Ile dÓleron naar Redon

20 juli, 21 juli Ile d’Oleron

Gisteren een heerlijke bijkomdag gehad, we waren natuurlijk moe van de overtocht door de Golf van Biskaje maar het is natuurlijk niet handig om ’s middags nog te gaan slapen als je ’s nachts ook wilt slapen. Dichtbij onze ligplaats een strandje, het was warm dus hebben we gezwommen in de zee. Dat was wel even lekker. Op de steiger heb ik me met de waterslang weer afgespoeld. We hebben die nacht heerlijk en lang geslapen.

We blijven hier nog twee dagen, we waren hier ook al voor ons vertrek naar Spanje en toen vond ik het jammer dat we geen tijd hadden om dit eiland te verkennen. Nu gaan we hier fietsen, wandelen en op internet uitpluizen of het mogelijk is een vlucht te boeken naar Nederland omdat we graag onze reis ongeveer twee weken willen onderbreken om vooral kinderen en kleinkinderen te zien. Bovendien moeten we dan zoeken naar een plek om de boot veilig achter te laten.
Meevaller hier is dat, wanneer je twee nachten blijft, de derde gratis is. Een beetje budgetbeheer is wel raadzaam deze vakantie.

Het waren fijne dagen op dit eiland, ’s morgens vaak bewolkt en daarna kwam de zon. André heeft een zonnezeiltje, dat we al jaren aan boord hadden, nu passend gemaakt en dat is hier wel nodig.
Ook weer wat (leed)vermaak hier in de haven. Voor deze haven zit een drempel en je kunt er gedurende een paar uur per dag, afhankelijk van het getij, in- en uitvaren. Dit moet je goed uitrekenen en de havenmeester kan het ook altijd vertellen. Echter deze ochtend had een schipper zich vergist: hij had een redelijk grote zeilboot en kwam vast te zitten op de drempel bij de in/uitgang van de haven. Het werd net laag water, hij was dus te laat maar dat houdt wel in dat het uren duurt voordat hij daar weg komt. En het is vervelend hoor om met je zeilboot op het droge te komen liggen. Hopen maar dat zijn tanks (water, diesel) niet leeglopen. Hij trok veel bekijks en er zijn vele foto’s van gemaakt.

Een vlucht boeken naar Nederland via internet is gelukt, 3 augustus vliegen we naar Nederland vanuit Nantes en 16 augustus weer terug. We hopen onze boot in Redon (aan de rivier La Vilaine) achter te laten. Maar we blijven een beetje vragen aan locals of ze tips voor ons hebben.
Eindelijk zien we ook Hollandse boten, zelfs één naast ons. Is eigenlijk best weer even leuk.


22 juli tot en met 24 juli, La Rochelle, 11 mijl

Vandaag een klein stukje varen naar de overkant, het vaste land. We willen in de binnenstad van La Rochelle gaan liggen in de oude haven, daar hadden we al vele tips over gekregen. Bij het binnenvaren vaar je dan tussen twee hoge middeleeuwse torens door. Echter dicht bij de haven komt ons een Engelse boot tegemoet en ze duiden ons terug te gaan. De haven is afgesloten wegens een evenement. Dat is een tegenvaller. Nu moet we afmeren in een zeer grote marina. Eén van de grootste marina’s in Frankrijk. Bovendien een eind van het stadje af. Samen met de Engelse boot varen we deze haven binnen. De Engelsman vertelt ons dan dat er nog een haven in het centrum is maar dan moet we een paar uur wachten op hoog water, de sluis en brug voor deze haven gaan pas om vijf uur open. En we moesten reserveren. Prima, dit werd allemaal geregeld door de havenmeester, al die havens vielen onder één noemer, we konden ook al betalen en hij heeft gebeld naar de andere haven om ons aan te melden. Allemaal wel wat lastig te regelen in Frans en Engels. De Engelse boot ging hetzelfde doen. Ook hier was het gelukkig weer drie nachten liggen, twee betalen.

Het was vrijdag en dan is het gezellig druk rondom de haven met heel veel restaurants en nu ook met festiviteiten. Het ene haventje was afgesloten omdat er het evenement “World Series Red Bull Cliff Diving” plaatsvond. Vanaf een zeer hoge toren aan de haveningang werd er gedoken. Vrijdag werden er trainingsduiken gedaan en zaterdag was de officiële wedstrijd. Het grappige is dat er ook nu rekening gehouden moet worden met het getij. Er moet genoeg water staan om in te kunnen duiken. Het was een groot festijn, zoveel publiek, zoveel tv, camera’s, echt weer bijzonder om mee te maken.

Een bizarre ontmoeting: naast ons in de haven kwam een grote Engelse zeilboot afmeren. We raakten met de bemanning in gesprek en gaandeweg het verhaal gingen er bij mij belletjes rinkelen. De man was een Zuid-Afrikaan, kon een beetje Nederlands en de opa van zijn vrouw was dominee in Nederland geweest. Zijn vrouw kon ook een beetje Nederlands. Ik dacht: maar dit verhaal heb ik eerder gehoord. Om kort te gaan: we kwamen er achter dat wij deze mensen het vorig jaar in Makkum hadden ontmoet in een restaurant. We hebben toen kort met ze gesproken. Via ons beider logboeken hebben we de data gecontroleerd en ja hoor : het klopte. Het zeilerswereldje is klein???

