Jondal naar Bakkasund

Van Jondal naar Bakkasund


25 juni, Jondal

Vandaag hadden we een bijkomdag. Dacht ik. André trommelt me uit bed met de mededeling dat het al half tien is, hij bleek al gedoucht te hebben. Ik was in diepe rust en heb van al dat lawaai niets meegekregen. Ik “sprong” dus uit bed en net op dat moment ontdekt André dat hij verkeerd op het horloge heeft gekeken, het was twee uur vroeger. Heerlijk zo’n mannetje.
Vandaag was weer zo’n regendag, nou ja we hoeven helemaal niets, wel wat gewandeld. Deze avond hebben we op gepaste wijze (met een glas wijn) afscheid van Jens genomen. Hij gaat vanaf hier weer zuidelijker dus waarschijnlijk zien we hem niet weer. We houden contact met elkaar via de mail.


26 juni, Norheimsund

Wij besloten Norheimsund aan te doen, het is maar 8 mijl verderop, weinig wind dus op de motor maar het was wel prachtig weer. Norheimsund is een klein stadje in een uitloper van de fjord en als je in het haventje ligt heb je een prachtig uitzicht rondom en zelfs op de Folgafonna gletsjer. Eerst hebben we een opticien gezocht, van twee brillen waren mijn neussteuntjes kapot en ze verhielpen dat hier kosteloos. Daarna besloten we om een bezienswaardigheid te bezoeken. Op een half uur wandelen vanaf de haven stort de waterval Steindalsfossen zich van een loodrechte rotswand af. Bijzonder leuk is dat je via een gangpad er achter langs kunt lopen. Een machtig gezicht en gehoor dat kletterende water. Er waren wat toeristische shops bij natuurlijk, veel leuks maar we hebben niets gekocht. Wel konden we niet zomaar een ijstentje voorbijlopen en onder het genot van een heerlijk softijsje zijn we teruggewandeld.

We lagen in de haven te midden van gigantische motorjachten. Allemaal Noorse vlaggen. Toch hoorde ik Engels praten op de gigaboot (50 voet motorjacht) naast ons. We raakten in gesprek, de boot mochten ze lenen voor de vakantie van een vriend. Niet gek hoor. We hebben gezellig met elkaar gekletst. Hij gaf aan dat hij voor ons wel een gratis plek had in Stavanger om onze boot achter te laten tijdens ons verblijf in Nederland. Jammer, we hadden de vlucht vanuit Bergen al geregeld en ook al een ligplaats gereserveerd (en betaald) bij een haven. We kregen ook hun password voor hun privé router zodat we wifi hadden. Alles prima voor elkaar hier.


27 juni, Norheimsund

Vandaag gingen we weer een bergwandeling maken. Het was er lekker weer voor. Vanaf de haven een zeer lange weg omhoog, we kwamen na enige tijd aan bij een ski(langlauf)centrum met een traject aan langlaufloipes nu uiteraard zonder sneeuw maar wel met een soort asfaltwegen. We hebben daar vele sporters fanatiek zien oefenen op rol ski’s en met skistokken. Bij de steile wandeling omhoog kregen wij het ook steeds warmer, de laagjes kleding gingen één voor één uit. Op een mooi bergwei met meertje hebben we onze meegebrachte koffie gedronken en dan maar weer verder omhoog. Wat steil, wat sjouwen maar we werden beloond: de sneeuwgrens bereikt. Wauw, dat was even leuk, sneeuw voelen, sneeuwbal gooien natuurlijk. We hebben daar ons broodje gegeten en het laatste restje koffie opgedronken. En maar weer terug naar de haven.
Het was nog een zeer lange wandeling terug, we waren ook behoorlijk gestegen. Met dalen belast je je knieën behoorlijk en André heeft daarom gebruikt gemaakt van zijn wandelstokken. Eenmaal weer op de boot waren we van mening dat we een koud pilsje hadden verdiend.


