Farsund naar Kirkehamn

Farsund naar Kirkehamn
22 juni 2012
Even terugkomen op het laatste deel van het vorige verslag. Wat leuk al die reacties. Lianne en Lodewijk zullen ze ook lezen, en alle smsjes. En mijn reactie erop: nee Marianne, ik ben niet aan het breien, dat laat ik aan jou over. Als tante wordend moet je er wat voor doen. En Hanneke: Lianne en ik vonden het toen ook wel moeilijk om niets te zeggen, maar het is ons gelukt.
Die dag verder zijn we in contact gekomen met een Noor, maar uit Holland afkomstig. Hij woont met zijn vrouw al vele jaren in Noorwegen, hij lag ook aan onze steiger met een Dehler 39. Was zelfs jarenlang lid gebleven van de Nederlandse Dehlerclub. Gesprekstof genoeg. ’s Avonds is André bij hen op bezoek gegaan, om info voor onze tocht te verkrijgen. Dat is natuurlijk mooi, een Noor die alle plekjes kent maar die je dat in onze taal kan uitleggen. Ik ben lekker blijven lezen aan boord en laat op de avond toch daar nog een wijntje gaan drinken. Om kwart voor twaalf weer terug naar onze Rondo. Het werd toen net donker.

23 juni 2012
We hebben een verschrikkelijk slechte nacht gehad. We lagen door de harde wind en golfslag enorm te slingeren aan de kade, het is net of je midden op zee bent en een regen dat er viel. Echt “vakantieweer”. Tegen de morgen zijn we pas in slaap gevallen en we werden gewekt door geschreeuw aan de kade voor onze boot. Dré was snel uit z’n bed, ja, ja, er stond in de regen een mevrouw op de kade te roepen (verkleed zo’n een beetje als een heilsoldate)en zij kwam ons wat wetenswaardigheden over Farsund vertellen, we kregen gratis broodjes en de Noorse krant. Wat een gastvrijheid. We hebben hier een mooi plekje, alle faciliteiten aanwezig en volop Wifi en we hebben leesboeken. Bovendien liggen we er gratis. Hoe bestaat het. Farsund is een klein stadje, aan de monding van een fjord, 2 supermarktjes, wat winkeltjes. Leuk om er even door te lopen. Op de berghellingen staan mooie grote witte huizen. Wat een uitzicht hebben de mensen die daar wonen. Vroeger was Farsund een kapersnest en een aantal huizen van de kapers zijn er blijkbaar nog steeds. Toen het ’s middags een beetje droog werd, hebben we een eind gewandeld. Het is 23 juni, voor Noorwegen is dat het midzomernachtfeest. Maar het plensde en waaide. Toch was er om 5 uur ’s avonds een soort parade van motorbootjes voor onze boten langs de kade, ze voeren daarna allemaal naar een eilandje in de buurt, waar een groot vuur zou worden aangestoken en dan feestvieren tot middernacht. Ook kleine kinderen gingen mee. Gezien de regenbuien vraag ik me wel af of het vuur heeft willen branden. Ik ben wel blij met mijn Wifi bereik hier, doordat we zo weinig buiten kunnen doen, ben ik lekker met m’n 2 fanatieke zwagers aan het Wordfeuten.

