Jersey naar Amsterdam

30 augustus, Jersey, Engeland

Jersey is het zuidelijkste Kanaaleiland, het is wat groter dan Guernsey en ook weer met mooie baaien, stranden, bloemen. Vandaag houden wij hier een rustdag het is leuk om een nieuw eiland te verkennen. ’s Morgens eerst wat aangerommeld op de boot en André heeft met Pablo de route voor ons voor de komende dag doorgenomen. Pablo heeft zijn thuishaven in Portsmouth en is hier wat beter bekend met routes, stromingen ed. Zelf gaan ze vandaag al verder om via Catarect naar Cherbourg (Frankrijk) om vervolgens over te steken naar het eiland Wight (Engeland). Wij vinden het leuker om de volgende dag te ankeren bij het eilandje Sark en vandaar uit naar Alderney en dan naar Cherbourg of direct naar Engeland te varen. Hangt allemaal weer af van wind, stromingen. Dus hebben we afscheid genomen van Pablo en zijn vrouw Cheryl, zij gaf ons als afscheid een zak Jersey koekjes.

In de middag hebben wij een mooie wandeling gemaakt en daarna nog inkopen gedaan. Ik heb nog een mooie trui kunnen kopen. ’s Avonds van een heerlijke maar vooral gezellige pubmeal genoten in de plaatselijke pub.


31 augustus, Jersey-Sark-Cherbourg, 64 mijl

Om zeven uur amper daglicht uitgevaren op weg naar Sark. We wilden daar ankeren in een beschutte baai dicht onder een hoge kust. Het was een vaarafstand van ongeveer 13 mijl en het afwisselend zeilen en motorzeilen. Reeds om 11 uur lagen we daar voor anker voor een strand met heel mooi weer. Prachtig natuurlijk maar om daar nu de hele dag en nacht te blijven liggen terwijl we toch graag noordwaarts wilden? Ik opperde het idee om dit als tijstop te gebruiken en zodra als de stroom weer kenterde nog een stuk verder te varen. André dus maar weer stroming en kaarten bestuderen. Conclusie was dat we om half vier weer konden vertrekken maar dat we dan ook wel door konden varen naar Cherbourg hoewel we dat niet helemaal bij daglicht zouden redden. Als dit zou lukken dan hadden we een heel eind noordwaarts in de pocket. We besloten het te proberen maar eerst nog wat uurtjes op de juiste stroming wachten. Het was genieten in het baaitje, ik heb daar ook nog snel gekookt zodat we tijdens het varen geen gedoe zouden hebben en dan een makkelijk broodje konden nemen.

Om half vier anker op richting Cherbourg. Al snel kregen we stroom mee en dan kun je opschieten. Toen we éénmaal in de race van Alderney (zie verslag heenweg) kwamen was het hek van de dam. We waren hier op het hoogtepunt van de stroming, het water kolkte gewoon, vreemde rafelingen in het water, het zag er heel raar uit en we hebben de snelheid gehaald van 12.9 knopen. Uiteraard van het plotterkaartje een foto gemaakt anders worden we niet serieus genomen, zeilerslatijn noemen ze dat dan.

Een half uur voordat we Cherbourg binnen zouden lopen werd het echt donker en dat bemoeilijkte wel de invaart. Ingespannen zoeken naar rode en groene lampjes. Heel moeilijk want de stad op de achtergrond is zo fel verlicht en daarvoor moeten wij de diverse havenlichten herkennen. Maar het is gelukt en na wat gemanoeuvreer kreeg ik de lijntjes vast in de haven van Cherbourg. Een grote afstand vandaag overbrugd. Morgen blijven we hier en gaan we weer opnieuw een route uitzoeken.