28 juni, Norheimsund

De taken werden vanmorgen verdeeld. André wilde graag naar het scheepvaartmuseum en ik vond dat het voor mij een wasdag moest zijn. Het was weliswaar zondag maar och, dan wil de was ook wel schoon worden. In de middag nog samen een kleine wandeling gemaakt. André had steeds gezien dat er gevist werd vanaf de steiger dus dat moest hij ook proberen en met resultaat hoor. Eén hele grote kabeljauw, een wat kleinere en een paar haringen. Ik heb hem gevraagd of hij wilde stoppen want er kon niets meer in de koelkast.
Zwager Chris vroeg via de chat van Wordfeud of ik maar wat vis wilde opsturen. Mooi niet, hij komt maar hier, ze mogen meevaren en meevissen. Wel drank meenemen natuurlijk.


29 juni, Norheimsund naar Skipavagen, baai op het eiland Anuglo,35 mijl

We willen de Hardangerfjord weer geleidelijk aan gaan verlaten. Nog twee of drie keer ergens aanleggen en een dag blijven liggen voor een wandeling. Op 7 juli moeten we in Bergen zijn om onze boot daar te parkeren voor twee weken.

Bij het uitvaren regent het flink, geen zuchtje wind en ook geen uitzicht. Jammer, het is zo mooi hier. We hadden verderop een leuk haventje uitgezocht, dachten we, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat het niet prettig liggen was. Veel binnenlopende golven door het in- en uitvaren van de veerboot. We besluiten om verder te varen op zoek naar een baai.
Onderweg zien we nog twee grote zeearenden waarvan er één op zijn nest ging zitten. Als je die zo dichtbij ziet vliegen dan zie je pas dat het gigantische grote vogels zijn.

Twee uur later een mooi verlaten baaitje gevonden en we proberen om ons daar te nestelen. Omdat er uiteraard geen steigers zijn en ook te weinig ruimte om alleen aan het vooranker te liggen moeten we de boot zowel aan de voorkant als aan de achterkant ergens aan vastmaken. Aan de achterkant leggen we dan de boot aan het hekanker en de voorkant met een lijn naar de oever.
Het hekanker moest eerst uit, het was een kleine baai en niet veel ruimte en diepte om te manoeuvreren. Als het hekanker gedropt is vaart André langzaam, onder het uitvieren van de ankerlijn, naar een rotspunt terwijl ik voor op de punt van de boot sta alwaar ik moet proberen om van de voorkant van de boot op de rots te komen om daar de lijn te bevestigen. De boot is dan voor en achter strak vastgelegd en kan dan niet gaan draaien in de baai. Maar…. het gaat mis. Bij mijn afstap vanaf de voorpunt van de boot op de rots glijd ik uit, het is blijkbaar eb en de rots is spek- en spekglad, ik zak in het water maar weet me vast te houden aan zeewier dat aan de rots hangt. Vanuit deze positie moet ik omhoog zien te komen wat me in eerste instantie niet lukt, iedere keer hang ik weer tot aan mijn knieën in dat koude water. André weet niet waar ik ben, vanuit zijn positie achter het stuurwiel hoort hij me wel schreeuwen maar ziet me niet. Toen hij voor op de boot kwam kijken, ontschoot hem wel een klein lachje, maar hij kon me niet helpen omdat hij niet bij me kon komen. Uiteindelijk wist ik toch omhoog te komen, steeds mijn handen verleggend en vastgrijpend aan scherpe rotspuntjes. Positief was dat ik de lijn nog steeds in mijn hand had en dus de boot alsnog kon vastleggen. Het volgende probleem diende zich al aan: hoe kwam ik weer op de boot. De rots was zo glad dat ik me eigenlijk niet kon bewegen daar. Uiteindelijk heeft André me met de rubberboot van de rots afgehaald. Wat baalde ik dat mijn nieuwe, leren zeillaarzen in het zoute water hadden gelegen en André, in de wetenschap dat het goed was afgelopen, had me toch een lol en ik later natuurlijk ook.
Weer voorzien van warme droge kleren en lekker portje om bij te komen was het tijd om rond te kijken en te genieten van de prachtige baai. Vanaf het moment dat we hier waren gaan liggen was het weer opgeknapt en werd het zonnig. We hebben de barbecue aan gestoken en dikke moten vis gegrild.


