Leirvik naar Lysevagen

10 juni, Leirvik

Het had de hele nacht al geregend en dat bleef de hele morgen door gaan. Daarbij een stevige wind, tijd om te internetten en te klussen, elektrische kachel aan, koffie erbij. De Wifi verbinding van het naburige hotel is redelijk, dus eerst maar eens het verslag plaatsen. Wanneer we deze internet verbinding nog kunnen benutten kunnen we ook gelijk alle reacties bekijken. Erg fijn om ze te lezen.

André besluit om de diesellekkage proberen te verhelpen en ik ga de ruimte onder ons bed goed schoonmaken, daar is allemaal diesel in gelekt na het tanken en na behoorlijk scheef zeilen door windvlagen. Dré vermoedt dat de dieseltank bij de gever van de niveaumeter heeft gelekt. Nadat de dieseltank in het najaar is geïnspecteerd en schoongemaakt zijn waarschijnlijk de schroeven van de gever te stevig aangedraaid waardoor het deksel wat kromgetrokken is en niet meer goed sluit. Bij een volle tank geeft dat problemen. Voor ons beiden een vies klusje, maar het was er een prima dag voor.
André hoopte ’s avonds nog met het rubberbootje te kunnen vissen, het is er hier zo’n mooi plekje voor, maar wederom was het weer te slecht om uit te varen met zo´n klein bootje. Maar we hebben wel de kabeljauw van gisteren gestoofd en lekker opgesmikkeld.
De handmarifoon heeft het definitief opgegeven, vervelend, het is voor ons beiden een gevoel van veiligheid als we elkaar kunnen bereiken. Wanneer we tussendoor nog in Nederland komen, schaffen we snel een nieuwe aan.

’s Avonds hebben we uitgebreid besproken wat we nog willen en kunnen deze reis. De Lofoten zit er helaas niet meer in gezien ons oponthoud in de eerste 5 weken. We zijn niet van plan om daarvoor lange, lange tracks te gaan varen. Bovendien willen we tussendoor nog even terug naar Nederland met het vliegtuig. We bekijken wanneer en vanwaar we kunnen vliegen en waar we evt. de boot kunnen achterlaten.

We ontvingen nog een mail van Jens, nou een echte brokkenpiloot hoor, hij is enkele dagen geleden in een haven van z’n boot gevallen het water in. Daarbij zijn knie flink bezeerd. Op het ziekenhuis hebben ze de wond moeten hechten. Hij kan voorlopig niet verder. In de periode dat wij hem kennen heeft hij al twee keer een kade geramd en ook is hij een keer ’s nachts in de problemen gekomen met zijn anker en is daar urenlang mee bezig geweest. Toch is Jens een zeer ervaren zeiler.


11 juni, Leirvik

Het regent niet meer, André gaat vissen en ik heb in het hotel bij de haven een wasmachine ontdekt, dus even de kans waarnemen. Domper was na 2 wassen gedraaid te hebben dat de wasdroger niet functioneerde, uren aangehad, hij werd behoorlijk heet, maar drogen ho maar. Gelukkig regende het niet en heb ik uiteindelijk alles buiten aan de reling en de lijnen van de boot kunnen drogen.

André kwam terug met een stevige kabeljauw en een wijting. We hebben gesmuld.
’s Avonds hebben we via internet een vlucht geboekt van Bergen naar Amsterdam v.v. voor 12 dagen. 8 juli vliegen we. Wat we nu nog moeten regelen is een veilige plek in de buurt van het vliegveld om de boot achter te laten. We willen nu eerst toch nog een stukje noordelijker gaan, die tijd hebben we nog wel.

Later op de avond kregen we nog een whattsapp van Jurgen, waar we waren, hij zou de volgende dag uit Fedje vertrekken. Onze bestemming zou Haerland zijn en dat lag ook wel in de richting die hij moest gaan. Dus gauw een whatsapp teruggestuurd waar we heen gingen.


12 juni, Leirvik naar Haerland

We hadden drie dagen in Leirvik gelegen, de steiger hoorde bij het hotel, eerst was er over gesproken dat we alleen de stroom hoefden te betalen maar de dag voor vertrek kreeg ik te horen dat we ook liggeld moesten betalen, dat tikte wel aan. Maar toen we weg wilden gaan en wilden betalen was het hotel gesloten (’s morgens om negen uur) dus hadden zij pech. Wij niet.