1 september, Cherbourg

’s Morgens al vroeg de boot verhaald. We hadden hem de vorige avond zo maar ergens tussen grote boten langszij afgemeerd en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Eerst hebben we nog diesel getankt. Pablo had de vorige avond al op marinetraffic.com uitgelezen dat we ook in Cherbourg waren aangekomen en heeft ons laten weten dat hij er ook was en waar hij lag. We zagen ze dus toch nog een keer. Gezellig, we zijn naast hun boot gaan liggen en verder hebben we die dag wat geluierd, gewandeld en plannen gemaakt.


2 september, Cherbourg – Seaview, Wight, 69 mijl

Vandaag de oversteek naar Engeland richting Wight. Alleen meren we liever niet in een haven af omdat je daar niet altijd uitkunt varen als je dat wilt in verband met de getijde drempels die ervoor liggen. Dus waren we van plan een vrije mooring te zoeken.
Om zeven uur uitgevaren , eerst op de motor, daarna konden we heel mooi en snel zeilen met de stroom mee. We hadden ons al rijk gerekend met zo’n mooie lange overtocht maar kwamen bedrogen uit. Uiteindelijk werd de tweede helft van de trip een barre tocht. De wind draaide en trok aan, regen, de felle stroom ging het laatste stuk tegen staan met daarbij onaangenaam hoge golven. Echt niet fijn meer en zeer vermoeid kwamen we laat aan voor het stadje Seaview waar we een mooringboei hebben opgepikt. We bleven de marifoon uitluisteren want we wisten dat Pablo onderweg was naar Portsmouth, zijn thuishaven. Uiteindelijk hoorden we rond elf uur zijn noodoproep op de marifoon, hij had iets in de schroef, kon geen voortgang meer maken en moest daardoor binnengesleept worden door de reddingsdienst.


3 september, Seaview – Bembridge, 2 mijl

Pablo had ons geadviseerd om dit haventje op Wight binnen te lopen om daar het slechte weer dat voorspeld was te laten passeren. Daarna konden we dan weer verder varen. Bembridge is een gedeeltelijk droogvallend getijdehaventje maar om 12:00 uur stond er genoeg water om binnen te lopen. Het was weekend dus heel druk en er stond inmiddels een harde wind. Moeilijk om af te meren, het lukte ons wel maar een Engelsman die langszij ons wilde had een verkeerde manoeuvre door een windvlaag en hij kwam bijna met zijn anker bij ons naar binnen. Gevolg: ons spatzeil gescheurd. Was niet zo’n ramp we wilden deze al voor de vakantie vervangen maar dat is (gelukkig) niet meer gelukt. De schipper gaf keurig zijn gegevens ed. door maar we zullen er waarschijnlijk geen gebruik van maken. Voor de rest van de tocht hebben we wat ducktape op de scheuren geplakt.

Vandaag hebben we telefonisch met Bob kunnen afspreken dat hij voor dinsdag een vlucht boekt naar Londen en dan verder met de trein of naar Brighton of Eastbourne om aan boord te komen. Gezellig een opstapper mee.

In de middag zijn we met een watertaxi naar het dorpje gegaan en over een 3 km. lange dijk weer teruggelopen naar de haven. Altijd weer leuk om door kleine dorpjes en langs het water te lopen. We hebben die middag nog weer een wandeling naar het strand gemaakt maar het begon te regenen en kletsnat weer terug naar de boot. Dat werd een avondje binnenzitten. Wel hebben we ’s avonds een lekkere borrel genomen op de verjaardag van Ties en Taeke. Jammer dat we er niet bij konden zijn maar we maken het later wel weer goed.


4 september, Bembridge – Langstone, 10 mijl

Er stond vandaag een stevige wind, we wilden niet verder varen maar wel moesten we dit haventje uit anders konden we de dag daarna door de drempel niet op tijd uitvaren. We besloten om weer de mooring bij Seaview te pakken van vrijdagavond maar de wind stond hard en snel werd duidelijk dat het daar teveel schommelde. Weer losgemaakt van de mooringboei en op weg naar een mooringplek op de rivier Langstone op het vasteland, daar was het meer beschut. Het was maar een klein stukje varen naar de monding van de rivier maar we kregen de volle mep stroming tegen. Er was bijna niet tegenin te varen. Eenmaal voorbij de monding was het rustig en verder op de rivier hadden we een prima overnachtingsplek aan een vrije mooring.


