Rekefjord naar Kristiansand

Van de Rekefjord naar Kristiansand.

8 juli 2012
Toen we wakker werden, bleek de regen plaatsgemaakt te hebben voor mooi zonnig weer. De zon zat nog wel achter de bergen maar dat zou niet lang meer duren. Er stond een picknicktafel op de steiger , die hebben we voor de Rondo geparkeerd en we hebben gezellig met ons vieren op de steiger ontbeten en koffie gedronken. Lody was zo stoer om nog even de baai in te gaan, het water was echter zo koud dat hij er in een mum van tijd weer uit was. Petje af hoor! Mooie dag voor een wandeling, Lianne en Lodewijk waren al weg, ik had nog gauw even een was gedraaid en die hing al vrolijk en fris te wapperen aan de lijnen. Wederom een prachtige fjord waar we lagen, alleen bij de ingang van de fjord was helaas een asfaltfabriek. Afgravingen vinden er ook plaats en als de wind verkeerd staat, dan is dat soms door het lawaai en de stank niet prettig. En al was het zondag, er werd gewoon doorgewerkt. Grote werkschepen lagen er ook bij. Door de mist van gisteren hebben we dit bij het binnenvaren helemaal niet gezien. Maar nu tijdens de wandeling konden we het goed bekijken, maar mooier was natuurlijk het landschap waar we liepen, bossen, rotsen, mooie doorkijkjes. Later in de middag zijn André en Lodewijk er met de rubberboot op uitgegaan om te vissen, want met dit mooie weer wilden wij wat op de barbecue hebben. Ze kwamen terug met 4 flinke makrelen, dus dat zat goed. Ik heb nog altijd worstjes e.d. in voorraad, dus weer een “overvloedige” maaltijd op de steiger. Ondertussen had ook de Isis, van Lyckele en Marijke afgemeerd aan de steiger en konden we ook met hun nog even bijpraten.

9 juli 2012
’s Morgens vroeg zijn L&L op de fiets naar het dorp gegaan om lekker vers brood te halen. Het zonnetje scheen nog maar het duurde niet lang of de lucht werd al grijs. We wilden naar Ytre Kalvekilen, een mooi beschutte baai op het eiland Hidra. Het was niet zo ver, ongeveer 17 mijl. Het werd een motortochtje, de wind pal tegen. Eerst moesten we weer door een nauwe rotsen doorgang en dan kwamen we in de baai. Niemand te bekennen dus alle ruimte om onze afmeermanoeuvre uit te voeren. We hebben eerst bekeken of en waar ijzeren pennen in de rotsen zaten waar ik vanaf de voorkant van de boot de lange lijnen aan vast kon maken. We moesten daar afmeren door eerst het hekanker uit te gooien en daarna de 2 lijnen op de kant te bevestigen en dan ligt de boot theoretisch moervast. Lodewijk en André gooiden het hekanker uit en voeren de boot toen langzaam naar de kant, ik stond op de punt van de boot met een lange lijn in mijn hand om, zodra het kon, aan de kant op de rotsen te springen en de lijn vast te maken. Lianne stond ondertussen uit te kijken of er onder (het heldere) water rotsen omhoog staken. We waren een geweldig team en het lukte in één keer. Het is wel zaak om het hekanker af en toe te controleren of het goed vast blijft zitten. En daar lig je dan, helemaal alleen in een mooie baai tussen hoge rotswanden. Wat een rust. Het geklingel van de bellen van berggeiten hoorde je steeds en we zagen ze ook aan de overkant op de rotsen klimmen. Aan de overkant vanwaar wij lagen, zagen we wat muurschilderingen op de rotsen die bezoekende boten soms aanbrachten. Men had ons daarover verteld,doch het viel ons wel wat tegen omdat het slechts wat vervaagde en eenvoudige tekeningen betrof. Dré en ik zijn met de rubberboot rond gaan roeien, beetje de baai bekijken en nog even door de nauwe doorgang om wat foto’s te maken en ja, toen ging het regenen, het lukte ons niet om zo snel weer bij de Rondo te komen, dus kleddernat, maar ook onze kuipkussens bleken natgeregend te zijn want Lody en Lianne waren aan het wandelen op de rotsen, dus ook nat. Jammer, maar het weer hebben we niet in de hand, in ieder geval een prachtplek.

