Bergen naar Forsevik

20 juli Bergen

Vandaag weer gearriveerd in Bergen na 12 dagen Nederland. We hebben het fijn gehad thuis. Lianne en Lodewijk hadden gevraagd wat we wilden doen in Nederland. Ons antwoord daarop was: zoveel mogelijk de kids en de drie kleinkinderen zien. Nu dat hebben ze in hun oren geknoopt. Het plan lag klaar. Lianne heeft ons samen met Kaatje afgehaald van Schiphol, hartstikke leuk, vervolgens naar hun huis. Daar hebben we op een luchtbed in de huiskamer geslapen samen met een lief, klein (schreeuwend) jongetje. De volgende dag zijn André en ik in de auto van Lianne naar Almelo gereden en kregen we de drie kleinkinderen mee. Sander stond ons thuis op te wachten. We hebben een geweldige week thuis gehad, erg druk, zéér vermoeiend, vele nachtvoedingen en ontelbare poepluiers. Maar dat gaf niets, we deden het met liefde. De kindjes zijn 10 dagen bij ons geweest, gelukkig kwam Lianne na een paar dagen ook en hebben we leuke dingen met zijn allen kunnen doen, naar het zwembad, naar de Waarbeek en wandelen, fietsen.
Op zaterdag nog met de vrienden samen gegeten en geborreld en zondag weer het huis opgeruimd en klaargemaakt voor 2 maanden leegstaan.

Maandagmorgen om half vijf kwam Sander naar ons toe, hij heeft ons naar Schiphol gebracht. De vlucht ging voorspoedig en om elf uur waren we alweer op onze boot in Bergen. De boot heeft op een onbewaakte haven gelegen en we waren wel een beetje benieuwd hoe hij er bij lag. Allemaal goed gegaan met de boot, de boel even luchten en we pakten de draad zo weer op. Boodschappen doen, wandelen etc. Bij de haven in Bergen lag nog een Dehler, het bleek een Hollander en ook van Marina Makkum én Dehler clublid. Hun boot leek onbewoond dus waarschijnlijk ook naar Holland.


21 juli, Fitjar, 35 mijl

We gaan langzamerhand wat naar het zuiden afzakken. Sander, Lianne en Kaatje komen straks een paar dagen bij ons om mee te varen. Ze landen 30 juli in Stavanger en dan moeten we natuurlijk daar ook liggen. We zijn om half tien vertrokken en zoals we het gewend zijn van Bergen: in stromende regen. Bij aanvang van de vaartocht geen wind, wel veel regen, na een uur of twee klaart het wat op en komt er wind, uiteraard tegen. Wat we ook proberen, zeilen lukt niet. Wel motorzeilen nou ja, dan komen we er ook wel.
Om half vijf waren we in het kleine plaatsje Fitjar en hebben we met veel moeite een plekje gevonden. Het haventje was vrij vol, de Noren hebben nu zelf blijkbaar ook vakantie. Later op de avond kwam er nog een Noorse zeilboot binnen die maar geen plek kon vinden. André riep hem en bood hem aan om tegen ons aan te komen liggen. Daar waren ze blij mee. Een uurtje later kwamen ze 2 blikjes bier brengen omdat André zo vriendelijk was geweest. Dit bier hadden ze op hun zeilvakantie gekocht op de Shetlands.

Met deze langere zeildagen ondernemen we verder niet zo veel, hoeft ook niet altijd.
André is uit Nederland teruggekomen met een flinke kou waardoor zijn stem even niet aanwezig was. Nu zeg ik vaak: André doe eens wat rustiger, maar dit is niet leuk hoor zo’n stille André. Ik weet niet goed hoe hier mee om te gaan. Ik geef hem maar veel dropjes en Strepsils.


22 juli, Espevaer, 25 mijl

Wij vragen vaak aan Noren in de haven of ze nog leuke haventjes kennen. Zo ook gisteren en er werd gezegd: Espevaer, een klein visserseiland. Dat werd dus ons doel. Om tien uur vertrokken, wilden eerst diesel tanken bij een automaat, maar zowel pinpas als creditkaart lukte niet. Dan maar niet, de tank is nog niet helemaal leeg. We hebben een zeilboot moet dus zonder kunnen.
Eerst een uurtje op de motor en daarna werd het echt zeilen. Een heerlijke zeildag gehad. De laatste uurtjes kruisen en toen we het zat waren nog even het laatste stukje op de motor.