5 september, Langstone river – Eastbourne, 58 mijl

Het doel van vandaag was of Brighton of Newhaven om de komst van Bob de volgende dag af te wachten. Deze keer hadden we de stroom mee toen we de rivier weer uitvaarden, maar kregen in en kort na de monding te maken met stroming tegen wind en daardoor bokkige golven. Getver en dat ’s morgensvroeg. Maar het moest en een uurtje later kregen we een betere koers om te bevaren. Van de overkant zagen we nog een zeilboot komen en het bleek een Nederlander te zijn met dezelfde koers als wij. Via de marifoon riep hij ons op om te vragen wat ons geplande eindbestemming was. We bleken hetzelfde te willen maar omdat we inmiddels met een mooi windje en stroom mee behoorlijk snel voeren hebben we de plannen maar meer aangepast. We hebben koers gezet naar het verder gelegen Eastbourne. Toen de wind wat wegzakte hebben we de gennaker gezet. Toen we deze er goed en wel hadden opstaan ging de wind er helemaal uit. Dus verder op de motor.

We hoorden opeens weer een bekend onaangenaam geluid en ja hoor : de lagerbus van het roerlager weer los net als op de heenweg. Dit was zo’n tegenvaller. We hadden er beiden zo’n groot vertrouwen in dat het destijds in Lezardrieux goed gemaakt was. Maar de golven van vanmorgen heeft hij blijkbaar niet kunnen doorstaan. We weten dat we zonder noemenswaardige problemen kunnen doorvaren maar toch…
Even later bemerk ik dat de ook WC niet goed afpompte en daardoor nagenoeg onbruikbaar werd. Dat was voor ons het bekende druppeltje. Een “boot kater” hadden we inmiddels.
Om ongeveer vijf uur lagen we in de sluis van Eastbourne en kregen we een plekje in de haven aangewezen. Daar zijn we direct begonnen om de WC te repareren, het lukte allemaal niet. Waarschijnlijk zat het probleem in een versleten klepje. Net nu we een opstapper aan boord krijgen beginnen de problemen. Teleurgesteld en moe naar bed gegaan. Morgen kijken we er misschien wat frisser tegenaan.


7 september, Eastbourne

Op tijd opgestaan en André is eens gaan vragen bij de havenmeester of een muntje konden krijgen voor de installatie waar we de vuilwatertank konden afpompen omdat de oorzaak van de WC problemen ook een verstopte vuilwatertank zou kunnen zijn. Dat afpompen kon, het kostte alleen 45 pond! In Nederland kost dit vaak niets of soms een paar euro. Dit deden we dus niet en gelukkig maar want de vuilwatertank bleek niet verstopt. André kon een nieuw kleppensetje voor de pomp kopen bij een watersportwinkel en het toilet werkte even later weer als vanouds. We werden weer wat vrolijker. André heeft de verzekering ingelicht over de losse roerlagerbus, dat is dus ook gemeld. Met rustig weer was het geen probleem om door te varen naar Nederland ook volgens de expert van de verzekeraar. In Nederland dan de zaak maar definitief(?) laten repareren.
Inmiddels heb ik de boot eens goed opgeruimd en geschoond. De slaapplek in de punt van de boot voor Bob is klaar. Als je al meer dan drie maanden samen onderweg bent dan worden er nog wel wat spullen zo in de punt weggelegd. Nu ziet het er weer allemaal netjes uit. Snel gedoucht en boodschappen doen en gelijk naar de bus om Bob af te halen die inmiddels onderweg was vanaf Londen. Allemaal gelukt en we hebben een gezellige avond gehad met ons drieën. Leuk dat we onze verhalen nu kwijt konden.