24 juni 2012
Volgens het weerbericht zou de wind ’s middags gaan liggen en konden we een stukje verder westelijk varen. Het enig wat ons nog een beetje dwars zat dat waren de hoge golven, die er nog zouden staan en zeker omdat we om de beruchte kaap Lista moesten zien te komen. De Noren zelf noemen deze kaap, hun Kaap Hoorn gezien de hoge golven die er altijd staan. Om drie uur ’s middags zijn we toch vertrokken, de golven waren stevig op zee en de wind zakte volgens voorspelling in. We zijn begonnen met motorzeilen, daarna op de motor verder, de zeilen hadden we geruimd omdat ze alleen maar klapperden en verder niets meer deden. Bestemming was het plaatsje Rasvag op het eiland Hidra. Pal voor Rasvag moesten we door een heel nauw stukje varen tussen rotsen door, ik vond het griezelig en was gespannen. Net op dat moment hoor ik een knal bij m’n oren. Het bleek dat mijn automatische zwemvest zich spontaan had opgeblazen. Ik schrok me wild, kon me nauwelijks bewegen, André was druk met z’n doorvaart. Wat een timing. Toen we erdoor waren, waren we ook eigenlijk direct bij ons doel aangekomen, maar eerst moest Dré mij bevrijden van mijn zwemvest, zodat ik de fenders en de lijnen kon bevestigen en we konden afmeren. Er was maar één steigertje en die was leeg. Perfect voor ons. Het dorpje Rasvag is een vissers-, annex vakantiedorp. De haven bestaat uit een door hoge heuvels omgeven havenkom, waar je met alle weersomstandigheden kunt blijven liggen. Echter het aanlopen van de haven moet je wel met rustig weer doen en overdag gezien de nauwe doorgang en de vele rotsen. Het is ons allemaal gelukt, en toen we vastlagen en eens echt om ons heen keken, dacht ik, hier ga ik nooit meer weg. Wat een prachtige plek! Een tijdje geleden hebben we via de Dehlerclub een lezing bijgewoond van Henk de Velde, een zeezeiler, iedereen wel bekend. Hij vertelde ons, dat hij overal was geweest met zijn zeilboten, maar dat Noorwegen voor hem het mooiste land was. Wij begrijpen hem nu.

25 juni 2012
Bij het wakker worden was het gelijk duidelijk: mooi weer. André moest eerst wat klussen, onze stroomaansluiting in de ankerbak had kortsluiting gemaakt, door het vele zoute water dat was overgekomen. Later die dag hebben we een prachtige klim/klautertocht over de rotsen gemaakt. We hebben de weg moeten vragen aan een bewoner van het eiland, die gelijk zei: zijn jullie de Hollanders met de zeilboot? Hij had zelf ook een zeilboot in zijn woonplaats Stavanger, hier op het eiland een zomerhuis(nou ja, wel ietsjes meer) en nog een zeilbootje hier liggen. Hij bood gelijk aan om ’s avonds langs te komen om wat info over leuke zeil/ankerstekken te geven. Gezellig. Kom maar. We hebben een flinke klim naar boven gemaakt. Klauterend over rotsen, al glibberend, het had natuurlijk ook daar stevig geregend. We wilden naar de hoogste top daar en rode markeringen moesten gevolgd worden om het juiste pad te vinden. De markering kon op rotsen staan, op kleine stenen of op de bomen rode verf. Soms was het even zoeken maar het klopte wel. Wat gingen we hoog en onvoorstelbaar zo’n mooi panorama we hebben gezien. Uitkijkend over de zee, de baaien, de eilandjes. Boven even een tijdje op de rotsen gezeten om te genieten en uit te blazen. Naar beneden ging het wat sneller, maar het was uitkijken, want je gleed zo weg. ’s Avonds kwam inderdaad de Noor bij ons, hij had zijn zoon ook meegenomen. Heel gezellig en ze hebben ons leuke tips aan de hand gedaan. Maar we konden voorlopig nog niet weg, want het was wel mooi weer in de baai, maar daarbuiten op zee stond een stevige wind. Het speet ons niet, we genoten op deze plek.

26 juni 2012
Heerlijk uitgeslapen en als je wakker wordt en naar buiten kijkt, dat is zo mooi. André heeft vanmorgen allerlei klusjes gedaan en ook de dinghy (rubberboot) opgeblazen. De buitenboordmotor startte vlot, terwijl we toch verzuimd hadden om hem deze winter van de boot te halen en mee naar huis te nemen. Kwaliteitje hoor. Het is weer een zonnige dag, hoewel de windvlagen, die ons toch bereiken, hard en koud zijn. We hebben ’s middags wat rondgevaren in onze dinghy, dan kom je op plekjes waar de Rondo niet kan komen. Op dit eiland zijn we totaal verstoken van televisie (geen EK-voetbal!) en van internet. De Noorman( sorry, maar we kunnen zijn naam niet onthouden) had ons gezegd, dat we met de laptop bij hem konden komen om een weerbericht binnen te halen. Hij had nm. de code van de internetverbinding van het museum daar. En inderdaad, dat lukte, natuurlijk had ik gauw mijn Iphone ook verbonden en kon ik mijn mail binnenhalen en snel “Whats appen” met Sander en Marjolein (de buuf). Er werd ons ook nog verteld dat deze avond voor dit eiland het midzomernachtfeest zou zijn, hier was het de 23ste afgelast vanwege het slechte weer. Wij zouden daar ook naar toe kunnen gaan in onze dinghy. Maar we hebben er eigenlijk niets van gemerkt en het was ’s avonds zo koud dat we daar ook geen zin meer in hadden. We hebben besloten toch morgen verder te varen naar Kirkehamn, een heel klein vissersplaatsje in een baai, een klein stukje verderop. Het verlaten van dit mooie, mooie plekje gaat me aan het hart. Ik ga gewoon proberen of we op de terugweg, hier ook nog een nachtje kunnen gaan liggen. Lodewijk en Lianne zullen dan bij ons zijn en dit wil ik ook graag aan hen laten zien.

