20 juni tot en met 23 juni 2010

20 juni 2010 van Kungalv naar Trollhattan
Het had de hele nacht geregend en het zag er niet naar uit dat het de eerste uren beter zou worden (gelukkig vergisten we ons), dus ons in de zeilpakken gehesen en om half negen voeren we weer uit. De Tai-Pan had zelfs hun tent erop laten zitten. Zodat ze nog een beetje beschermd zaten. Het is zondag en nog steeds erg rustig, weinig scheepvaartverkeer. Deze tocht zijn we maar twee keer opgelopen door een groot vrachtschip. Het kanaal is niet zo breed en je moet echt wel op tijd uitwijken voor de grote jongens. Dus opletten geblazen, niet alleen vooruit maar ook achteruit kijken. Bij de Tai-Pan ging dat bij het tweede vrachtschip niet helemaal volgens de regels. Zij voeren voorop en het vrachtschip was ons al voorbij, maar we zagen eigenlijk niet dat Hanneke en Leo aanstalten maakten om ietsjes stuurboord uit te wijken precies uit het vaarwater van het vrachtschip. Wel was Leo achter op zijn boot bezig om zijn tent eraf te halen, en dan verwacht je dat hij zo’n enorm schip ziet aankomen. Nee dus, niets in de gaten en toen het schip wel erg dicht in de buurt was, weken ze zelfs nog naar bakboord uit. Dit was voor het vrachtschip het moment om eens flink te toeteren. Zeer snel schoot toen de Tai-Pan stuurboord uit en was het gevaar geweken. Het was jammer dat we de rode koppen van onze metgezellen niet hebben kunnen zien want ze zullen best geschrokken zijn. Het weer knapte daarna op en het was verder een leuke tocht. Vrij snel waren we bij Lilla Edet. Onze eerste echte sluis van Zweden. We voeren de sluis in en waren omringd door 6,5 meter hoge wanden en voor ons enorm hoge sluisdeuren. Wat zijn wij dan klein. Nou dat was een hele belevenis. Het was gelukkig zo rustig dat we alleen met onze 2 boten in de sluizen lagen. We hebben midscheeps een dubbel lijntje aan één van de trappen vastgemaakt en dan kun je zo vertouwen( = om de beurt een touw naar de bovenste trede brengen en zodra de boot gestegen is het andere touw naar boven brengen). André en ik deden dat samen en we zagen de bemanning van de Tai-Pan ook zo bezig. Toen het even kon, heb ik gauw foto’s gemaakt. Dit was een opwarmertje voor de sluizen van Trolhättan een uurtje verderop. Reeds kort na deze sluis zagen we onverwachts ineens aan stuurboordzijde, drie rijtjeshuizenhoog, de beroemde sluistrap van Trolhättan. Ervaren als we inmiddels waren, meerden we af bij de trappen en deden we ons werk (vertouwen) met veel plezier en geroutineerd. Drie grote sluizen achter elkaar. Eénmaal boven moesten we betalen, 825 kroner (ongeveer 80 euro), dit is een schijntje voor wat we straks in het Götakanaal moeten betalen. Na de sluis, direct om de hoek het haventje van Trolhättan ingedoken. Het was prachtig weer, we hadden een picknicktafel voor onze neus, die we ons gelijk toegeëigend hebben, 16:00 uur en nu mocht er een biertje gedronken worden. Omdat het vaderdag was (ik heb het omgezet naar mannendag) kregen Leo en André een bierbecue, een bbq met blikjes bier. Dat bleek een succes. We zijn daar blijven zitten tot 11 uur ’s avonds, de eerste keer dat we echt zo buiten konden blijven. Het was gezamenlijk borrelen, eten, genieten. We zaten aan de sluis, zodat we het sluizen ook steeds konden zien. Een aanrader voor diegene die ook eens Zweden willen gaan bekijken.

21 juni: Trolhättan naar Vänersborg
We zijn pas vertrokken om 12 uur omdat we eerst het gehele sluizencomplex van Trolhättan wilden bekijken. Het eerst complex dateert uit 1800, het tweede uit 1844 en de sluis die nu in gebruik is, is van 1916. Je kunt daar prachtig rondwandelen, en zien hoe dat gewerkt heeft. Jammer, het kanaalmuseum was niet geopend. Daarna op weg naar Vänersborg, maar een paar uurtjes varen, daar afgemeerd, wat geluierd, boodschappen gedaan. Het mooie weer is er nog, heerlijk.
22 juni: Vänersborg naar Läckö
Op tijd vertrokken voor een tocht van 37 mijl. Wij zijn het kanaal nu uit en gaan dan het grootste meer van Zweden op: het Vänern-meer. Eerst getankt en we konden er weer tegen, zowel de boot als wij. We hebben gevaren door een niet te beschrijven, mooi scherengebied. Je wilt ieder moment wel je anker uitgooien om van de omgeving te gaan genieten. We moesten door een smalle geul tussen de scheren door, af en toe erg smal. Bijna geen schepen gezien, maar op het smalste gedeelte natuurlijk 2 tegenliggers, een Zweedse Dehler 34, van beide kanten werd er enthousiast gezwaaid en een rondvaarboot. Even nog voer de Rondo bijna verkeerd, maar Dré kreeg het zelf door, en we werden ook al teruggefloten door de Tai-Pan. En toen kregen we het slot Läckö in zicht. Een prachtig middeleeuws kasteel op een rotspunt aan een baai met daarbij een haventje. Daar gingen we aanleggen. Dit was uitzonderlijk mooi, daar deden we het voor. Ligplaats voor het kasteel, bos om ons heen, rotseilandjes, geweldig.
23 juni: rustdag in Läcko
Op zo’n plek moet je blijven liggen. Om 7 uur ’s morgens is André al gaan hardlopen, onderweg heeft hij reeën gezien, het is hier prachtig. We hebben het kasteel bezichtigd, met een rondleiding en ’s middags zijn we met ons vieren naar het vissersplaatje Spiken gewandeld. Uiteraard een ijsje gegeten en daarna gerookte vis gekocht. Nog wat brood gekocht. We hadden afgesproken om gezamenlijk te gaan bbcuen, en dit was een uiteraard een succes op zo’n locatie. Je hebt in Zweden bij veel havens, picknickplaatsen met bbcues, waar je je eigen houtskool in kunt doen. Nou, onze wegwerp-bbq van de Lidl voldeed ook uitstekend. Afgesloten met een kop koffie en een borreltje.