7 september, Eastbourne – Dover, 45 mijl

Om tien uur weer de sluis in en op weg naar Dover. Het is prachtig weer maar geen wind. Dus op de motor naar Dover, de zee was helemaal vlak en we hebben heel veel bruinvissen gezien vaak heel dicht bij de boot. Om vijf uur ’s middags liepen we Dover binnen, eerst via de marifoon aanmelden en met toestemming kun je naar binnen. Natuurlijk moesten we in Dover nog de echte fish and chips proberen om daarna in de pub van heerlijke ale en guinness te genieten.


8 september, Dover – Duinkerken, 45 mijl

De elkaar soms nogal tegensprekende weerberichten zijn uitgebreid bestudeerd. De beste optie was om over te steken richting Calais en dan af te buigen naar Duinkerken (Frankrijk) en dan langs de Belgische kust terug.
Om half twaalf zijn we vertrokken, een visser die de haven inkwam seinde naar ons dat er hoge golven stonden. Nu is dat wel vaker zo bij de ingang van een haven dus we dachten: bedankt voor de melding, en we zijn nu voorbereid. Maar we hebben het geweten. Wat een mooie rustige zeiltocht zou worden als je de weerberichten mocht geloven is uitgelopen op een zeer barre tocht. Hoge, hoge golven wel drie meter hoog van de zijkant en ook de stroming van de zijkant. Daarbij moesten we de drukke shipping lane tussen Dover en Calais oversteken. Veel snelle veerboten kwamen er langs. Het was bar en boos, er kwam veel water binnen en tot twee keer toe liep er een golf naar binnen. Het spoot ook onder de buiskap door. André stond aangelijnd zelf te sturen. Bob en ik onder de buiskap maar we werden daar ook tot op de onderbroek nat door al het zeewater dat binnenliep. Gauw een schotje voor de ingang van de kajuit gezet. Ik vond dit niet leuk maar je moet door. Dré gaf aan dat de boot wel prima te houden was, gelukkig maar. Nadat we de shipping lane gepasseerd waren konden we de koers wijzigen en nu kwamen de golven en stroming van achteren. Het varen ging nu een stuk rustiger en de snelheid liep behoorlijk op. We hadden alleen het fokje op en we hebben daarop een topsnelheid gehaald van 12.2 knopen. We zijn in een recordtempo naar Duinkerken gevaren en ik was heel blij dat we de lijntjes vast konden leggen. Dit vroeg om een stevige aanlegborrel. Het gebeurt niet vaak maar nu zat de weersvoorspelling er helemaal naast. Als we dit van te voren hadden geweten dan waren we niet uitgevaren.


9 september, Duinkerken – Blankenberge, 33 mijl

We gaan vandaag toch maar door. De voorspellingen zijn zodanig dat het mooi weer blijft maar wel weinig wind. Dan maar op de motor, het is niet anders. Als je blijft wachten op meer wind dan kan het ook wel weer teveel worden. Nu genieten van het mooie weer.

Om elf uur uitgevaren en wederom een mooie tocht. Nu zagen we onderweg veel zeehonden. Met dit rustige weer en varen op de motor is het heerlijk lezen in het zonnetje. De twee mannen redden het wel samen. Door de gladde zee kun je ook de visboeitjes op tijd opmerken die in je vaarwater liggen. Trouwens er zijn hier lang zoveel niet als in Frankrijk. Maar ja, één is genoeg om in de problemen te komen.

Om acht uur ’s avonds afgemeerd aan een langsteiger in Blankenberge. De havenmeester was al weg en vanaf een terras bij het havengebouw werd de code van de poort en toiletgebouw geroepen. Prima, op de heenweg waren we hier ook al. We redden ons wel. Nog even een hapje gegeten in het dorp en dan te kooi.


10 september, Blankenberge – Scheveningen, 66 mijl

Om half negen uitgevaren, er was nog steeds geen havenmeester dus dat was goedkoop liggen. Hoewel de stroom en douches moest je zelf met muntjes betalen dus alleen voor het vastmaken van de lijntjes hebben we niet betaald.

