4 en 5 juni 2010

Van Helgoland naar Brunsbuttel: 4 juni 2010
Van Brunsbuttel naar Kiel op 5 juni 2010

’s Morgens om 9 uur vertrokken vanuit Helgoland, heel rustig zeilend, we hadden een lange tocht voor de boeg: vanuit de Duitse Bocht de Elbe op tot de ingang van het Kielerkanaal bij Brunsbüttel.
Met nog een paar uur stroom tegen ging het niet echt snel, maar het was jammer om de motor bij te zetten. Om 1 uur zouden we de stroom mee krijgen en hoopten we weer wat tijd terug te pakken. We moesten wel om uiterlijk om 19.00 uur bij Brunsbuttel zijn. Bij de ingang van de Elbe zijn we de Shipping Lane overgestoken tussen de grote oceaanstomers door,dat moet dan even snel gebeuren, met motor aan. Het is steeds weer verbazingwekkend hoe snel de grote schepen bij je zijn. Ook zeer opvallend, iedere keer als we de AIS (een waarschuwingssysteem voor grote schepen) echt nodig hebben, dan houdt hij er mee op. Pal voor Cuxhaven was een helikopter met een reddingsoefening bezig en kregen we een mooi schouwspel op de eerste rij. Het was tevens een leuke afleiding op de lange tocht. De sluis bij Brunsbuttel konden we vrij snel in en eenmaal door de sluis direct om de hoek de haven in. Een haven pal aan de sluis, je ziet maar ook hoort voortdurend de grote zeeschepen de sluis in of uit gaan. Dat is best mooi om te zien maar door het lawaai van de scheepsmotoren en de schroeven we hebben er niet al te best door geslapen.
De volgende dag om negen uur vertrokken , een lange tocht op het Noordoostzeekanaal (Kielerkanaal) op de motor. We wilden het in 1 dag doen. In de loop der dag werd het heel mooi weer en kwam mijn wens uit: al heel lang had ik gezegd: ik wil op het Kielerkanaal varen met warm weer, en met de buiskap naar beneden . Dat is gelukt. Weinig scheepvaartverkeer deze dag, dat hebben we wel eens anders meegemaakt. Om half zes bereikten wij het eind van het kanaal en door de sluis bij Holtenau en om half zeven waren we in de Kielerfjord bij dejacht haven Laboe. De haven was zo vol, dat het moeilijk was om een plekje te vinden. Maar eindelijk dan toch: even proosten met een biertje op deze mooie dag.
Onze vreugde duurdeechter niet lang. Wij hadden een ligplaats vlak bij de ingang van de haven en alle grote zeeschepen voeren er vlak langs. Hierdoor spoelden er enorm grote golven de haven binnen waardoor onze (drijvende) steiger inclusief onze boot hoog opgetild werd en onze boot flinke klappen maakte! Met veel moeite hebben we de lijnen aangehaald en kregen we een extra stootwil tussen het schip en een uitstekend deel van een steigerbalk. We hebben echter niet weten te voorkomen dat we enige schade aan de boot kregen. We baalden verschrikkelijk. Met behulp van mensen die het hadden zien gebeuren de boot weer goed vastgelegd, maar we vertrouwden de plek niet meer waar we lagen en uiteindelijk hebben we het schip ’s avonds om half tien nog verhaald. Op de Tai Pan kregen we koffie met een borreltje om weer een beetje bij te komen. Dit was een vervelend einde aan toch zo’n mooie dag.