Van Helgoland naar Makkum

Van Helgoland naar Makkum

24 juli 2012
Het leek een mooie, zonnige dag te worden. Bij de bakkerij een flink aantal verse broodjes gehaald want we hadden een lange tocht voor de boeg want we wilden in één keer naar huis. We hoopten het wel binnen 30 uur te kunnen doen. Om half negen zijn we begonnen met de andere boten, die tegen ons aanlagen, te waarschuwen dat we om negen uur de lijntjes los wilden gooien en dat de hele rij dus moest verhalen met hun schepen. Ook Ben en z’n kinderen gingen nu weg, zij probeerden Norderney te halen vandaag. Het wegvaren ging goed en buiten de haven maakten we nog even een ommetje naar het tankstation, we wilden met een volle tank op weg. Leuke bijkomstigheid was dat je hier belastingvrij kon tanken. Het tanken werd nog een beetje lastig, het was afgaand water en het water zakte snel en bovendien moesten we wachten op boten die nog bezig waren te tanken. Het werd bij het pompstation dus steeds ondieper. Kiele, kiele, maar gelukt. Om tien uur waren we op weg voor de zeer lange tocht naar onze thuishaven. André en Ben hadden de weerberichten bekeken en het leek erop dat we de eerste uren een leuk zuidelijk windje zouden hebben met mooi weer, zodat we besloten om niet eerst richting de kust te varen doch direct westelijk tussen de “shipping lanes” (vaarwegen voor grote schepen) te blijven. Geen hoge golven, dus alles leek te kloppen en ideaal voor ons. Het eerste uur hebben we de gennaker opgezet en we liepen heerlijk. Ja, en dat was het dan, geen of nauwelijks wind meer, we konden amper drie knopen snelheid halen. Dat was te langzaam voor zo’n lange tocht. De motor aangezet, de zeilen opgeruimd en hopen dat er alsnog een leuk windje zou opsteken. Dit was valse hoop, we hebben de gehele tocht op de motor gedaan. Het was niet anders. Gelukkig waren we wel met het mooie weer, was toch wel relaxed, lekker gelezen, verslag geschreven, allerlei klungeldingetjes gedaan. We konden nu zonder problemen in de kajuit koffiezetten, eten koken ed. Omdat we dachten optimaal te kunnen profiteren van het verwachte zuidenwindje moesten we een paar shipping lanes oversteken en de eerste nog in Duitsland ging zonder problemen, er was weinig scheepvaartverkeer. ’s Avonds laat in het donker moesten we er weer één oversteken inmiddels ten noorden van Nederland. Dat was wat moeilijker, het was erg druk met grote schepen. We konden via het AIS systeem zien, welke schepen eraan kwamen, hoe hard ze gingen ed. zodat we op deze wijze konden wachten op een gunstig moment. Eenmaal overgestoken voeren we wat dichter aan de kust. Ik ben een uurtje gaan slapen in de kajuit, maar toch lukt dat niet zo goed. André heeft die nacht een kwartiertje gedut. Het was niet koud ’s nachts maar tegen de ochtend werd het wel heel vochtig. We hadden een fleece dekentje overgedaan en och, het was ook wel gezellig om zo naar de sterren en lichtjes te kijken. Toen we eenmaal langs de kust voeren zagen we nog wat zeilboten om ons heen, die hadden waarschijnlijk het hele stuk langs de kust gevaren en op een bepaald punt kom je dan weer samen. Het werd weer wat lichter om een uur of vijf, hier waren weer veel vissersschepen bezig en die moet je goed in de gaten houden, ze veranderen steeds van koers. Dit is ook wel een goede afleiding want je raakt toch wel vermoeid. Om negen uur ’s morgens voeren we al in het Stortemelk , dit is een nogal berucht vaarwater tussen Vlieland en Terschelling waar het bij harde wind behoorlijk kan spoken door de hoge golven en stroming. Maar vandaag niets van dit alles, zelfs stroom mee. Een uurtje later heb ik de havenmeester van Makkum gebeld om te vragen of onze (nieuwe) ligplaats vrij was voor ons. Dit was allemaal in orde. Maar dan vallen de laatste uurtjes nog tegen hoor. Je denkt ,och Vlieland naar Makkum, dat heb je zo vaak gedaan, maar nu voeren we hier natuurlijk vrij onvoorbereid. Daar bedoel ik mee, normaal als je de eilanden verlaat, dan reken je dat uit met getijde en stroming op de Waddenzee. Ja en bij ons met zo’n lange tocht valt dat natuurlijk niet zo precies uit te kienen. Je hebt altijd een paar keer stroom tegen. En nu dus ook. Nou ja, we hebben lekker om de beurt een douche genomen, even lekker opfrissen na zo’n dag en nacht varen. Ter hoogte van Harlingen heb ik Andre gevraagd om eerst maar eens een half uurtje te blijven dobberen want we moesten over de Boontjes(vaargeul tussen Harlingen en Kornwerderzand) varen en daar was het precies laagwater. We kennen dit goed en weten ook dat vast komen zitten daar geen uitzondering is. En daar had ik nu bijna aan het eind van de reis geen zin in. We zagen ook al een zeiljacht dat was vastgelopen. Je komt wel weer los hoor omdat het water weer stijgt na verloop van tijd, maar toch. De Tempest (commerciële reddingsboot) lag gewoon te wachten voor de geul om gestrande boten vlot te trekken. Kassa! We hebben dus i.d.d. een half uurtje gewacht en zijn toen voorzichtig varend de geul ingegaan en het ging goed. Wel behoorlijk stroom tegen. Nog even wachten voor we de sluis van Kornwerderzand in konden, we hebben daar gauw de zeilen opgedoekt en de huik eromheen gedaan. Dan het allerlaatste stukje op het IJsselmeer naar Makkum. En ja, het moest gewoon gebeuren, bij de laatste boei, in de aanloop van Makkum raakten we de bodem en liepen vast. We voeren aan het randje van de geul want het was druk en je moest elkaar passeren. Gelukkig met flink wat gas geven kreeg André de boot weer los uit de modder. Om 13:00 uur de lijntjes vastgelegd op onze eigen ligplaats. Moe, voldaan, trots etc. We hebben erop geproost met een biertje, maar dat weten jullie zo ook wel van ons.