De zondag hebben we besteed aan bevoorrading, lange wandeling, zeilroutes uitzoeken. We moeten nog een flinke afstand overbruggen om tijdig in de buurt van Nantes te komen waar we de vlucht naar Nederland hebben geboekt. Willen daar ook niet al te laat zijn want stel dat de haven waar we de boot achter willen laten (Redon) tegenvalt of toch vol zit.
Het is 114 mijl naar de rivier La Vilaine en dan moeten we de rivier op nog een flink stuk stroomopwaarts naar Redon.

Iedere avond zijn we nog weer de wal opgegaan. Het is erg gezellig in La Rochelle op straat. Muzikanten, streetdancers, kunstenaars. Op ieder hoek van de straat en langs de restaurantjes is wel wat te doen. Bijzonder sfeervol en ik ben blij dat we La Rochelle toch nog gedaan hebben.


25 juli, La Rochelle – Ile d’Yeu, 61 mijl

We hadden bij de havenmeester afgesproken voor een opening van de brug – die onze haven afsloot - om kwart over acht. Snel nog een verse pain gehaald bij de bakker. Het zou een lange dag worden omdat we de wind tegen zouden hebben. En dat werd het ook, saai, op de motor en de laatste paar uur werden de golven ook nog hoger en gingen tegen staan.
Om half acht ’s avonds konden we eindelijk het anker laten zakken in een baai bij Anse des Vielles voor het eiland Ile d’Yeu. Er lagen al meerdere boten voor anker. Rust dachten we, maar dat was een misrekening. Ofschoon we voor de wind heel beschut lagen stond er desondanks een flinke deining in de baai. Echt heel vervelend, je kon nog geen kopje op het aanrecht laten staan. Laat staan later proberen te slapen, je wordt heen en weer gezwiept. Het was dus een vermoeiende zeiltocht, slechte nacht, geen pareltje maar wel al een hele grote afstand afgelegd.


26 juli, Ile ‘d Yeu – Pornichet, 41 mijl

Om negen uur gingen we anker op, anker liet snel los, prima, echter ineens schoot de lierhendel van de ankerlier af, plop in de zee. Balen, die krengen zijn behoorlijk duur. Deze bleef echter wel drijven, hij was rood en het zonnetje scheen erop. Blijven volgen en met de zeilboot er naar toe varen, ik probeerde hem al liggend op de boot te pakken. Mislukt, en we zagen hem ook niet meer, zonnetje even weg en dan is het water donker. Wat rondgevaren en ineens zag ik hem weer. André voer er naar toe, we moesten ook opschieten anders zou hij naar een te ondiep stuk drijven. Ik kon hem al liggend met de pikhaak naar me toe trekken en toen heel voorzichtig balancerend naar boven halen waar André hem uiteindelijk kon pakken. Bingo, weer opgelost.

Vandaag het merendeel kunnen zeilen, het zijn niet de mooiste haventjes waar we heen varen maar ze hebben tot doel dat we in de buurt van de rivier La Vilaine komen die we op moeten varen voor onze eindbestemming van de eerste helft van deze reis. Om kwart voor vijf waren we in de haven van Pornichet, dure havens en je hebt er vrij weinig voor. Niets aan te doen, ankeren is hier geen optie omdat het onbeschut is en veel deining.


27 juli, Pornichet – Piriac sur Mer, 17 mijl

Piriac sur Mer was ons aangeraden door Engelsen en het was ook een goede tussenstop op weg naar de rivier La Vilaine.
Om negen uur vertrokken en om half twaalf waren we er al, heerlijk kunnen zeilen. En zo hoort het ook. Dit was wel even gepuzzel met de tijd en getij want ook hier zit weer een drempel voor de haven. Ze hebben dit met een mooi systeem aangegeven in de haven, je kunt op een verlicht bord goed aflezen hoe hoog het water staat zodat je weet wanneer je erin of eruit kunt.

Piriac sur Mer is inderdaad een heel leuk toeristenplaatsje. Veel hebben we niet meer gedaan, gewandeld en even internetten voor de deur van het toeristenbureau en daarna lekker in het zonnetje gelezen op de boot.


28 juli, Piriac sur Mer – La Roche Bernard, 18 mijl

Vandaag gaan we de rivier La Vilaine op. Nu moesten we rekening houden met de openingstijden van de sluis in Arzal aan het begin van de rivier. Om half elf uitgevaren, we hadden alle tijd, de sluis ging pas om 14:00 uur open. De zeilen gezet en met een rustig gangetje van 4,5 knoop zijn we richting sluis gegaan.
Bij de zeer drukke sluis werd het feest hoor: wat een gedoe, wat een geschreeuw en wat een soms stomme lui. Dom proberen voor te dringen en wat inhoudt dat voor je het weet schade hebt aan de boot vaak door anderen. Maar bij ons ging het goed. Met dit bijltje hadden we vaker gehakt en goed luisteren naar wat de sluiswachter aangeeft dan gaat het over het algemeen goed.