Na vertrek konden we heerlijk zeilen, dat is genieten als je al bijna gewend bent om op de motor te varen. Dré had een route uitgestippeld waarbij we door een zeer nauwe doorgang tussen hoge bergen door moesten varen. We wisten door onze zeilreizen in Griekenland en Turkije dat je dan te maken kunt krijgen met valwinden van de bergen af. We hadden aan beide zijden zeer hoge rotswanden en, hoewel we dachten goed voorbereid te zijn doordat we o.a. op de motor gingen varen, werden we toch overvallen door een valwind en wat voor één. Van de ene op de andere moment van windje drie naar zeven of meer. We zijn bijna platgeslagen doordat we de zeilen nog op hadden staan maar doordat de motor gelukkig aanstond kreeg André het voor elkaar om met vol gas de kop in de wind te krijgen waardoor de boot zich oprichtte en wij toen het zeil konden ruimen. Tijdens deze crash was ik van de bank in de kuip gevallen, hoorde in de kajuit een enorme klap en vloog naar binnen om te kijken wat er gebeurde. Het was natuurlijker verstandiger geweest als ik Dré eerst had geholpen. Dit gebeurt trouwens allemaal in een zeer kort tijdsbestek, het verhaal typen duurt langer.
Met de schrik vrijgekomen alhoewel later bleek dat ik mijn ribben toch had bezeerd, maar dat komt wel weer goed. Het lawaai in de kajuit was van de oven die was opengevlogen en waaruit de schalen door de boot vlogen, maar niets kapot gelukkig.

Nadat we een beetje waren bekomen van de schrik, besloten we, toen we eenmaal de nauwe doorgang uit waren, om alleen op het fokje verder te zeilen en dat ging uitstekend omdat de wind nu pal van achteren kwam. De wind trok aan naar windkracht vijf en later zes en dat is op het fokje heerlijk. Ons doel was Haerland op het eiland Atloya, en dat was een goed plan want het zag er daar weer heel mooi uit.

Tijdens een wandelingetje daar konden we Wifi pakken van een vissersschip dat er lag en toen lazen we op whatsapp dat Jurgen om vijf uur n.m. het eiland zou bereiken. Het werd toen een gezellige avond met ons drieën, ervaringen uitwisselen en Jurgen heeft ons al zijn foto’s laten zien. Hij was in de Hardangerfjord geweest, daar willen wij ook nog naar toe en we worden er erg nieuwsgierig naar.


13 juni, Haerland

Wij blijven hier vandaag, Jurgen gaat vanmiddag verder naar het noorden, hij gaat door met zijn plan om de Lofoten te bereiken. De heren gaan eerst nog vissen, dit heeft Jurgen nog niet eerder gedaan, maar hij heeft wel visspullen aan boord. Ze kwamen met één vrij kleine kabeljauw terug, een paar grotere waren weer van de haak gevallen. André heeft de vis schoongemaakt en meegegeven aan Jurgen, had hij vanavond een lekkere maaltijd.
Nog samen koffie gedronken en daarna Jurgen uitgezwaaid, we blijven contact houden en hopen elkaar misschien in augustus weer te ontmoeten.

Wij besloten om een grote wandeling te maken over de rotsen, het was echt klimmen en klauteren, steeds hoger, wel volgens een route. Op het hoogste punt troffen we een postbus aan met daarin een aantekenboekje. Uiteraard hebben wij er ook iets ingezet, erg leuk en verrassend zoiets. ´s Avonds wilde Dré nog gaan vissen maar de wind trok zo hard aan dat we alles maar opgeruimd hebben omdat we morgen verder wilden . We hadden al een route gepland iets noordelijker. Maar na lang beraad die avond hebben we de knoop doorgehakt, we gaan niet noordelijker, we gaan weer terug in zuidelijke richting. We proberen om, voor we naar Nederland terugvliegen, de Hardangerfjord gezien te hebben en daar ook echt tijd voor te nemen. Daarna nog tijd nemen om een haven te zoeken om de boot achter te laten gedurende onze afwezigheid.


14 juni, Haerland naar Dingja

André moet nog wel een beetje de teleurstelling verwerken dat de Lofoten niet meer bereikbaar zijn voor hem. Maar zoals jullie hem ook kennen hij probeert altijd alles van de positieve kant te bekijken, en dit lukt hem ook wel. We hadden extreem lange tochten moeten maken om er te komen met waarschijnlijk nog meer koud weer. We hopen het straks een beetje warmer te krijgen als we zuidelijker zijn.

Vandaag een tochtje van ongeveer 20 mijl. Direct de zeilen gezet en we gingen als een speer gedurende 20 minuten. Daarna kwamen de buien, de één na de ander. Er komt dan veel wind uit die buien welke daarna vaak gevolgd worden door periodes van windstilte. Ik zag dat we weer richting de zeer nauwe doorgang voeren maar Dré gaf aan dat we doorgang ernaast zouden nemen. Voorbereid als we waren, alle zeilen geruimd, motor aangezet en netjes en zeer beheerst er doorheen gevaren. Machtig mooi hoor, die hoge steile rotswanden, kleine valwinden en wij als klein bootje varend in het water.