10 juli 2012
Om half acht werd ik wakker door Dré, hij was allang wakker en ging vissen in het rubberbootje. Ik sliep eigenlijk nog en vond alles best Hij had het nog over een marifoon o.i.d. Om tien uur werd ik weer wakker omdat er op de boot geklopt werd, het was André met een paar makrelen. Hij was stomverbaasd dat we allen nog sliepen. Hij had ons opgeroepen via de marifoon, maar ja, die had ik niet aangezet. Aan het eind van de ochtend, de lijnen losgegooid, het hekanker opgehaald en weer verder. Maar het was eigenlijk weer een stukje terug. We wilden weer terug naar Rasvag, waar wij op de heenweg ook waren geweest. Dit mooie plekje wilde ik de kids laten zien. Het was aan de andere kant van het eiland, een uurtje varen. Jammer dat het regenachtig was. Er lagen al drie boten maar gelukkig was er nog een plekje vrij aan het steigertje, 2 weken geleden hadden we de hele steiger voor onszelf. De wandelschoenen werden aangetrokken en we zijn aan de mooie wandeling begonnen hoog de rotsen op. Doordat het veel geregend had, was alles nu wel drassig, uitkijken voor glijpartijen dus. Regelmatig een prachtig uitzicht over de zee, over Rasvag en Kirkehamn kon je in de verte ook zien. Maar verder naar boven werd het steeds kouder en natter. Weer hebben we het uiterst topje niet gehaald, maar wel iets hoger dan de vorige keer. Dit was weer de moeite waard om te doen. Op de Rondo droge kleren en sokken aangetrokken en gecontroleerd op teken en ja hoor, we hadden ze weer. De vorige keer in Rasvag had ik er ook al één verwijderd bij André en nu hadden André en Lodewijk allebei prijs geschoten. Ook in de baai van gisteren hadden we ze al. Nadat we ons hadden ontdaan van het ongedierte vlug aan de borrel, hadden we verdiend vonden wij. Lianne en Lodewijk zorgen vaak voor het eten en daar geniet ik wel van hoor. Vandaag géén vis op het menu. De makrelen die André vandaag heeft gevangen, heeft Lodewijk verwerkt in een makreelsalade voor morgen. Lekker op toast of vers brood. ’s Avonds zijn André en ik nog even naar ons “wifipunt” in het dorpje gegaan. We adden nog van 2 weken geleden een illegale code van het internet van het lokale museumpje en deze werkte nog steeds. Zo kon ik mijn vorige verslag verzenden. We zaten op een stoep van een woonhuis, vandaar uit hadden we net genoeg verbinding. André heeft nog een weerbericht binnengehaald en ik de mail en whatsapp. Net was ik bezig om de foto’s bij het verslag te plaatsen, maar toen ging het regenen en moest ik stoppen. Dat doe ik thuis dan wel.