30 juni,Skipavagen naar Heroysund, 10 mijl

Wakker geworden met mooi weer en dan in een baai liggen, helemaal alleen. Korte broek aan en niet eerst de kachel zoals we dat al twee maanden doen.
We hadden geen plan, we keken naar het weer om te besluiten of we bleven of verder gingen. Dré gaat, met behulp van het rubberbootje, de buitenkant van de boot schoonmaken, nogal veel zwart van aanlegplekken met autobanden. Ik installeer me in het zonnetje met mijn iPad om te lezen. Het was even wennen om geen leesboeken mee te nemen maar omdat ik lid van de bibliotheek ben kan ik iedere vier weken 10 e-books downloaden. Ideaal. Steeds voldoende leesvoorraad.

In de middag betrok het weer en we besloten om naar Heroysund te varen, een klein haventje vier mijl verderop. We hadden in de boeken gezien dat je vandaar uit een mooie bergwandeling kon maken.
Daar aangekomen gelijk maar de supermarkt gaan zoeken om de voorraden aan te vullen. Een aardige Noorse meneer in de haven vertelt ons echter dat dat daar niet ging lukken. Voor de boodschappen moesten we naar een dorp verderop en dat was te ver om te wandelen en te bergachtig om dat op de vouwfiets te doen. Was niet zo’n ramp ik heb altijd noodvoer bij me. We zijn wel gaan wandelen, daar kwam de Noorse meneer weer aan nu met de auto. Zijn vrouw had hem gezegd dat hij ons naar de supermarkt moest rijden en wachten tot we klaar waren. Zo gezegd, zo gedaan, wij mee in de auto. Ongelooflijk hoe vriendelijk de Noren zijn.
Daarna ging André nog even vanaf de boot vissen en ving in no time drie makrelen.

Na de afwas van het avondeten miste ik André, ineens hoorde ik hem om hulp roepen, hij stond alweer te vissen en had een zeer grote vis eraan en die was veel te zwaar om aan boord te tillen met de hengel. Schepnet gezocht maar ik kreeg het niet voor elkaar om die grote vis in het net te krijgen, bovendien is dat ook niets voor mij, dat gespartel. Een Noorse buurman van een boot aan de andere kant van de steiger schoot te hulp. Het was een hele grote pollak, familie van de kabeljauw. Werk aan de winkel voor André, schoonmaken , fileren en het was al laat in de avond.

We zagen even later in de verte in de fjord een groot cruiseschip zeer rustig langsvaren. Toch is het dan opletten geblazen op de binnenlopende golven die het schip kan veroorzaken. Dat duurt altijd wel een tijd voordat ze bij je zijn. Ik was binnen en het schip allang vergeten totdat André, die buiten was, mij riep dat ik binnen op moest letten omdat er golven aankwamen. Dré had al samen met de Noorse buurman extra fenders aan onze boot gehangen. Na eerst een paar kleinere golven waren daar opeens onverwacht een aantal enorme golven die ons schip heel hoog optilden tot boven de steiger. De golven sloegen over de steiger heen en kwakten onze Rondo tegen en op de steiger. André stond op de steiger en probeerde in een reactie onze boot tegen te houden maar met zo’n geweld is dat niet mogelijk en was nog gevaarlijk ook nog. Hij kwam echt nog in de problemen omdat hij aan de boot hing en de boot zich op de grote golven soms een stuk verwijderde van de steiger waarna hij er weer tegen aan geslagen werd. De fenders hielden niets tegen omdat het schip zover omhoog was gekomen dat de fenders ver boven de steiger uitkwamen.
Intussen was ik in de boot, dit gebeurde allemaal zo snel, ik heb er niets van gezien. Gegrepen wat ik grijpen kon want van alles vloog me om de oren, de koffiekan, de waterkoker, kopjes, boeken, mijn glas wijn(zonde), kastjes vlogen open. Wat een chaos. Dit alles gebeurt in zo’n kort tijdsbestek, je handelt maar beseft het niet. Meteen hierna riep André dat ik alle vloerluiken moest openen om te kijken of er water binnenstroomde. Hij was bang dat we lek waren geraakt doordat de boot zo hard tegen de (betonnen) steiger was geslagen. Gelukkig zag ik niets, we hebben dat later nog regelmatig gecontroleerd, maar zijn met de schrik en puinhoop vrij gekomen. Ook aan de buitenkant van de boot konden we, behalve wat afgeschraapte anti-fouling, geen schade ontdekken.