29 juli 2012

Een nawoordje:
Noorwegen: ik heb het denk ik vaker geschreven, wat mooi. We moeten nog een keer terug en dan met de ervaringen die we nu hebben opgedaan. De heenreis ging wat sneller omdat Bob en André de Rondo in één keer naar Thyboron hebben gevaren en daarna zou je in principe in één dag naar Noorwegen kunnen oversteken. Maar ons vervoermiddel is een zeilboot en je hebt te maken met natuurelementen wind, water, stroming, storm, geen wind etc. Dus je kunt plannen wat je wilt, maar accepteer dat het niet altijd zo gaat. De terugweg is ons zwaar gevallen, dit waren lange tochten die we hoppend langs de Deense en Duitse kust deden. Het moeilijke hiervan waren niet de lange rakken, maar het weer, de harde wind en de hoge golven. Eigenlijk weten we nu, wil je dit weer doen en je hebt niet meer dan een paar weken vakantie, dan moet de boot toch in één keer overgevaren worden naar bv. Stavanger en ook zo terug. Alleen voor mezelf weet ik zeker dat ik dat niet wil, één dag en nacht aaneengesloten varen is voor mij de grens. Maar daar zoeken we wel een oplossing voor.
Maar Noorwegen zelf, fjorden, baaien en rust. Ook daar hadden wij niet het mooie zomerweer waar we op gehoopt hadden maar we kregen wel de indruk dat het beter was dan in Nederland. We hebben in die zes weken door de harde wind ca. vijf verwaaidagen gehad en ca. vijf echte regendagen. Natuurlijk tussendoor ook wel regen en wind, de temperatuur was niet denderend, in het begin vaak ’s avonds de elektrische kachel aangehad. De week dat de kids op bezoek waren werd het weer ineens een stuk mooier. Het blijft daar heel lang licht, tegen kwart voor twaalf werd het donker en om half vier werd het alweer licht. Vele vragen heb ik gekregen over hoe duur het in Noorwegen is. Ik kan er kort over zijn: duur. Voor buitenlanders althans. We hebben begrepen van de Noren zelf dat ze ook navenant veel verdienen. Wat is er duur: de levensmiddelen zijn echt duurder dan wij gewend zijn, drank, sigaretten niet te betalen. Een voorbeeld: Nederlanders hadden daar een drie literpak wijn gekocht voor 52 euro. Opvallend is dan dat het niet uitmaakt welk merk je koopt. Groente vond ik er niet smakelijk uitzien en te weinig keus. Daarentegen hadden ze volop diepvriesgroente, zeer gevarieerd en goed betaalbaar. Ik had natuurlijk zelf een goede basisvoorraad meegenomen en ook ons biertje en wijntje lag lekker koel opgeslagen in de boot (gelukkig geen controle van de douane gehad!). En André en Lodewijk hadden veel succes met het vissen, dat was lekker en dat scheelt ook aanzienlijk in de kosten. Uit gaan eten en terrasjes bezoeken is echt duur. Ja, Noorwegen is duur maar toch kan ik stellen dat we een redelijk goedkope vakantie hebben gehad, we hebben toch vele havens en baaitjes aangedaan. In een baai lig je voor anker en heb je verder geen voorzieningen dus dat kost niets. Maar we hebben ook aan vele gemeentelijke steigers in kleine dorpjes gelegen waar we gebruik maakten van stroom en water en dat kostte niets of je moest een klein bedrag in een postbus aldaar doen. Opvallend was toch wel dat we best veel Hollanders hebben ontmoet die in Noorwegen wonen en daarnaast hebben we diverse trajecten met Hollanders opgevaren en daar leuke contacten mee gehad. In tegenstelling tot wat we gehoord hadden bleken de Noren heel vriendelijke mensen, altijd uit zichzelf aanbiedend om je mooie baaien ed. aan te wijzen op de kaarten. Dit voorjaar hebben we eindelijk een kaartplotter aangeschaft en hij heeft zijn dienst wel bewezen, we hebben alle rotsen ontweken en die waren daar veel hoor. Echte technische problemen hebben we niet gehad: de stuurautomaat werkte niet meer perfect, maar we konden ons er mee redden, de startaccu bleek een keer bijna leeg te zijn, er zit dus ergens een foutje, maar ook daar konden we mee verder. Ook gezondheidsproblemen hebben we niet echt gehad afgezien van het feit dat André het een keer op zijn heupen kreeg (een verdraaid heupgewricht).
Ten slotte wil ik nog even kwijt: het was leuk om het verslag te schrijven, het viel niet altijd mee om een internetverbinding te krijgen om het verslag te versturen maar uiteindelijk is het toch steeds gelukt. Wat het voor mij echt bijzonder maakte dat waren de reacties die op het verslag volgden. Wij genoten ervan om die te lezen. Bedankt hiervoor!

Lies.