Om twee uur afgemeerd in Dingja, weer een pittoresk vissershaventje. Wij waren de enige zeilboot. Ook hier weer veel Duitsers die een zomerhuisje met visbootje huren voor een paar weken. Voor hen zijn alle faciliteiten aanwezig zoals bv. speciale plekken om de vissen die ze vangen schoon temaken. Toen het even droog was zijn we gaan wandelen. We troffen een schitterend bergmeertje aan, kleine watervalletjes, veel groen. Alles was daar samengekomen, de zee, bergen en bos. Gezondere lucht kun je toch niet krijgen.

Weer terug bij de boot was er een Noorse en een Zweedse zeilboot bijgekomen. Op het Zweedse schip voer een mevrouw van mijn leeftijd alleen met een hond. Boot net zo groot als van ons. Respect hoor, ik zou het niet doen. Vanaf de Noorse boot kwamen ze ons uitnodigen om bij hun aan boord te komen. Was leuk, een glaasje bier erbij en ervaringen uitgewisseld.


15 juni, Dingja naar Hellesoy

Er was een shop dichtbij de boot, ik had geen brood meer, al drie dagen geen winkel meer in de buurt gehad. Maar om half tien was de winkel nog niet open, dus we vertrokken maar. Knäckebröd en afbakbroodjes heb ik nog wel, dus we redden het wel.

Vandaag hebben we het grootste deel van de reis kunnen zeilen. Dré had een route uitgezet, die redelijk buitenom ging over de zee en ja daar heb je meer kans op wind om te zeilen. Op wat regenbuitjes na, was het lekker om te zeilen, hoewel het op het laatst wel koud werd.

We hadden een plekje uitgezocht in de boeken maar toen we daar aankwamen bleek het echt niets te zijn. Er was hier ook geen winkel hoorde ik van vriendelijke noren bij wie ik het even ging vragen. Zij verwezen me door naar een eilandje verder weg waar ik kon shoppen. Met veel moeite de vaarroute opgezocht in onze boeken.
Bij aankomst bleek het een haventje te zijn eigenlijk alleen geschikt voor motorboten, maar heel voorzichtig varend, in verband met onze diepgang die toch meer is dan die van motorbootjes, hebben we ons toch nog aan een steigertje kunnen vastleggen.
Er was een winkeltje maar zo verschrikkelijk duur, dat ik me weer heb omgedraaid. Ik verzin zelf wel iets. André krijgt stamppot spruiten. Hij wordt er niet erg gelukkig van. Eerst drinken we maar een mummelman en port, gezellig zittend in de kuiptent van ons bootje.

Later die avond hebben we nog een cadeautje van Lodewijk en Lianne opengemaakt, het bleek een usb-stick te zijn met daarop allemaal filmpjes van de kleintjes. Van toen ze heel klein waren en van nu. Het wordt tijd dat we zelf even weer op de arm nemen.


16 juni, Hellesoy naar Lysevagen op het eiland Lisoya

Op tijd vertrokken voor een zeiltochtje van plusminus 40 mijl. Eerst willen we naar Kvitspollen varen. Dit is een grote marina van een zeilvereniging in de buurt van Airport Flesland bij Bergen vanwaar wij 8 juli willen vliegen. Eens kijken of we daar de boot veilig kunnen achterlaten.

Wederom stukken op de motor en stukken gezeild. Lange rustige zeildag. De marina stond ons wel aan, het kost flink wat maar dan kun je ook de boot daar met een gerust gevoel achterlaten en met de taxi zijn we dan snel bij het vliegveld.

De zon brak door, het werd zowaar warm! We besloten een mooi ankerbaaitje op te zoeken en dat is gelukt. Er lag één mooring, maar daar lag al een Noorse boot aan. Jammer, is zo gemakkelijk afmeren. Wij dus een klein stukje verder ankeren en dan met lange lijnen vanaf de achterkant van de boot je aan de wal vastzetten om te voorkomen dat de boot te dicht naar de andere boot drijft. Dit moest wel omdat de baai niet zo groot was.
De lange lijn van de boot naar de wal brengen deed André met de rubberboot, het ging allemaal niet zo geweldig, de baai was erg ondiep aan de kant en de lijn bleek te kort zodat we die moesten verlengen met een andere lijn. Na een half uur worstelen kwam de Noor naar ons toe varen in zijn rubberboot en gaf aan dat hij wegging. Fijn, konden wij aan de mooring (zie foto) liggen.
En het was mooi, een prachtige plek helemaal voor ons alleen en mooi weer. We hebben tot 22:00 uur in de kuip kunnen zitten en daarna pas naar binnen waarbij de verwarming wel weer aan moest.
Morgen weer 20 mijl verder naar Tysnes. We gaan in kleine stukjes naar de Hadangerfjord.