En toen zaten we na 9 weken zoute zee, op zoet water, de rivier La Vilaine. Het bleek een prachtige rivier te zijn, meanderend met aan beide zijden bossen en heuvels. Een genot om door te varen. We zijn nog 4 mijl doorgevaren naar Roche Bernard. Ook aanbevolen door anderen. Ook hier gaan we nog even vragen naar mogelijkheden tot achterlaten van de boot.

In La Roche Bernard zijn we nog een dag blijven liggen. We hebben alle tijd en het is een mooi plaatsje. Een bejaard Engels echtpaar achter ons liggend, heel gezellig, wist veel van deze omgeving. Brengen ons zelfs een boekje van de havens en sluistijden en geven vele tips. Zij gaven ook aan dat je prima in Redon de boot achter kunt laten. Van een andere Engelse boot horen we weer wat een goede plek is in de haven van Redon. Het is leuk om nu weer wat aanspraak te hebben.
In deze omgeving tref je veel Nederlanders en Engelsen die hun boot hier laten overwinteren. Een paar keer per jaar komen ze dan naar Frankrijk om met de boot in deze omgeving te zeilen. Lijkt ons ook wel wat maar wij willen de boot ’s winters niet missen.


30 juli, La Roche Bernard – Foleux, 4 mijl

We gaan maar weer eens verkassen, wel drie kwartier verder op. We meren af in Foleux echter op onze marifoonoproep naar de havenmeester reageert niemand. Siësta waarschijnlijk. André gaat de wal op en loopt wat rond. Echt mooi vind ik het hier niet, saaie haven. Dré komt melden dat het ook hier weer 29 euro kost en ja waarvoor? De beslissing is er snel, we gaan hier weg, onderweg hadden we een mooi ankerplekje gezien, voorraad hebben we en misschien kunnen we barbecueën. Lijntjes los en varen maar. En wat hebben we genoten, een prachtig ankerplekje op de rivier, zonnetje, worstjes op de gril, aalscholvers die ons argwanend in de gaten hielden en vele authentieke vissersboten die voorbijkwamen. Een voor ons nieuwe vorm van visbootjes, ze laten achter op het bootje een groot vierkant net zakken d.m.v. draaien aan een lier en even later weer lieren om het net te hijsen. We hebben overigens niet vaak gezien dat er vis inzat.


31 juli, Foleux - Rieux, 10 mijl

Weer een stukje verder de mooie rivier op. Het is genieten hoewel er van zeilen geen sprake is. Maar met het mooie weer zo ontspannen varen kan ook fijn zijn. De tip om het dorpje Rieux aan te doen hadden we ook van de Engelsen gekregen. Ongeveer halverwege bereikten we de draaibrug bij Cran, die echt precies op de vastgestelde tijd draait, 5 minuten te laat en je kunt het voorlopig vergeten. Ze zien je dan wel maar openen niet. Wij waren 7 minuten te vroeg dus geen vuiltje aan de lucht.
Even later afmeren bij Rieux, had nog wat voeten in de aarde want er zijn maar weinig passantenplaatsen en er was niet voldoende ruimte maar een motorboot voor ons wilde wel een stukje opschuiven zodat wij ertussen pasten.
Weer een mooi plekje, lieflijk dorpje erbij echter uitgestorven op zondag.
’s Avonds nog een domper, een motorbootje is bij onze boot aan het afmeren terwijl er geen plek is, en geeft gas achteruit in plaats van vooruit met als gevolg tegen ons aan en wij een krasje rijker. Wel vervelend, hij komt nog wel even bij ons om zich te verontschuldigen maar we laten het erbij, hij kent geen woord Engels en we hebben geen zin in discussies in onbegrepen taal.


1 augustus, Rieux – Redon, 3,6 mijl

Nu echt het laatste stukje naar de jachthaven waar we de boot achterlaten. Wel wat gespannen want wat als de ligplaats tegenvalt, niet veilig is? Maar het komt goed, ziet er redelijk uit, we krijgen op ons verzoek een plekje beetje vooraan in de haven waar niet steeds passanten hoeven aan- en af te meren. Hier worden namelijk vele house-boten verhuurd en de schippers zijn niet altijd even behendig. En dat gestunt wilden we niet om onze boot hebben. Dit was overigens weer een tip van Engelsen.

3 augustus vliegen we en nu gaan we poetsen, opruimen, wassen om de boot zo goed mogelijk achter te laten.
De treinverbinding naar Nantes moeten we nog uitzoeken.
We hebben er zin om na bijna 9 weken onze kinderen, kleinkinderen en ook familie en vrienden eindelijk weer te zien!
Op 16 augustus komen we terug bij de boot en vanaf die tijd zal ik mijn verslag weer starten.