14 augustus tot en met 20 augustus 2010

14 augustus 2010: Hamburg naar Glückstadt
Om negen uur uit Hamburg vertrokken, zo’n 28 mijl varen. Eerst weer het hele havengebied uitvaren, dus genoeg te zien. Na een uurtje konden de zeilen worden gezet en de motor uit. De stroom hadden we mee, dus het ging met 6 á 8 knopen lekker snel, ik heb een snelheid van 9.6 op de GPS gezien. De wind was wel vlagerig doch het was prima te zeilen op de Elbe. Om 13:00 uur liepen we Glückstadt al binnen. Verder varen naar Cuxhaven had geen zin want het tij ging al weer tegen staan. We hebben een plekje gezocht in de buitenhaven, de binnenhaven “bij het dorpje” kun je alleen via een sluisje invaren. De sluis draait echter alleen met hoog water. ’s Middags het dorpje nog even ingelopen en wat inkopen gedaan. Die avond was er een optreden in het dorp: een band die muziek speelde uit de jaren zestig. Was erg leuk en we hebben volop meegezongen en meebewogen op de muziek.
15 augustus 2010: Glückstadt naar Cuxhaven
Om 8 uur vertrokken voor zo’n 28 mijl naar Cuxhaven. We hadden de stroom al vrij snel mee en na een uurtje varen op de motor konden de zeilen er op. Motor uit, stroom mee, windje goed, koffie klaar, zo eenvoudig is het eigenlijk. Pal voor Brünsbuttel kwamen we het grote passagiersschip de Prinsendam uit Rotterdam tegen. Deze wilde het Kieler Kanaal invaren. Ofschoon wij voorrang hadden, hebben we het imposante schip toch maar voor laten gaan en heb ik snel wat foto’s kunnen maken. Vanaf Brünsbuttel kregen we windje 5, de stroming is op dit stukje Elbe heel sterk en we hebben de recordsnelheid bereikt van 11.4 knopen (Lodewijk, het is echt waar, bewijs heb ik). Wij dachten dat we de vaarroute wel wat konden afsnijden, en daardoor kwamen we bijna in de problemen. We voeren zo snel, dat we op een zandbank dreigden te lopen. Snelle actie van André voorkwam vastlopen. We zagen voor ons een bootje die dacht ook slim te zijn en de route zo wat te bekorten. Zij zijn van schrik helemaal teruggevaren totdat ze weer binnen de betonning kwamen. Het laatste stukje voor Cuxhaven was niet meer te bezeilen, dus op de motor verder. Wel nog grote snelheden, de Elbe stroming is berucht. We moesten echt opletten dat we de haven niet voorbij zouden spoelen. De ingang is slecht te zien, gelukkig waren wij er al diverse keren geweest. Eenmaal door het gat van de haven, val je helemaal stil, water is glad. Een vreemde gewaarwording. De haven lag behoorlijk vol en met enige moeite kregen we een plekje in een box. Cuxhaven is een begrip voor zeilers op deze route. Het is strategisch gelegen aan de Elbe en het vertrekpunt naar de Noordzee en hierdoor is het een verzamelpunt voor jachten, Nederlanders, Duitsers, Noren, Zweden of Denen. Er heerst altijd een zekere spanning. Zeker bij wat onbestendige weersberichten. Het draait altijd om één ding: kunnen we naar buiten de Noordzee op? Bij sterke westelijke wind staan er namelijk onmiddellijk zeer hoge golven. We hadden al bedacht dat we in ieder geval morgen verwaaid zouden liggen, maar besloten om het van het avondweerbericht te laten afhangen. Vandaag was het de beurt van André om te koken en hij nodigde ons uit om in het restaurant van de haven te gaan eten. Wij gingen onmiddellijk akkoord. En het was lekker. Het werd gelijk een soort afscheidsetentje want wij besloten om morgen verder te varen naar Norderney en Bob bleef nog een dag liggen.