We wilden hier niet blijven liggen omdat er ’s nachts misschien nog wel meer grote schepen langs zouden kunnen komen. Het was wel elf uur ’s avonds maar de Noorse buren, waarvan hun grote motorboot aan de andere kant van de steiger lag, boden aan om onze boot tegen hun boot aan te leggen. Dat hebben we gedaan, aan deze kant van de steiger had je veel minder last van de golven.


1 juli, Heroysund naar Husness

Vanmorgen zijn onze Noorse buren vertrokken en konden we zelf op deze veilige plek (dachten we) aan de steiger vastmaken. We hebben ons klaargemaakt voor een bergwandeling. Boot afgesloten, koffie, broodjes mee en mooi weer. We zagen in de verte nog een passagiersschip langs varen en gewaarschuwd door de vorige avond besloten we om even te wachten en te kijken of er nog grote golven kwamen. Dat duurt echt lang, maar ze kwamen toch, heftig genoeg voor ons om te besluiten om onmiddellijk van dit mooie plekje weg te gaan. Bergschoenen weer uit, lijnen los en op naar de volgende haven, 8 mijl verder.

Werd een hele mooie dag, warm. Husness was een iets grotere marina als wat wij gewend waren, was ook al eens uitgeroepen tot marina van het jaar. Het was er druk maar niet onaangenaam. Je kon er fietsen pakken, dat hebben we natuurlijk gedaan en ook nog heerlijk gewandeld. Maar niet de bergwandeling die we voornemens waren om te doen, maar we waren blij dat we veilig in deze haven lagen.


2 juli, Husness naar Bekkjarvik, 13 mijl

We varen kleine stukjes in de richting van Bergen. Bekkjarvik, een heel klein maar leuk haventje wel heel druk met een groot shoppingcentrum. Wat een tegenstellingen dicht bij elkaar. Het was mooi, warm weer, we hebben geluierd en her en der gesprekken gevoerd. Lekker ontspannen, lui dagje van gemaakt. Om zes uur, precies volgens de voorspelling, begon het te regenen en is het mooie weer voorbij. We blijven positief, het kan toch mooi weer zijn in Noorwegen het komt vast wel terug.


3 juli, Bekkjarvik naar Bakkasund

Weer een heel klein stukje varen in de richting van Bergen. Hier willen we het weekend blijven. In het weekend vanaf vrijdag stromen de haventjes vaak vol met motorbootjes. De Noren komen veelal uit Bergen om hier hun weekenden te verblijven. Als je dan niet op tijd bent dan heb je geen ligplaats meer. Bakkasund is weer zo’n klein gemoedelijk haventje, de mensen komen je helpen met aanleggen, steeds een praatje maken. De supermarkt op 30 meter voor de boot. Jammer is dat de temperatuur opeens zo gedaald is.
(Voorlopig even het laatste verslag ivm. ons verblijf in Nederland, eind juli meld ik me weer).