Espevaer was inderdaad klein en we konden geen afmeerplekje vinden in het haventje. We voeren een beetje besluiteloos rond, André zag opeens een plek aan een steiger behorende bij een woonhuis. De bewoner liep net rond bij de steiger en André heeft gevraagd of we daar mochten liggen. Prima, geen probleem, het paste precies zo tussen wat kleine vissesbootjes in. We mochten zo lang blijven liggen als we wilden. Eenmaal goed vastgelegd keken we om ons heen, het was toch een leuk plekje. Espevaer is een klein eiland omgeven door heel veel kleine rotseilandjes. Ongeveer 80 inwoners en in de winter ca. 17 voornamelijk oudere mensen. Er is wel een supermarktje en overdag vaart er een veerboot heen en weer naar een ander eiland van waaruit je het vasteland kunt bereiken. Dit eiland is autovrij, maar er valt ook niet veel te rijden.

’s Avonds kwam er een buurman een praatje maken met André, hij was hier geboren en zijn moeder woonde er nog steeds. In de vakanties kwam hij dan ook hier naartoe. Hij bood André aan om de volgende dag met zijn snelle motorboot de omgeving te verkennen. Dit nam Dré natuurlijk aan. Gaaf.


23 juli, Espevaer

Tijdens de koffie kwam de buurman (genaamd Torval) Dré al ophalen, even later kwam André terug of ik ook mee wilde, zijn vrouw ging ook mee. Natuurlijk. Hij liet ons eerst rustig varend het eilandje met zijn vele “kruip en sluip door” routes zien en vertelde wat wetenswaardigheden. Toen we door het eiland waren zei hij dat hij gas ging geven en ons dan verderop wat mooie stukjes zou laten zien. Dat hebben we geweten, snoeihard gingen we, juist datgene waar we altijd van balen als zo’n snelle boot langs je zeilboot vaart. Maar nu was het wel leuk. Hij kende de omgeving als z’n broekzak, keihard door nauwe stukjes tussen de rotswanden, lekker stoer doen maar wij gaven geen krimp. Als er wat te vertellen viel dan voer hij heel rustig. We hebben ook nog gezocht naar adelaars, hij wist een nest, maar we hebben alleen één hoog in de lucht zien vliegen.
Aan het einde van de boottrip moest hij nog zijn eerder uitgezette krabbenkooien binnenhalen. drie kooien uitgezet en de vangst was elf krabben. Was blijkbaar niet veel, pech gehad. Eenmaal weer terug hebben we hem vriendelijk bedankt en aangeboden samen een biertje te drinken, zo zie en hoor je weer veel meer over het eilandje. Hij bood ook nog aan dat we bij hem ons elektriciteitssnoer konden aansluiten. Nou graag.

In de middag zijn we nog gaan wandelen, we zagen onderweg dat er vanuit een vissersboot verse garnalen werden verkocht, een lange rij ervoor. Dus wij ook in de rij. En precies toen we aan de beurt waren zei hij dat hij stopte en dat ze weggingen. Waarom werd me niet duidelijk. Ik baalde goed. Maar kon er niets aan doen. Bij het weglopen keek ik nog eens om en zag toen dat een andere man (niet in de rij) een zak garnalen toegeschoven kreeg. Dit schoot me in het verkeerde keelgat. Ik terug en in mijn beste Engels heb ik geroepen dat ik uit Holland kwam, dat ik Noorse garnalen wilde kopen en dat ik lang in de rij had gestaan en dat ik nu niets had en hij wel wat kreeg. Die man keek me aan!! Snapte er niets van maar het resultaat was dat ik een flinke zak garnalen kreeg en nog gratis ook. André had van het hele tumult niets meegekregen en keek stomverbaasd toen ik toch met een zak garnalen aan kwam. Wat hebben we later gesmuld.
De wandeling hebben we afgemaakt door omhoog via de rotsen te klimmen naar een mooi uitzichtspunt over Espevaer, kleine rotseilandjes en de zee. Weer terug bij de boot zijn er steeds gesprekjes met plaatselijke bewoners. We worden hier ook: de Hollanders genoemd. Onze “huisbaas” gaf aan dat we bij hem gewoon water konden tanken, het is allemaal zo vriendelijk hier.