16 augustus 2010: Cuxhaven naar Norderney/Vlieland
Om zeven uur weggevaren , om acht uur zou de stroom echt gaan meelopen. De afstand bedroeg 64 zeemijlen. De haven liep behoorlijk leeg. Iedereen greep de kans om vandaag uit te varen. Nog 1 of 2 dagen wachten zou wel eens kunnen betekenen, heel lang moeten wachten, gezien de weersvoorspellingen. De zeilen konden er snel op en met de stroom mee schoot het lekker op. Toch was het windje niet helemaal zoals we wilden en de autopilot had er wat moeite mee. Kwam ook een beetje door de grote golven. In de loop van de dag zagen we zware buien achter ons langs trekken, maar we kregen er maar een staartje van mee. Ondertussen hadden we wel steeds de weersberichten in de gaten gehouden en het zag er voor de komende dagen niet goed uit. Waar zouden we vast (verwaaid) komen te zitten: Norderney of Lauwersoog? Binnendoor, staande mastroute vanaf Lauwersoog, hadden we niet echt zin in. Pal voor de ingang van het Dovetief bij Norderney om 5 uur ’s middag besloten we om door te varen naar Vlieland. Het weer was nu nog goed en dat zou het ook de komende nacht nog zijn. In de loop van de volgende dag zou het veel slechter worden. We waren nog fit, dus het moest kunnen. Wel een heel onverwachte beslissing. Het was nu zo’n 90 mijl verder en we hoopten dan de volgende ochtend om ongeveer 11 uur op Vlieland binnen te lopen. Gauw de route aangepast, lampjes tevoorschijn gehaald, de diesel reservetank grijpklaar gezet en de verlichting in de mast ed. gecontroleerd. We waren er snel klaar voor. Wel even omschakelen, i.p.v. over een uurtje aan de borrel te kunnen op Norderney moesten we nu zeker 17 uur verder varen. Nou ja, dan maar warme chocolademelk met slagroom. Later heb ik eten gemaakt en om ongeveer half tien begon het donker te worden. We hadden ons warm aangekleed en het ging voortreffelijk. We wilden de snelheid op minimaal 5 knopen houden. Daardoor moesten we de motor het grootste gedeelte zachtjes mee laten lopen. Toch hebben we ’s nachts ook een groot gedeelte alleen op zeil gevaren. Er was geen maan, de lucht was bewolkt, dus alles zwart, je zag geen verschil tussen water en lucht, en dan hoor je alleen het geluid van de boot die door de golven snijdt. We konden elkaar nauwelijks in de kuip zien zitten. Ik had er een plaid bij gepakt en me daar lekker ingewikkeld. Echt koud hebben we het niet gehad. Om 1 uur heb ik even een kwartier geslapen. Halverwege de nacht werd het druk op het water. We zagen o.a. een groep van wel zeven vissersbootjes, althans de lichten ervan. De vissersboten veranderen steeds van positie en dat moesten we goed in de gaten houden. Fijne hiervan was, dat het je bezighield en je daardoor geen tijd had om in slaap te vallen. Het weer bleef bijzonder goed die nacht, we hebben echt geluk gehad. Om zes uur was het redelijk licht en voeren we ter hoogte van Terschelling. André heeft nu een kwartiertje geslapen. Om de beurt zijn we daarna even gaan douchen en daar fristen we lekker van op. Het was nog even heftig om door de grote golven van het Stortemelk (het zeegat bij Vlieland) te varen, maar om kwart over tien lagen de lijntjes vast in de haven van Vlieland. We hebben toen moe en voldaan een biertje en wijntje gedronken op de mooie tocht die we (onverwacht) volbracht hadden. Het was zo’n 150 mijl van Cuxhaven naar Vlieland. Ik was trots op mezelf en op André. We hebben de kids gebeld, en daarna in bed voor een paar uurtjes slaap.
18 augustus 2010: rustdag op Vlieland
Vlieland zijn we al vaak geweest en het voelt een beetje als al thuiskomen. We hebben deze dag heerlijk relaxed gedaan. Goed uitgeslapen, gelezen, wasje gedraaid ed. We hadden geen zin in lange strandwandelingen, hoewel het daar wel lekker weer voor was. ’s Middags even het dorpje ingelopen en dat was het dan wel qua activiteiten voor vandaag. Gewoon even bijkomen van de laatste paar dagen.
19 augustus 2010: Vlieland
Vandaag ook nog op het eiland. Na de koffie hebben we een strandwandeling gemaakt en verder aan boord wat gelezen en gerommeld. ’s Avonds uit wezen eten (André zou koken, prima op deze manier) en na afloop nog even gekeken bij een optreden van het Vlielander Zeemanskoor in het dorp. Morgen gaan we naar onze thuishaven: Makkum. Ons laatste tochtje van 25 mijl van onze reis van drie maanden. Zondag of maandag zal Sander ons dan ophalen zodat we weer naar Almelo kunnen. Dan is het echt voorbij. Ik zal dan nog één verslag plaatsen.