28 juni 2012
Het moest toch gebeuren en om een uur of twaalf hebben we deze baai verlaten. Uitgezwaaid door een oude visser, waar ik een paar keer mee gesproken had. We hebben maar een klein stukje gevaren, Kirkehamn was praktisch om de hoek en toen we die baai binnenliepen was het weer een openbaring. Ook zo mooi. Het was ook nog weer spannend. André had van onze Noorse kennissen een route doorgekregen, waarbij we door een heel smal stukje, omgeven door hoge rotsen, moesten varen. André maar zeggen, het kan, het kan en ik: dat past vast niet. En dan de diepte. Maar ja hoor, het lukte wel. De passantensteiger was helemaal leeg. Er was stroom, water, douche, internet en ook een wasmachine. De was doe ik morgen. Het was lekker weer, en we hebben wat gewandeld en de vissershaven bekeken. We zaten net een lekker ijsje te eten, toen we in de verte een groot zeiljacht zagen naderen. Iets dichterbij zagen we dat het de Hollanders waren, die we ook al in Mandal en Farsund hadden getroffen. Dus nu 2 boten in de haven en het waren ook nog 2 Hollanders. We hebben even bij Rob en Willy aan boord wat gedronken. Zij komen uit Amsterdam en zijn al vanaf eind mei onderweg. Ze gaan voorlopig dezelfde kant uit als wij dus we zullen elkaar wel vaker treffen. Wel gezellig om ervaringen uit te wisselen, weerberichten is natuurlijk een geliefd onderwerp. Deze dag verder lekker gelezen en gerommeld. Van Lianne krijgen we een sms’je dat we nu wel wat moeten opschieten richting het noorden, anders zijn we niet op tijd als zij in Stavanger aankomen. Nou, ze nemen de bus maar. Het is hier overal zo mooi, ik wil nergens meer weg.

29 juni 2012
We blijven nog een dagje liggen, morgenmiddag zijn de weerberichten gunstiger voor een zeiltocht naar Egersund. Willy en Rob gaan vandaag al,hoogstwaarschijnlijk zullen we hen morgen daar weer treffen. Vandaag ga ik de was maar eens draaien, lekker is dat als alles weer schoon is. Ook mag er binnen wel eens schoongemaakt worden. Andre gaat met de dinghy erop uit om te vissen. Dat is lang geleden dat hij dat gedaan heeft. Hij heeft onze reserve marifoon meegenomen en we luisteren uit op kanaal 77. Dit werkt prima. Na een half uurtje meldt hij zich al en hij heeft de eerste vis al gevangen, echter te klein dus weer overboord gegooid. Na een paar uurtjes, komt hij terug. Hij is gestopt met vissen, want hij weet niet hoe we dit allemaal op moet eten. Hij nam 4 kabeljauwen en 1 pollack mee terug. Dré heeft ze gelijk schoongemaakt, en de koelkast in. ’s Avonds hebben we dus veel vis gegeten, heerlijk en morgen maar weer. Verser kan niet. Samen zijn we nog even met de dinghy gaan varen, ik heb de nauwe doorgang nog op de foto gezet. Met de dinghy kun je natuurlijk beter op verscholen plekjes komen dan met de Rondo. Het ene rotsgebergte, na de ander zie je, en allemaal kleine eilandjes. Het gebied waar we nu zijn, is nog steeds het eiland Hidra. We kennen ook van een andere zeilvakantie het eiland Hydra in Griekenland. De temperatuur halen we hier niet van het Griekse Hydra maar verder doet het niet voor elkaar onder. We hadden toch de hele dag lekker zonnig weer, maar de temperaturen zoals op dat moment in Nederland (30 graden) halen we bij lange na niet.