11 juli 2012
Het reisdoel vandaag was Korshamn. Dit is van oudsher een vissersplaatsje maar er is nu ook vrij veel toerisme. Veel vissershuisjes die je kunt huren met een bootje erbij om te gaan vissen. Dit wordt ook volop gedaan. Maar eerst moesten we nog wel varen van Rasvag naar Korshamn en dat viel niet mee. We moesten kaap Lista ronden en de zee was deze keer behoorlijk woelig. Eenmaal gerond konden we het grootzeil zetten en dat hielp een beetje tegen de golven, je ligt dan iets stabieler in het water. Het was zo’n 20 mijl en na de ronding was het best lekker zeilen. Bij het binnenvaren in de baai van Korshamn zagen we al wat een mooi plekje het wederom was. We konden afmeren bij een klein gemeentelijk steigertje met stroomvoorziening. Er was nog net één plekje vrij. Ook deze haven bleek weer gratis te zijn. Het plaatsje zelf was niet veel maar als je met de rubberboot rond ging varen, dan was de omgeving toch wel erg mooi. ’s Middags is André even alleen gaan vissen en hij kwam terug met 2 kabeljauwen en 1 vis, waarvan hij nog steeds niet goed weet wat voor vis het was, een pieterman of poon o.i.d…. In ieder geval heeft deze vis met zijn stekels wel kans gezien om een paar kleine gaatjes te prikken in de opblaasbodem van de dinghy. Omdat André toch twijfelde over wat voor vis dit was, heeft hij hem toch maar weer overboord gegooid. Jammer dat hij al dood was. ’t Is niet moeilijk te raden wat we gingen eten, het was mooi weer, barbecue op de steiger en picknicktafel voor de Rondo. Wat smullen van de kabeljauw. Wat een mooie vakantie hier.
12 juli 2012

Zo langzamerhand voeren we richting Kristiansand, want de Amsterdammers L&L moesten daar zaterdag weer op het vliegtuig stappen richting Nederland. Ons doel was één van de eilandjes dicht bij Kristiansand. We hadden er een paar uitgezocht van te voren, maar je weet nooit hoe de wind erin staat en om comfortabel te liggen moet je niet teveel last van de wind hebben. In onze havenboeken, met kleurenfoto’s en beschrijvingen van de baaien, staat met welke windrichting je er beter niet kunt gaan liggen, maar zelf moet je ook nadenken en dat laat ik aan André over. De schipper beslist. Het werd uiteindelijk het eilandje Alo, er stak een flinke wind op maar we lagen daar heel mooi beschut. Een klein baaitje, weer met hekanker uit en lange lijnen naar de kant. Het was alleen niet zo’n mooi rotseilandje om over te wandelen omdat het vrij onbegaanbaar was en dus zijn we maar met de dinghy gaan rondvaren. De heren zijn later nog gaan vissen, maar het lukte deze keer niet. Stiekem hadden Lianne en ik ook niet zoveel zin in vis dus het kwam ons goed uit. Lianne en ik hebben, terwijl de heren aan het vissen waren, heerlijk lui in de kuip zitten lezen, ik een wijntje erbij en Lianne mag natuurlijk alleen fris. ’s Avonds hebben L&L nog een tijdje rondgevaren en daarna hebben we nog een spelletje rummikub met ons drieën gedaan terwijl Andre rustig een filmpje op de laptop zat te bekijken.