24 juli: Espevaer

Vandaag willen we een lange wandeling maken over het eiland. De paden staan goed aangegeven met rode verf op de rotsen. Wederom klauteren maar heerlijk. Uiteraard boven op de hoogste rots weer een postbusje met een aantekenboekje. Ook daarin weer geschreven. Op de terugweg naar het zogenaamde Hummerpark gegaan waar een buurman van onze ligplaats de boel beheert. Het is een klein museum over de vroegere kreeftenvangst op het eiland. Er was een groot overdekt bassin met daarin allemaal kreeften en veel andere soorten vissen. De buurman nam ons mee op een gammel vlotje en al trekkend langs touwen aan het lage plafond ging hij het hele bassin rond waarbij hij diverse kreeften en vissen met een lamp aanwees en daarbij veel vertelde. Omdat hij nagenoeg geen Engels kende hebben we van de uitleg praktisch niets begrepen.
Erbij was ook een klein rommelmarktje waar we een klein keramisch kacheltje zagen staan voor weinig. We hebben hem even getest en gekocht. Heel handig zo’n kleintje erbij. Wie weet hoe koud het nog wordt.


25 juli, Rovaer, 10 mijl

We gaan hier weg omdat we ook nog naar Rovaer willen; wel jammer we vinden het beiden hier op Espevaer erg mooi, zoveel aanspraak en zo vriendelijk. De huisbaas en Torval krijgen Nederlandse biertjes van ons als dank (sorry Sander en Lianne, jullie weer wat minder drinken).

Rovaer is vlakbij en ook een heel klein eilandje in zee en we hebben van velen gehoord dat het leuk is. Het ligt op de route naar Stavanger dus we gaan. We moeten de Sletta op, een berucht stukje zee maar het is goed te doen, we hebben heerlijk gezeild, hoewel tijdens die tien mijl begonnen we met windkracht drie en eindigden we met zes. We waren er snel en vonden een beschutte ligplaats en dat was maar goed ook. Morgen gaat de wind heel hard blazen en we blijven hier dus. Het is weer een heel klein visserseilandje daar houden we wel van.


26 juli, Rovaer

De weersvoorspellingen kwamen uit, zeer harde wind, regenen vanmorgen. Heerlijk uitgeslapen. Daarna een was gedraaid en een lange wandeling (klauteren op de rotsen) gemaakt. De wandeling viel een beetje tegen, de route werd zeer slecht aangegeven, het bleek ook te veel klauteren op de rotsen te zijn. Ik ben diverse keren uitgegleden en André rolde zowaar helemaal op de grond. We besloten om de weg naar het dorpje op te zoeken en ons een lekker biertje te gunnen. Nog lekker gelezen en aangerommeld. Morgen weer verder.


27 juli, Foresvik op het eiland Bokna. 20 mijl

Dit eilandje ligt halverwege Stavanger, het is echt ongelooflijk na de snoeiharde wind van gisteren is het nu windstil en mooi weer. Niet zeilen dus maar wel lekker in het zonnetje varen. Er is genoeg te zien onderweg, ook een groep bruinvissen dichtbij de boot gezien,het blijft leuk om ze te volgen.
Om tien uur vertrokken en om half twee lagen we al vast. Forsevik is een klein vissersplaatsje. We hebben een ligplaats van de plaatselijke supermarkt. Dieseltank in de buurt, maar weer proberen of onze pinpas hier wel werkt. En warempel het lukt. Bij de supermarkt hebben we flink inkopen gedaan, vanaf donderdag is onze bemanning verdubbeld en Kaatje houdt ook van veel eten. Dus er moet wat in de koelkast liggen. Al een week geen vis meer gegeten, André ging vanaf de steiger vissen en ik ben maar eens gaan stofzuigen. Heel af en toe met de boot toch gereinigd worden. Tegen etenstijd kwam André met een maaltje makreel aan en na het eten ging hij direct weer vissen. Hij vindt dat leuk en misschien kan ik het invriezen zodat we donderdag met de kids kunnen barbecueën.
Morgen willen we naar Lindoy daar zijn we drie jaar geleden ook geweest. Het ligt dicht bij Stavanger, een onbewoond eilandje, geen stroom geen water maar wel een mooi stekkie.