De bedoeling was om vandaag de helft van de afstand naar Scheveningen te varen. De eerste uurtjes hebben we kunnen zeilen wel in langzaam tempo maar de wind ging er daarna helemaal uit.
Zo gauw we de Nederlandse grens hadden bereikt de kids gebeld. Ze waren verbaasd dat we nu al zo ver gekomen waren. Wij ook.

Inmiddels waren André en Bob de zeekaarten aan het bestuderen om te kijken wat nu handig was om naar toe te varen. Werd het Roompot of werd het Stellendam. Het zou Stellendam worden maar na verdere bestuderingen werd het ineens Scheveningen. Stellendam was een eind om en de volgende dag zou het weer motorvaren worden. Doorvaren naar Scheveningen betekende wel dat we in het donker aankwamen maar we waren alle drie bekend met deze haven dus dat moest lukken.

Vandaag hadden we zeehonden en bruinvissen rondom de Rondo. We hebben niet te klagen. Om half tien kwamen we in het donker aan. Wel even turen naar de juiste lichtjes bij de ingang. Eenmaal door de pier doemde er ineens een zeilboot op die ons tegemoet kwam zonder verlichting. Malloot. Was wel even schrikken in de haven: bom- en bomvol. De passantenhaven ging niet meer lukken en we hebben daarom brutaalweg een lege ligbox ingenomen. Mocht de eigenaar nog komen vannacht dan moesten we maar verhalen. Voorlopig lagen we en heb ik snel een Spaanse chorizo maaltijdsoep gemaakt. Heerlijk met een wijntje en dan naar bed. Morgen blijven we hier liggen.


11 september, Scheveningen

Een ontspannen dagje op Nederlandse bodem. We hebben ons bij de havenmeester gemeld en hij vroeg ons één plek op te schuiven, Bob was intussen naar de supermarkt gegaan dus hebben André en ik de boot verhaald. Vandaag hebben we heerlijk gewandeld naar de boulevard en daar een biertje gedronken op een terras aan zee. We willen de zee blijven zien hoor.
We hebben die avond nog lekker gegeten bij een groot en zeer druk visrestaurant. Grote porties vis kreeg je, we konden het amper op. We zagen veel mensen die hun restant eten gingen inpakken in folie en zakjes om het mee te nemen naar huis. Dat was daar heel gewoon en in ieder geval beter dan weggooien.


12 september, Scheveningen – Amsterdam, 39 mijl

Om half elf uitgevaren op de motor. Voor ons zo langzamerhand de gewoonste zaak van de wereld om als motorboot te fungeren. De heren zaten buiten op te letten en te kletsen en ik ben binnen gaan werken aan het verslag. Bob zou onderweg pannenkoeken bakken maar het was werkelijk te heet om dit te doen dus dat houden we nog van hem tegoed. Dit was de laatste dag dat Bob aan boord was. Toen we afgemeerd waren in Amsterdam Marina om half zes hebben we direct Bob naar het veerpontje gebracht die hem naar het centraal station bracht vanwaar uit hij met de trein naar huis kon. We hebben het gezellig gehad met ons drieën.
Weer geen havenmeester te bekennen en morgen komt hij pas om negen uur. Daar wachten we niet op. Dit is een nieuwe haven, zeer luxe met prachtig sanitair zelfs met ligbaden.
Nog geen twee uur later stond Lianne voor onze neus. Zij had gewerkt in Amersfoort en kon het niet laten om een kleine omweg te maken om ons even te zien. Hier waren we natuurlijk erg gelukkig mee.

We hadden besloten om nu verder te gaan via de staande mastroute door Noord-Holland om dan in Alkmaar een ligplaats te gaan zoeken. Dan kunnen we op de vouwfiets heen en weer naar Bergen waar Lianne met Lodewijk en de kids wonen. Van haar hoorden we dat Sander de volgende dag ook zou komen dus hadden we sneller dan gedacht ons gezinnetje bij elkaar.
Wij vonden dat niet erg!