelijk bedekt. Toen we dachten dat ze weg waren liepen we de steiger af om te gaan wandelen. Wat schetste onze verbazing, de politie had de brancard met het lijk op de steiger gelegd om te wachten op de lijkwagen. Het zeiltje waaide open door de wind, de politie deed geen enkele moeite om het goed af te dekken. We hoorden dat deze man sedert gisteren vermist werd, had een avondje flink gestapt en heeft staan plassen vanaf de waterkant of vanaf de boot en ja dan het evenwicht verloren. Het bekende verhaal van gevonden worden met je broek op de enkels. Verschrikkelijk!

In de avond kwam er een Engelsman bij ons. Hij had indertijd een zeilboot in Nederland gekocht en was nog in het bezit van een grote Nederlandse vlag, die hij natuurlijk niet gebruikte. We kregen de vlag van hem. Even een praatje gemaakt. Leuke momenten zijn dat dan weer.


6 juni, Duinkerken-Boulogne sur Mer, 52 mijl

Vanmorgen om zeven uur vertrokken, het was wederom een lange zeildag maar wel met heerlijk weer en we konden goed zeilen. Bij aankomst in de haven stond er een vrouw klaar om de lijntjes aan te pakken en ja hoor, het was een bekende. We begonnen gelijk te kletsen en dat hield in dat we vergaten om de lijntjes vast te maken. Arme André, hij had nog niet in de gaten dat ik die bekenden had aangetroffen (hij was druk om de Rondo veilig aan te leggen). Alles kwam toch nog goed. Deze Nederlanders hadden we het vorige jaar ontmoet in Thyboron in Denemarken en daarna een paar dagen naast elkaar gelegen in Hvide Sande. In november heb ik ze nog een keer gesproken in Makkum.
Dezelfde middag heb ik nog een was kunnen draaien en ’s avonds vermoeid, op tijd naar bed.


7 juni, Boulogne sur Mer-Dieppe, 55 mijl

We moesten vroeg vertrekken i.v.m. de stroming, daar moeten we zoveel mogelijk van profiteren. De stroming wordt, naarmate je zuidelijker komt, steeds heftiger dus als je hem tegen hebt, kost dat erg veel tijd om over te komen. Vroeg was in dit geval om vijf uur. Het werd een saaie, lange tocht, op de motor gevaren. Ik heb nog een tijdje binnen in de kajuit liggen slapen.
Bij aankomst voor de haven van Dieppe werden we gestopt door een pilotboot, we mochten niet invaren want er moest eerst een grote marineboot de haven uitvaren. Duurde maar even, het was eigenlijk niet echt een grote boot, maar ja, wachten zul je. Bij binnenkomst hebben we gelijk diesel getankt en een plekje uitgezocht. De haven was erg duur, wel heel netjes allemaal maar voor zo’n grote marina kon ik maar één toilet ontdekken.
Hier werd het ook echt duidelijk wat voor verschil het werd tussen eb en vloed, met hoog water keken we uit op terrasjes en de stad, met laag water keken we tegen een hoge kademuur aan. Gelukkig was het heerlijk weer en konden we uitrusten. ‘s Avonds nog gefacetimed met Lianne en Kaatje met behulp van een prima wifiverbinding.


8 juni, Dieppe-Fécamp, 33 mijl

Wegens het getij hoefden we pas ’s middags om half twee weg. ’s Morgens lekker koffiedrinkend in de kuip zagen we ineens een groep van een reddingsboot aankomen marcheren met een brancard tussen hen in. Het leek een serieuze aangelegenheid, gelukkig bleek het deze keer om een oefening te gaan. Oeff.

Bij vertrek ’s middags kwamen we al gauw in de mist terecht. Soms trok het even een beetje op. Dat is lastig varen vooral ook omdat er veel vissersboeitjes liggen en die wil je niet onder je schroef krijgen. De radar werd ook bijgezet. Pal voor Fécamp werd de mist erg dicht en zagen we praktisch niets meer. We zagen op het scherm met de AIS dat de Duitse boot, die voor ons voer opeens een rare kronkel maakte voor de ingang bij de pier en weer terug leek te varen. Uiteindelijk was hij toch binnen. We zagen inmiddels helemaal niets meer en moesten op de plotter, radar en het kompas binnenvaren. Ik stond op de uitkijk en kreeg letterlijk de schrik van mijn leven toen ik ineens pal voor me iets groots zag opdoemen. Ik dacht een boot maar het bleek de (hoge) pier te zijn. Andre had bij het invaren te maken met flinke tegenstroom maar heeft de boot knap netjes binnen de pieren gevaren. Mijn benen trilden verschrikkelijk. Even later bleek dat ik niet de enige was, de boten voor me hadden dezelfde ervaring en waren er diep van onder de indruk. Wij wisten niet hoe snel wij een zogenaamde aanlegborrel moesten drinken!

Een groep van 5 boten had inmiddels al afgesproken dat ze de volgende morgen gelijk verder wilden naar Cherbourg. Dat werd een lange zeildag van 85 mijl. Het trok ons niet zo erg maar gezien de weersomstandigheden van de dagen daarna was dit wel het verstandigste. We moesten dan om half zes ’s morgens vertrekken en we waren nu net binnen om acht uur. We wilden toch ook gelijktijdig vertrekken met deze groep en dus maar vroeg naar bed. In Fécamp hadden we eigenlijk nog even willen blijven, hier hebben we in 2006 met de Dehlerclub vele dagen verwaaid gelegen. Tevens is dit het verste punt in Frankrijk dat we met de boot bezeild hebben. Vanaf hier is alles relatief nieuw voor ons.


9 juni, Fécamp-Cherbourg, 83 mijl

Een zeer lange dag voor de boeg, maar stroom mee, windje bij, we konden zeilen en hoe. We waren om half zes vertrokken en maar waren toch de laatsten die weggingen. In de verte zagen we de zeiltjes van de anderen, dat is toch wel leuk op zo’n grote zee. We gingen als de tierelier. Na een aantal uren kwamen we in de buurt van de Jamie, een Duitse boot en hoewel hij op de motor snel ging, kwestie van veel gas geven, zeilden wij een stuk sneller. Heerlijk. We gingen hem voorbij. Na zes uur nam de stroom af maar toch konden we nog een paar uurtjes doorzeilen. Daarna werd de wind minder en de tegenstroom te sterk en hebben we de motor bij gezet.
Doodvermoeid kwamen we in Cherbourg aan en hebben we afgemeerd. Dat ging goed echter we zagen een Belgische boot aankomen waarvan we in de vorige haven al gezien hadden dat afmeren niet helemaal goed ging. Ik wilde helpen maar eerst moest onze eigen boot goed vast liggen. Hetzelfde moment een gekraak, de Belg had gas gegeven i.p.v. geremd en schoot met de boot de steiger op. Verschrikkelijk. Hij gleed wel terug gelukkig. Schade bleef beperkt, er zat een stootbumper voorop, die was er nu af maar daardoor was de boot niet zo kapot. Zijn vrouw was ontdaan, ze gaf aan dat ze dit nog nooit eerder gedaan had, nooit eerder gevaren, ze wist ook niet wat ze met de lijntjes moest doen. De schipper zelf was wel ervaren. Ze waren blijkbaar oververmoeid van deze lange tochten. Wij hebben maar weer een borreltje op onze aankomst gedronken, wat eten en naar bed. 13 uur varen, vroeg weg, laat binnenkomen dan wil je wel graag slapen.