13 juli 2012
Nu echt op weg richting Kristiansand. De bedoeling was om vlak naast een Kristiansand een haventje, Korsvik, aan te doen, waar we stroom hadden om de accu’s goed op te laden om zodoende onze boot ook goed klaar te hebben voor onze overtocht naar Denemarken. Zaterdag konden we dan informeren hoe L&L bij het vliegveld van Kristiansand konden komen. Zodra zij vertrokken waren wilden wij de volgende dag oversteken naar Thyboron/Denemarken. We hadden dus een haventje uitgezocht, maar het loopt nooit zoals je het graag wilt. Eerst van Alo naar Korsvik, ongeveer 15 mijl. Lianne heeft dit hele stuk gestuurd, dwars tussen de talloze eilandjes door, pal voor de wind. Ze deed het perfect. Regelmatig hebben we een beheerste gijp moeten maken. In de nabijheid van Kristiansand aangekomen trok de wind behoorlijk aan en eenmaal bij Korsvik aangekomen, zagen we al dat we daar niet moesten gaan liggen. Helemaal open en de stevige wind stond er pal op. Dat zou dan een slapeloze nacht worden door het klotsen van het water en slingeren van de boot. Dus toch maar uitgeweken naar Kristiansand zelf. Dat wilden we eigenlijk niet, behoorlijk duur, maar we waren het zat en we wilden goed liggen. Ook hier aanleggen was nog niet zo eenvoudig door de harde wind en de beperkte ligplaatsen. We moesten de voorkant van de boot met een lange lijn aan een meerboei vastmaken met behulp van een boeienhaak, en dan de achterkant van de boot met 2 lijnen naar de steiger. Ik voorop de punt van de boot met onze haak en Lodewijk achter me om me eventueel vast te houden. Truc lukte in één keer doch alleen lagen we daar niet echt prettig door de aanzienlijke deining aan die kant van de steiger. Gelukkig ging er aan de beschutte kant van de steiger net een boot weg en een Deen kwam naar ons toe om te zeggen dat we daar wel konden gaan liggen en hij had een trucje om de lange lijn aan de meerboei vast te maken. Dat deed hij voor ons in zijn dinghy zodat ik hem bij het invaren van hem zou kunnen aannemen, strak trekken en beleggen. En dit lukte allemaal. De anderen waren druk met de lijnen aan de achterkant vast te maken en te zorgen dat we niet op de kade stuiterden. Deze haven bleek duur, wel stroom en water op de steiger, maar voor de douche moest je b.v. extra betalen (omgerekend 5 euro voor 7 minuten douchen). Wel een toegangscode voor de wifi voor 24 uur. Het toiletgebouw bleek al om half tien dicht te gaan. Dus beperkte service voor veel geld met bovendien vrij slechte afmeermogelijkheden. Maar goed, deze haven wordt door zijn ligging veel gebruikt voor bemanningswissel en we waren blij dat we lagen. Gauw de stad ingegaan om bij het toeristenbureau te vragen naar de bus ed. voor het vliegveld. L&L vlogen zaterdag om half zeven ‘s avonds, dus we hadden nog een hele dag met zijn allen. ‘s Avonds konden wij nog genieten van een concert van Roxette dat gegeven werd op het eilandje naast de haven en waarvan het geluid goed te horen was. We zagen weliswaar niets maar hebben in kuip met zijn vieren genoten van deze muziek. We waren overigens niet de enigen die zaten te genieten want vele motorbootjes gingen voor het eilandje voor anker om ook te luisteren naar de muziek.
14 juli 2012
Lekker uitgeslapen, beetje aangerommeld, een was gedraaid en ondertussen hebben L&L hun tassen ingepakt. Lianne wilde haar “mooie” ketting met buttons ter ere van haar 30e verjaardag niet meenemen, maar die stuur ik wel op. André en ik hebben later een grote watersport opgezocht om een beetje te kijken hoe duur accu’s hier waren want de accu’s van de boot moeten toch binnenkort vervangen worden. Maar ze hadden helaas niet de juiste voor ons maar ach, het is altijd leuk om in zo’n grote zaak wat rond te lopen en kijken. Daarna met ons allen op de boot nog wat gedronken en langzamerhand werd het tijd om te vertrekken naar de bus voor het vliegveld. Ik vind het geweldig als de kids bij ons komen, maar heb het altijd moeilijk als ze weer weggaan. Zo ook deze keer. Ze zijn zo gemakkelijk en gezellig altijd. We zullen ze missen. We hebben ze naar de bus gebracht en daar afscheid genomen. Om half zeven zagen we vanaf de boot hun vliegtuig overkomen en hebben we toch maar gezwaaid in de hoop dat zij ons konden zien. Wij gaan ons nu bezighouden met de voorbereiding van de oversteek naar Denemarken . Zoals het er nu uitziet wordt dat op zijn vroegst overmorgen, maandag 16 juli, want zondag wordt het windje 6/7, en dat doen we niet. We hebben nog 2 weken de tijd, dus we zien het wel.